اشعار شاعر پارسی‌گوی هندی با قدمتی ۵۶۰ ساله در ایران
به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، «حمزه مرادی‌‌بهرام» از فهرست‌نویسان سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران اظهار داشت: یکی از قدیمی‌ترین دیوان امیرخسرو دهلوی شاعر پارسی‌گوی هندی در کتابخانه ملی ایران موجود است.
وی ادامه داد: این نسخه به شماره بازیابی ۱۵۷۷۵ در کتابخانه نگهداری می‌شود. این نسخه متعلق به عصر تیموری است که در سال ۸۸۰ قمری به خط غیاث‌الدین بن ولی قاسمی کتابت شده است.
مرادی بهرام گفت: این نسخه قدیمی دیوان، نخستین دفتر از پنج دیوان امیر خسرو دهلوی است که حدود ۱۴ هزار بیت است. دهلوی در این دیوان مجموعه اشعار خود از ۱۲ تا ۲۰ سالگی را گردآورده است و به همین دلیل نام «تحفة الصغر» را بر آن گذاشته است. این دیوان شامل غزلیات، قصاید به ترتیب حروف تهجی آخر قوافی و رباعیات است.
وی ادامه داد: یکی از ویژگی‌های این نسخه خطی وجود رباعیات خیام به خط نستعلیق خوش در حاشیه دیوان (حاشیه برگ‌های ۳۲۷ تا ۳۵۱) روی کاغذ دولت‌آبادی است. تعداد کل این رباعیات ۲۳۳ بیت است و در هر صفحه پنج رباعی آمده است.
مرادی بهرام خاطرنشان کرد: ابتدای کتاب با رباعی «ای سوخته سوخته سوختنی/ وی آتش دوزخ از تو افروختنی/ تا کی گویی که بر عمر رحمت کن/ حق را تو کجای رحمت آموختنی»، آغاز شده و با رباعی «ای کاش که جای آرمیدن بودی/ یا این ره را به سر رسیدن بودی/ ای کاش از پی صد هزار سال از دل خاک/ چون سبزه امید بر دمیدن بودی»، به پایان رسیده است.
انتهای پیام/341
