به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از بوشهر، اول شهریور ماه، رد تقویم جمهوری اسلامی ایران، به مناسبت زادروز بزرگ پزشک ایرانی، بوعلی سینا، به عنوان روز پزشک نامگذاری شده تا سنت نیکوی قدردانی از پزشکان جامعه نهادینه شود.
در سال جاری، با توجه به گسترش بیماری منحوس کرونا، نقش زحمات و تلاش های کادر درمان خصوصاً پزشکان عزیز بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و همگان خود را به تقدیر از آنان، ملزم می دانند.
به این بهانه، لازم دانستیم یادی کنیم از اولین دانشجوی پزشکی شهرستان دیّر، کسی که مردم محروم دیر در دهه 50 و 60 که بیشتر آنان، پزشکان و پرستاران هندی را دیده بودند، امید داشتند روزی او، اولین پزشک بومی شهرستان، درمان بخش دردهایشان باشد.
دردهایی که بیشتر از دردهای جسمی، دردهایی از جنش تحقیر و نتوانستن بود، دردهایی که خلیل فخرائی، می توانست با پزشک شدن خود، همه ی آن ها را تا حد زیادی تسکین دهد و با صرف فعل توانستن امید را به مردم این منطقه بازگرداند.
شهید دکتر «خلیل فخرائی»، شهید شاخص استان بوشهر در سال 1400، در سال 1347 در روستای محروم «دُمیگِز» از توابع شهرستان دیّر به دنیا آمد.
تحصیلات ابتدایی را در دبستان دهخدا( شهید بهشتی) و راهنمایی را در مدرسه شهید محمد منتظری دیّر با موفقیت پشت سرگذاشت و به عنوان دانش آموزی فعال و نمونه، مورد تحسین همگان قرار گرفت.
به درخواست او و جمعی دیگر از همکلاسی هایش، برای نخستین بار رشته علوم تجربی در تنها دبیرستان شهرستان دیّر، دبیرستان آیت الله طالقانی راه اندازی شد و در سال 1366، در کنکوری با قبولی در امتحانات نهایی و کسب مدرک دیپلم، در کنکور سراسری شرکت نمود که موفق شد با کسب رتبه 192 در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران قبول شود و به عنوان اولین دانشجوی پزشکی شهرستان، نام بلندش افتخار آفرین باشد.
در کنار درس خواندن و درخشش های علمی، در کارهای فرهنگی و هنری نیز حضور فعال داشت و در نمایشنامه های متعددی ایفای نقش نمود و فعالیت هایش در انجمن اسلامی دانش آموزان دبیرستان آیت الله طالقانی و نیز برنامه های ورزشی، از او نمونه بارزی از « تحصیل، تهذیب و ورزش» ساخته بود تا الگویی باشد برای همه کسانی که او را می شناسند.
در پایگاه مقاومت بسیج خاتم الانبیاء (ص) شهر دیّر نیز به عنوان بسیجی فعال حضور داشت و به مدت 11 و 11 روز در چهار مرحله خود را به جبهه رساند و در آخرین مرحله اعزام و پس از پذیرش قطعنامه 597 و با حمله مجدد دشمن در مرداد ماه 1367 در منطقه شلمچه در عملیات لبیک یا خمینی در حالی که فرماندهان اصرار بسیار زیادی داشتند که خلیل، با توجه به تحصیلات و رشته دانشگاهی، در بهداری گردان بماند، خط مقدم را انتخاب کرده و به عنوان تیربارچی در نبرد تن به تن با دشمن بعثی به درجه رفیع شهادت می رسد.
آری، همه خلیل را جوان مومن و انقلابی می دانستند که آینده ای روشن دارد، آینده ای که می توانست با اتمام دوره تحصیل، به عنوان پزشک حاذق در خدمت مردم محروم منطقه باشد و یا هم به عنوان مخترع و یک نخبه علمی، در برترین دانشگاه های کشور و یا جهان، تدریس داشته باشد؛ اما او، دنیا را با همه ی زیبایی هایش پشت سر گذاشت تا حرف امامش بر زمین نماند.
انتهای پیام/
