به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، حرف دفاع از وطن که به میان می‌آید، از نوجوان دانش آموز گرفته تا جوانان، میان سال‌ها و حتی افراد پیر نیز برای دفاع از خاک کشورمان هم قسم می‌شوند.
«میر ابوالفتح میر احمدیان» با آغاز جنگ تحمیلی، حضور در جبهه را به نشستن پشت نیمکت‌های مدرسه ترجیح داد تا نامش به عنوان دانش آموز شجاع و فداکار در تاریخ پرافتخار کشورمان ثبت شد. بخشی از زندگی این شهید والامقام را مرور می‌کنیم.
زندگینامه شهید «میراحمدیان»
«میر ابوالفتح میر احمدیان» 27 آبان سال 1343 در خانوادهای مذهبی و متدین در تبریز چشم به جهان گشود. پس از اتمام دورهی ابتدایی در مدرسه نظامی، شروع به تحصیل در مدرسه راهنمایی سردار ملی کرد. خرج تحصیلاتش را با فروختن شکلات و شیرینی در تابستان فراهم می‌کرد. هر وقت صدای اذان را می‌شنید، نصف سودی که در آن روز به دست آورده بود را برداشته و روانه مسجد می‌شد تا پول‌ها را در صندوق کمک به مستمندان بریزد.
شهید میر ابوالفتح میراحمدیان دورهی راهنمایی را می‌خواست به پایان برساند که همراه با امت به پا خواسته، فعالیت ضدرژیم شاهنشاهی را شروع کرد. بعد از پیروزی انقلاب، آموزش نظامی را در مسجد عربلر فرا گرفت. وی دبیرستان را در مدرسه فردوسی ادامه داد.
فعالیت فرهنگی و تبلیغات اسلامی اولویت اصلی‌اش بود؛ به طوری که با شرکت فعال در انجمن اسلامی مدرسه در راستای نشان دادن چهره منافقین و گروهک‌ها تلاش می‌کرد.
میر ابوالفتح سال 1361 جبهه را بر مدرسه ترجیح داد و در عملیات «مسلم بن عقیل» شرکت کرد. او بر اثر اصابت ترکش خمپاره زخمی شد و بعد از دو ماه استراحت، دوباره به جبهه‌ها شتافت و در عملیات «والفجر مقدماتی» در اثر اصابت ترکش نارنجک از تمام ناحیه بدن زخمی شد و به خاطر شدت جراحات، پنج ماه استراحت کرد و برای سومین بار رهسپار جبهه شد.
او این بار در مقام نیروی خط شکن، عملیات «والفجر1» را تجربه کرد. سرانجام بعد از عملیات «والفجر 4» در تاریخ 13 آبان 1362 به جبهه‌های نور علیه ظلمت رفت و در گیلان غرب، اردوگاه «کاسه گران» به مدت 20 روز آموزش تخصصی اطلاعات و شناسایی را طی کرد. بعد از پایان آموزش در تیم‌های شناسایی اطلاعات لشکر عاشورا سازماندهی و در منطقه قصر شیرین حضور یافت. سه ماه بعد که بحث عملیات خیبر پیش آمد، به عنوان نیروی شناسایی گردان حضرت علی اکبر(ع) تعیین و مسئولیت هدایت گردان را بر عهده گرفت.
او در جریان عملیات «خیبر» و در نزدیکی جاده «النشوه به طلاییه» بعد از مقاومت و حماسه به یاد ماندنی به عقبه دشمن نفوذ کرده و پس از یک درگیری شدید، به محاصره نیروهای دشمن درآمد. وی هفتم اسفند سال 1362 به شهادت رسید. پیکرش بعد از 16 سال به وطن رجعت کرد و در گلزار شهدای تبریز به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
