نگاهی به زندگی شهید روحانی «جواد فرهنگی»
به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کرج، «جواد فرهنگی» در سال 1345 در شهر تهران در خانواده‌ای مؤمن، متعهد و متدين به دنیا آمد و پس از گذراندن دوره ابتدایی در مدرسه خواجه‌نصیرالدین طوسی، دوره سه‌ساله راهنمایی را در مدرسه آزادی پشت سر گذاشت و بعد همراه با خانواده به كرج نقل مكان كرد.
وی برای تحصیل دوره دبيرستان به هنرستان جوادآباد وارد و در حين تحصيل چند بار به جبهه‌های حق عليه باطل اعزام شد اما به صورتی که ميل داشت درس بخواند در هنرستان نمی‌توانست زیرا هدف اصلی او در آنجا تأمين نمی‌شد بنابراین به حوزه علميه كرج وارد و سپس به حوزه تهران منتقل شد. جواد در سال سوم تحصيل خود ازدواج و مجدداً به حوزه علمیه كرج هجرت كرد.
وی به هر چيزی كه علم داشت عمل می‌كرد يعنی علم با عمل در وجودش ظاهر بود، به همه کارهای مستحبی عمل و كارهای مكروه و شبهه ناک را ترک می‌کرد و نسبت به فرامين الهی دقت و احتياط داشت.
برخورد او با مردم بسیار صميمی، دوستانه و علی وار بود. كسی جرأت اينكه در مجلسی كه جواد حضور دارد، غیبت كند يا کوچک‌ترین تهمتی بزند را نداشت. وی نماز را بر هر چيز مقدم می‌دانست. پیش از پيروزی انقلاب اسلامی در تمام راهپیمایی‌ها شركت می‌کرد و روز و شب در صحنه بود و با مردم تمام اطلاعیه‌های امام را می‌خواند و ترويج می‌داد.
جواد در زمان جنگ سه بار به جبهه‌های حق عليه باطل اعزام شد و آخرین بار در تاريخ 27 بهمن سال 1364 در حمله فاو شركت كرد و پس از جنگی طولانی با دشمن زبون بر اثر اصابت تركش خمپاره دشمن به سر در تاریخ 5 اسفند به درجه رفيع شهادت نائل آمد و با شهادتش درس بزرگی به ملت ايران داد.
فرازی از وصیت‌نامه شهید
هیچ‌وقت امام امت خمينی بت‌شکن و روحانيت مبارز را فراموش نكنيد كه اگر پشت روحانيت را خالی كنيد شكست می‌خورد و اگر روحانيت شكست خورد اسلام شكست می‌خورد و اگر اسلام شكست بخورد فكر كنيد چه مصيبتي به بار می‌آید. شما را به نماز سفارش و عرض می‌کنم كه هیچ‌وقت از قرآن و نهج‌البلاغه و ديگر کتاب‌های دينی و سياسی جدا نشويد.
از گناهان دوری گزينيد و سعی كنيد اخلاق اسلامی را حفظ و غيبت، تهمت، كم‌كاری و خودپسندی را رها كنيد، همه‌اش شيطانی است. خدا را فراموش نكنيد، بر كفر هر جا كه هست حمله‌ور شويد، نفاق را سركوب گردانيد، به ياری حق بشتابيد و به طلب علم و ايمان اهميت بسزايی دهيد. بايد همه مردم در پيشبرد انقلاب بیش‌ازپیش كوشا باشند؛ محصل با درسش، كارگر با كارش و پیشه‌ور با عدلش و كشاورز با كشتش و بالأخره، عالم با علم همراه با عملش.
انتهای پیام/
