به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، شهید آیت اللّه شیخ محمد صدوقی، سومین شهید محراب، نماینده امام و امام جمعه یزد بود که عبادتگاه جمعه‌های یزد را با نور اخلاص خویش منور می‌ساخت.
او در روز جمعه دهم رمضان ۱۴۰۲ (مطابق با یازدهم تیرماه ۱۳۶۱) پس از اقامه نماز جمعه به دست منافقان به شهادت رسید و خون پاکش محراب را گلگون کرد و این همان معراج به سوی اللّه بود که او آرزویش را داشت و بار‌ها از خدا خواسته بود. آن پرهیزگار خطاب به دشمنان اسلام و نظام اسلامی چنین گفته بود: «به فرض آن که مرا ترور کردید چه می‌شود؟ مرغابی را از آب می‌ترسانید؟»
آیت الله حاج شیخ محمد در سال ۱۳۲۸ در خانواده‌ای روحانی و دینی در یزد متولد شد و در کودکی پدر و مادر خود را از دست داد و تحت سرپرستی پسر عموی خود میرزا محمد کرمانشاهی تربیت یافت و در ۱۳ سالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد. این شهید بزرگوار با ورود به مدرسه علمیه عبدالرحیم خان، مقدمات منطق و بخشی از سطوح فقه و اصول را نزد حضرات آیات و حجج اسلام سیدعلی محمد کازرونی، حاج شیخ غلامرضا فقیه خراسانی، علی بمان و محمد زارچی فرا گرفت و در سال ۱۳۴۸ شمسی برای ادامه تحصیل راهی اصفهان شد و در مدرسه چهار باغ این شهر سکنی گزید، اما پس از یکسال به دلیل اوضاع نامساعد جوی و سرمای شدید به یزد بازگشت و از آنجا به قم عزیمت کرد.
وی در آنجا دروس سطح و خارج فقه و اصول را در محضر آیات عظام حاج شیخ عبدالکریم حایری یزدی موسس حوزه علمیه قم، سیدصدرالدین صدر، سیدمحمد تقی خوانساری، سید محمد حجت، میرزا محمد همدانی، سید شهاب الدین مرعشی نجفی و سید حسین بروجردی به پایان برد و به درجه اجتهاد نائل آمد.
آیت الله صدوقی در حوزه علمیه قم همزمان با تحصیل به تدریس لمعه، رسائل و مکاسب و کفایه پرداخت وبزرگانی همچون حضرات آیات علامه محمدتقی جعفری، شهید مرتضی مطهری، شهید قدوسی، شهید سیدمصطفی خمینی، محمد فاضل لنکرانی، احمد جنتی، مهدوی کنی و محمدی گیلانی ازجمله شاگردان ایشان بودند.
این شهید والامقام در بدو ورودش به شهر مقدس قم ضمن آشنایی و برقراری روابط صمیمانه با امام خمینی (ره) مورد عنایت ویژه آیت الله العظمی حایری یزدی قرار گرفت و انجام برخی امور حوزه از جمله مسائل مالی به وی واگذار شد و این امر پس از رحلت آیت الله حایری و در زمان آیات عظام سیدمحمد تقی خوانساری، سید صدرالدین صدر و سید محمد حجت نیز ادامه یافت.
آیت الله صدوقی در دوران ستمشاهی از پیشگامان مبارزه با آن رژیم بود و همواره با امام خمینی (ره) در زمینه مسائل نهضت ارتباطی تنگاتنگ داشت، فعالیت سیاسی و مبارزات آن بزرگوار با رژیم از سال ۱۳۴۱ شمسی با ارسال تلگرافی به شاه و مخالفت با تصویب انجمن‌های ایالتی و ولایتی وارد مرحله جدیدی شد و تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه یافت.
آیت اللّه صدوقی از حامیان گروه فداییان اسلام بود. او در حمایت از این گروه از هیچ کاری فروگذار نکرد، به طوری که سیدعبدالحسین واحدی برای پنهان شدن به خانه او پناه می‌برد. شهید صدوقی او را دوروز پشت آینه دیواری اتاق پنهان می‌کند و او را از دست مأموران رژیم نجات می‌دهد.
شهید صدوقی هم چنین پس از فوت رهبر مذهبی یزد، عالم پرهیزگار و پرآوازه، شیخ «غلامرضا فقیه خراسانی»، با درخواست مردم و توصیه حضرت امام خمینی رحمه الله به یزد هجرت کرد و در آن جا مبارزات خستگی ناپذیر خویش را ادامه داد. او در این شهر چنان وسیع و فراگیر عمل کرد که تمامی استان یزد و بخشی از مناطق دیگر ایران به صحنه مبارزه علیه رژیم تبدیل شد. از آن پس در اکثر مقاطع مهم روحانیان یزد همراه با شهید صدوقی علیه رژیم مستبد و ستم گر اعلامیه می‌دادند و به افشاگری می‌پرداختند.
آیت الله صدوقی پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امام خمینی (ره) به امامت جمعه یزد منصوب شد و همچنین به نمایندگی از سوی مردم یزد به مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی راه یافت و با شروع جنگ تحمیلی در جبهه‌ها حضوری فعال داشت و در موارد مختلف به یاری رزمندگان می‌شتافت و موجب تقویت روحیه و ایمان آنان می‌شد.
از چندین هفته قبل از شهادت آیت اللّه صدوقی، جوانی در حدود ۲۵ ساله با لباس بسیجیان در مسجد ایشان پیدا شده بود و زاهدانه به مسجد رفت و آمد می‌کرد. این برخورد او باعث می‌شد کسی به او بدبین نشود. روز دهم ماه مبارک رمضان ۱۳۶۰ با روز جمعه هم زمان شد. آیت اللّه صدوقی غسل جمعه کرد و راهی مسجد «ملا اسماعیل» شد. خطبه‌های نماز جمعه را خواند و سپس به نماز ایستاد و چون نماز تمام شد آن جوان که بعد هم مسلم شد از وابسته‌های منافقین است از پشت سر به آقا هجوم آورد. ناگاه صدای انفجار مهیبی در فضای مسجد پیچید و شور و غوغای عجیبی همه مسجد را فرا گرفت...
امام خامنه‌ای بار‌ها در محافل مختلف از جایگاه این شهید بزرگوار سخن گفته اند و در یکی سخنرانی‌های خود در سال ۱۳۶۸ در دیدار با اقشار مختلف مردم فرمودند: «از اول انقلاب تاکنون، در هر سال و ماه و هفته، حادثه‌یی را مشاهده می‌کنیم که معمولًا این‌گونه وقایع در سرگذشت ملت‌ها کمتر رخ می‌دهد، و به همین جهت است که ملت ما از لحاظ معارف انقلاب غنی است؛ چون در دوران انقلاب، با حوادث آموزنده‌ی بسیاری مواجه شده است، و این هم لطف خداست. یکی از آن حوادث، شهادت مرحوم آیت‌اللّه صدوقی، عالم بزرگوار و از پیشاهنگان انقلاب و یار صمیمی و دیرین امام امت و زبان گویا و پشتوانه باارزش انقلاب و شخصیت برجسته و ممتاز نظام بود. شهادت ایشان که سومین شهید محراب در زمان ما بودند یک درس و حادثه آموزنده بود و خباثت و دنائت دشمن را به اثبات رساند.»
انتهای پیام/ ۳۶۱
