گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- روزبه قمصری؛ با تسط سریع و پیش بینی نشده نیرو‌های طالبان بر کشور افغانستان و سقوط دولت «اشرف غنی» و به وحشت افتادن مردم ستم‌دیده این کشور از حکومت دوباره طالبان بر آن‌ها، شاهد موج بزرگی از پناهجویان افغان به سمت کشور‌های دیگر به‌خصوص اروپا هستیم. این وضعیت بحرانی که حاصل ۲۰ سال اشغالگری آمریکا و همپیمانان او است موجب شد تا در قدم اول کشور‌های همسایه و سپس کشور‌های اروپایی خود را با موج جدید و بزرگ پناهجویان روبرو ببینند.
در شرایطی امروز شاهد شکل‌گیری بحران پناهجویان در افغانستان هستیم که بی‌شک این وضعیت مشکلات متعدد و پیش بینی نشده‌ای را برای همسایگان این کشور به همراه خواهد داشت و هم اکنون نیز با رسیدن گروه‌های اولیه آوارگان به کشور‌های همسایه ازجمله ایران، پاکستان، تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان حرکت آن‌ها را به سمت کشور‌های اروپایی و حتی عربی نیز شاهد خواهیم بود.
حال اینکه نکته جالب ماجرا اینجاست، با توجه به اینکه این آمریکا و کشور‌های غربی بودند که با عملکرد غلط و مخرب خود در ۲۰ سال اخیر زمینه بحران فعلی در افغانستان را رقم زدند، اما حالا که خود را با موج بزرگی از پناهجویان رو برو می‌بینند، به دنبال این موضوع هستند تا بر خلاف تعهدات قبلی خود که در کنوانسیون ۱۹۵۱ متعهد شده بودند از پذیرش این آوارگان خودداری کنند.
با توجه به این شرایط در کمال تعجب و شگفتی شاهد هستیم که حتی در جریان برگزاری نشست اخیر گروه هفت نیز هیچگونه تصمیمی برای کمک و یاری رساندن به پناهجویان افغانستان نگرفتند. کشور‌های غربی که خود مسبب بحران امروز افغانستان هستند، وقاحت و بی مسئولیتی خود را به آنجا رسانده اند که «یانز یانشا» نخست وزیر اسلوونی، روز یکشنبه در توئیتی در حساب کاربری خود اعلام کرد که بین کشور‌های اتحادیه اروپا اجماعی درباره پذیرش مهاجران افغان وجود ندارد و اکثریت مخالف حضور مهاجران افغان در کشورشان هستند.
نکته تاسف بار این است که کشور‌های اروپایی و آمریکا نه‌تنها به دنبال شانه خالی کردن از عمل و مسئولیت خود هستند که به دنبال این برنامه هستند تا پناهجویان و آورگان تحولات اخیر افغانستان را راهی کشور‌های همسایه آن ازجمله ایران، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و پاکستان کنند تا بار مالی و امنیتی این پدیده آسیبی به آن‌ها وارد نکرده و هزینه‌ای برای آن‌ها دربر نداشته باشد.
در این بین «ماتیاس تسفای»، وزیر کشور دانمارک در سخنانی در کنار همتایان خود از اتریش و جمهوری چک، گفت: «افغان‌ها نباید به اروپا بیایند، آن‌ها باید در منطقه خود بمانند. وظیفه ما تثبیت منطقه و اطمینان از این است که سازمان‌های بین‌المللی که در آنجا کار می‌کنند از منابع مالی برخوردارند و می‌توانند به افرادی که نیاز به حمایت دارند کمک کنند.»
اگر به این دست اظهارنظر‌ها با دقت و نگاه تیزبین بنگریم به خوبی درمی‌یابیم که کشور‌های اروپایی در پشت پرده بر سر نپذیرفتن پناهجویان و آورگان افغانستان به توافق دست پیدا کرده‌اند و این تصمیم آن‌ها در لابه لای موضع گیری‌های مقامات این کشور‌ها خودنمایی می‌کند.
از طرف دیگر «ژرالد دارمنن»، وزیر کشور فرانسه نیز بر «انسجام بین پذیرش پناهندگان و تشدید کنترل‌ها» اصرار دارد و می‌گوید: هدف این است از همه کسانی که به ما کمک کرده‌اند، حمایت صورت گیرد، اما در عین حال مهاجرت غیرقابل کنترل پذیرفته نمی‌شود.»
حالا اگر بیاییم و به تمامی سخنان مقامات اروپایی، اظهارت «کارل نیهامر»، وزیر کشور اتریش را که گفته است: «هدف ما باید نگهداشتن اکثریت مردم در منطقه باشد.» را نیز اضافه کنیم آنگاه به این نتیجه می‌رسیم که اروپایی‌ها نه تنها تمایلی به پذیرش پناهجویان ندارند بلکه هدف و سیاست گذاری جدید خود را بر درگیر کردن کشور‌های همسایه با این آوارگان و شانه خالی کردن از عمل به مسئولیتشان برنامه ریزی کرده‌اند.
این در حالی است که با توجه به اینکه آمریکا و اروپا با سیاست‌های نادرست و غیراصولی خود زمینه ساز ایجاد بحران فعالی در افغانستان هستند و این بحران نیز مردم این کشور را به لحاظ اقتصادی با مشکلات فراوانی روبرو کرده، این وظیفه آن‌ها و نه کشور‌های همسایه است تا با انجام حمایت‌های اقتصادی و سیاسی این بحران را کنترل کنند. زیرا اگر در برنامه ریزی و تصمیم‌گیری کوتاهی و تعللی صورت بگیرد شاهد موج‌هایی میلیونی از آوارگان کشور افغانستان خواهیم بود که تا قلب اروپا خواهند آمد.
انتهای پیام/ 134
