به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ۱۳ شهریور سالروز شهادت جمعی از رزمندگان تیپ ویژه صابرین نیروی زمینی سپاه است که در سال ۱۳۹۰ به دنبال درگیری با گروهک تروریستی پژاک در شمال غرب به درجه رفیع شهادت رسیدند.
در جریان عملیات مذکور که به منظور آزادسازی ارتفاعات مرزی «جاسوسان» از لوث وجود مزدوران پژاک انجام شد، ۱۲ نفر از رزمندگان گردان قمر بنی هاشم (ع) در تیپ صابرین به فرماندهی شهید محمد جعفرخانی شهید شدند.
واقعیت امر به این ترتیب بود که از ابتدای سال ۱۳۹۰ نیروی زمینی سپاه سلسله عملیات‌هایی جهت برقراری امنیت و مقابله با شرارت‌های گروهک تروریستی پژاک در ارتفاعات مرزی شمال غرب کشور آغاز کرد و مرحله نهایی آن در شهریور سال ۹۰ و در ارتفاعات جاسوسان شهر سردشت اجرا شد.
پژاک که شعبه ایرانی گروهک تروریستی پ.ک.ک محسوب می‌شود، از سال ۱۳۸۳ فعالیت خود را علیه جمهوری اسلامی ایران آغاز کرد. سپاه با این گروهک که همان سال با شهادت سردار قهاری سعید فرمانده لشکر ۳ حمزه سیدالشهدا (ع) وارد فاز تقابل نظامی با یاران شد، به صورت مستقیم درگیر می‌شود که عملیات‌های مربوطه تا سال ۱۳۹۰ طول می‌کشد.
بر اساس آنچه در کتاب «پرواز در سحرگاه» که با محوریت زندگینامه شهید محمد غفاری آمده است، در همین سال و با گزارشی که فرماندهان سپاه خدمت فرمانده معظم کل قوا ارائه می‌کند، ایشان می‌فرمایند: «از حالت پدافندی بیرون بیایید و حالت تهاجمی به خود بگیرید. شما منتظر دشمن نباشید که بیاید و ضربه بزند و بعد دست به کار شوید، شما باید دشمن را در به در و آواره کنید.»
پس از این تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی، نیروی زمینی سپاه قرارگاه‌های این گروهک تروریستی در جدار مرز را به عنوان اهداف اصلی عملیات خود انتخاب و سلسله عملیات‌هایی را برای پاکسازی این مناطق شروع می‌کند. قرارگاه اصلی گروهک تروریستی پژاک در ارتفاعات قندیل قرار داشت و به همین منظور در مرحله اول سپاه به سراغ منطقه بورآلان رفت. این منطقه که در شمال استان آذربایجان شرقی قرار دارد، دارای غار‌های بزرگی است که محل مناسبی برای اختفای عناصر پژاک فراهم کرد. با آغاز عملیات سپاه یگان‌های مهندسی نیروی زمینی کار احداث جاده و قرارگاه در این منطقه را شروع می‌کند که در نتیجه آن و با برپایی پایگاه سپاه در این منطقه عناصر پژاک از این منطقه فرار می‌کنند.
پس از این مرحله، سپاه به سراغ قرارگاه اصلی پژاک در قندیل می‌رود و با آزادسازی این ارتفاعات در ایام نیمه شعبان سال ۹۰ ضربه سنگینی به نیرو‌های پژاک وارد می‌کند. هدف بعدی سپاه، ارتفاعات «مروان» بود. در جریان آزادسازی این ارتفاعات، آتش سنگین توپخانه و رشادت رزمندگان نیروی زمینی موجب می‌شود این ارتفاعات که نیرو‌های پژاک به وسیله تجهیزات مهندسی که آمریکایی‌ها در اختیار آن‌ها قرار داده و دژ مستحکمی در آن ایجاد کرده بودند، در اختیار رزمندگان اسلام قرار بگیرد.
پس از آزادسازی ارتفاعات «مروان»، عملیات آزادسازی ارتفاعات «گوئیزه» آغاز می‌شود. با اجرای موفق این مرحله، عناصر پژاک درخواست آتش‌بس یک ماهه می‌کنند اما تنها نقطه مهم باقیمانده در دست پژاک ارتفاعات «جاسوسان» بود که در حقیقت شاهرگ حیاتی این گروهک محسوب می‌شد و به همین دلیل حاضر به عقب‌نشینی از این ارتفاعات نبود.
برای آزادسازی ارتفاعات جاسوسان، نیروی زمینی کار خود را از ارتفاعات مجاور آن یعنی ارتفاعات «قطمان» شروع کرد. ابتدا یگان‌های مهندسی سپاه کار احداث جاده در قطمان را شروع کردند که بر اثر تیراندازی نیرو‌های پژاک و شهادت دو نفر از نیرو‌های بومی، آتش‌بس نقض شده و سپاه عملیات جدی خود برای آزادسازی منطقه را با حجم بالای آتش توپخانه شروع می‌کند.
هرچند پژاک با اعزام نیرو به منطقه سعی می‌کند تا به نوعی از سقوط «قطمان» جلوگیری کند اما بالاخره این ارتفاعات به دست رزمندگان سپاه می‌افتد و از عصر همان روز هم برنامه ریزی برای آزادسازی جاسوسان یعنی آخرین و مهمترین قرارگاه پژاک آغاز می‌شود.
سحرگاه ۱۳ شهریور سال ۱۳۹۰ عملیات پاکسازی ارتفاعات جاسوسان آغاز شده و این کار سخت به نیرو‌های گردان قمربنی‌هاشم تیپ نیرو ویژه صابرین نیروی زمینی سپاه واگذار می‌شود. گردان قمر بنی هاشم (ع) به فرماندهی شهید جعفرخانی از سمت چپ ارتفاع حرکت کرده و یک گردان دیگر نیز از سمت راست کار خود را شروع می‌کند اما نیرو‌های پژاک با احداث غارها، تونل‌ها و سنگر‌های مخفی در دل کوه مواضع مستحکمی را ایجاد کرد که تصرف آن‌ها کار بسیار دشواری بود.
نیرو‌های صابرین به سمت قله حرکت کرده و سنگر‌های کمین را در مسیر پاکسازی می‌کنند و به نزدیکی سنگر‌های پژاک می‌رسند. نیرو‌های صابرین به اندازه‌ای به مواضع پژاک نزدیک می‌شوند که شهید حسین رضایی در بی‌سیم اعلام می‌کند: «حتی بوی سیگار نیرو‌های پژاک به مشامش می‌رسد.» در این هنگام و به ناگاه نیرو‌های گردان قمر بنی هاشم صابرین زیر آتش نیرو‌های پژاک قرار می‌گیرند و بارانی از خمپاره و نارنجک روی سر نیرو‌های صابرین ریخته می‌شود.
به دنبال حمله تروریست‌های پژاک، ۱۳ نفر از نیرو‌های تیپ ویژه صابرین به نام‌های «محمد جعفرخانی»، «حسین رضایی»، «محمد غفاری»، «علی پرورش»، «مجتبی بابایی‌زاده»، «مسلم احمدی پناه»، «کمیل صفری تبار»، «محمد محرابی پناه»، «محمد منتظر قائم»، «سید محمود موسوی»، «صمد امیدپور»، «یوسف فدایی‌نژاد» و «علی بریهی» شهید شده و در اثر آتش سنگین رزمندگان اسلام حدود ۳۵ نفر از تروریست‌های پژاک نیز به هلاکت می‌رسند. با روشن شدن هوا عملیات متوقف می‌شود و سپاه به سران پژاک دو ساعت مهلت می‌دهد تا منطقه جاسوسان حتی ارتفاعاتی که در خاک عراق است را خالی کنند.
در نتیجه اتمام حجت سپاه، این بار نیرو‌های پژاک نه با درگیری بلکه با تهدید از منطقه فرار می‌کنند و ارتفاعات جاسوسان در اختیار رزمندگان نیروی زمینی سپاه قرار می‌گیرد. با فرار پژاک از این منطقه و استقرار نیرو‌های سپاه، امنیت به منطقه سردشت و جاسوسان برگشته و فضا برای زندگی آرام مردم و توسعه و آبادانی منطقه فراهم می‌شود.
انتهای پیام/ 118
