گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس- اکبر صفرزاده یکی از منتقدین عرصهی سینما در یادداشتی به انتقادهای کارگردانهای سینمای دفاع مقدس ازعدم برگزاری جشنواره مقاومت اشاره کرده و نوشته است:
پس از اعلام عدم برگزاری جشنواره فیلم مقاومت به دلیل عدم وجود فیلم های مناسب توسط محمد خزایی دبیر جشنواره مقاومت موجی از اعتراض ها و نارضایتی ها از طرف کارگردانها و تهیه کننده های سینمای دفاع مقدس به راه افتاد و هر کدام به نوعی نسبت به این مساله واکنش نشان دادند، واکنش هایی که اغلب تلخ و گزنده و توام با انتقادات تند وتیز از مسئولین فرهنگی بود.
جواد اردکانی کارگردان سینمای دفاع مقدس در این باره گفت: سینمای دفاع مقدس و ارزشی ما علاوه بر نیاز به توجه مدیران سینمایی وزارت ارشاد، نیاز به حمایت ویژه دارد که به ارگانهای نظامی و همچنین نهادهایی مانند سازمان تبلیغات اسلامی و حوزه هنری مربوط میشود و تا زمانی که این اتفاق صورت نگیرد روز به روز به مشکلات این حوزه افزوده خواهد شد.
مسعود ده نمکی درباره برگزار نشدن جشنواره فیلم مقاومت گفت: به تعبیر رهبری کار برای فرهنگ جهاد و شهادت کمتر از شهادت نیست اما چطور می شود کسانی جان خود را از دست بدهند آنوقت مسئولان ما در نهادهای مختلف که در تشییع جنازه آنها شعارهای آنچنانی میدادند در رسیدگی به حال خانواده آنها و تشکیل پرونده برای سرنوشت آنها اینقدر تعلل کنند. حتی گیرم ایده خوب هم بود وقتی اینقدر غیر مسئولانه با کسانی که در حوزه سینمای دفاع مقدس کار میکنند برخورد میشود به نظر من بعضی توقعات دیگر زیادهخواهانه است.
انسیه شاه حسینی کارگردان فیلم سینمایی «زیباتر از زندگی» تمامی دستگاه ها و نهادهای فرهنگی، هنری، نظامی و... را برای تولید آثار شاخص در سینمای استراتژیک و مقاومت مسئول می دانست و افزود: مجلس شورای اسلامی، حوزه هنری و تمامی دستگاه ها مسئول هستند تا در کنار سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دست به تولید آثاری در این زمینه بزنند. اما از آنجا که گویی دغدغه چندانی برای این امر مهم و حیاتی وجود ندارد این اتفاق رخ نمی دهد.
پژمان لشگری پور مجری طرح فیلم «بادیگارد» در همین رابطه یادداشت نوشت و شدیدترین انتقادها را به انجمن سینمای دفاع مقدس وارد کرد، بخشی از انتقادهای وی به انجمن به شرح زیر است: آنچه مسلم است مشکل جشنواره مقاومت و سینمای دفاع مقدس اتفاقاً خود این دوستان و این انجمن با شکل و ساختار مدیریتی فعلی است. فیلمنامههای خوب پشت درهای شوراهای تو در توی انجمن و بنیادهای مربوطه میماند و البته بعد از ورود به این شوراها مثله میشود. انجمن سینمای دفاع مقدس بهتر است به جای اینکه به عنوان یک متولی قلدرمآب در پشت واژه مقدس خود پنهان شود و بخواهد به تمام دستگاههای فرهنگی امر و نهی کند و مدام شاکی دیگران باشد خودش را مورد نقد و بررسی قرار بدهد. بالغ بر یازده سال یعنی به اندازه عمر تقریبی سه دولت است که این انجمن دارای یک مدیریت است اما کاری که نکرده هیچ! چه بسا فیلمهای بدی را هم حمایت کرده و مرتکب خطا شد.
در مورد سینمای دفاع مقدس و اینکه مدیران سینمایی و فرهنگی کشور به چه میزان باید در این بحث دخالت کنند و به چه میزان بودجه های عمومی کشور را در اختیار فیلمسازان قرار دهند ذکر نکاتی چند لازم و ضروری است؛
با نگاهی مختصر به تاریخ سینمای ایران و فروش فیلم های موفق سینمای بعد از انقلاب متوجه می شویم که سینمای دفاع مقدس از جایگاهی رفیع در بین مردم برخورد دار است و هرگاه فیلم خوبی در این زمینه تولید شده است مردم از آن استقبال کرده اند. کانی مانگا، عقابها، اخراجی ها، افق، لیلی با من است وضد گلوله برخی از این فیلم ها هستند که در زمان خود پرفروش ترین فیلم های سال بودند.
بنابراین می توان طبق روش های مرسوم در سینمای حرفه ای الگوهای موفق سینمای دفاع مقدس را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و با رعایت اصول حرفه ای و در نظر گرفتن سلیقه مخاطب، فیلم های دفاع مقدس را با سرمایه گذاری بخش خصوصی تولید کرد.
همان طور که از گفته ها و نوشته های فوق مشخص است سینماگران دفاع مقدس به طور مرتب و پی در پی مسئولان فرهنگی را مورد نقد و انتقاد قرار می دهند و از آنان در مورد عدم همکاری های لازم و عدم تخصیص بودجه های لازم برای تولید فیلم های فاخر انتقاد می کنند.
بر فرض که بودجه کافی برای تولید فیلم های دفاع مقدس وجود داشته باشد و مدیران هم با جان و دل حاضر باشند که این پول را پرداخت کنند؛ چه کسی حاضر است کیفیت فیلم های دفاع مقدسی که با پول بیت المال تولید می شود را تضمین کند؟ سینماگران چه ضمانتی می دهند که فیلمی با کیفیت که مورد اقبال مردم باشد را تولید کنند؟ اگر ده میلیارد از پول مردم صرف تولید یک فیلم شد و تماشاگر به جای تحسین و تشویق فیلم ، آن را هو کرد چه باید کرد؟ اگر پس از نمایش فیلم منتقدان و کارشناسان آن فیلم را فاقد تکنیک های لازم دانستند چه ؟ چه کسی پاسخگوی چنین محصولی است؟
تاکنون دهها فیلم در حوزه دفاع مقدس با بودجه عمومی تولید شده که کیفیت آنها در حد صفر یا زیر صفر بوده وتاکنون هیچ کس از عوامل فیلم در این رابطه پاسخگو نبوده است. برخی از این فیلم ها دارای چنان کیفیت پایینی بوده اند که حتی اجازه اکران هم نیافتند و یا اگرهم اکران شده اند در چند سالن بسیار محدود اکران شده اند تا کسی متوجه نشود!
با تجربه سی ساله ای که مدیران فرهنگی کشور در زمینه تولید فیلم های ارزشی طی کرده اند به نظرمی رسد گرفتن بودجه از آنها با استفاده از سلاح «نقد و انتقاد» و شعار «دفاع از ارزشها» ممکن نیست و سینماگران دفاع مقدس برای رسیدن به نتیجه دلخواه یا باید یک قدم به پیش بگذارند و برای بودجه ای که دریافت می کنند ضمانت های کمی و کیفی لازم را ارئه دهند و یا دو قدم جلوتر بروند و فیلم هایشان را با سرمایه گذاری بخش خصوصی تولید کنند.
انتهای پیام/
