به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از زاهدان، «حمیدرضا بَزی» در سال 1349 در شهرستان زهک متولد شد. وی در سن 16 سالگی عازم جبهه می شود و سرانجام در منطقه مهران در سال 1365 به شهادت رسید.
وصیت‌نامه شهید
هم=اکنون که قلم و به عنوان یادگار آخرین حرف هایم را به پدر و مادر و خویشاوندان می‌نویسم، چنان شور و شوق رفتن به خط مقدم در وجودمان بوجود آمده که بنده را مجبور به نوشتن وصیت‌نامه‌ای به عنوان یادآوری کرده است.
در اوایل عرایضم خطاب به پدرم می‌گویم: که تو ای پدرم که از جان هم برایت عزیزتر بودم بعد از شهادت من عزا نگیر و همچون حسین‌وار در برابر تمام این مشکلات همچون سدی محکم و استوار بمان. چون اگر تو برایم اشک بریزی دشمنان اسلام از اشک ریختن تو شاد و خوشحال می شوند.
چنان باش که فرزند دیگرت را که پارۀ دیگر تن تو است بفرست، تا تفنگم را بردارد و مثل شیری که به گله می‌زند بجوشد و بخروشد و با این جوشش‌ها حماسه بیافرین. امیدوارم که در مرگ من اشک از چشمانت سرازیر نشود و موقع شهادت من طوری باشید که انگار به حجله‌ام می‌بری.
و تو ای مادر که از شیره جانت بنده را بزرگ کردی و از جانت عزیزتر بودم، صبری زینب وار داشته باشید، تا مادرهای شهدا هم روحشان تسلی یابد. امیدوارم که بعد از کشته شدنم خم بر روی، ابروهایت نیاوری چون فرزند تو در راه خدمت به میهن و اسلام و قرآن خود جان فشانی کرده و شربت شهادت نوشیده است.
و شما ای برادر؛ انتظاری که از شما دارم این است که جبهه را گرم نگه داری و بعد از من سنگرم را پر کنید تا دشمن نتواند رخنه‌ای پیدا کند.
انتهای پیام/
