به گزارش گروه سایر رسانههای دفاع پرس، یکی از آزادگان دوران دفاع مقدس در خاطرهای بخشی از حوادث ماه رمضان در اسارت را اینگونه بیان میکند: اولین ماه مبارک رمضان در اسارت با هوایی بسیار گرم و طاقت فرسا آغاز شده بود. نه خبری از آب خنک در سحر و افطار بود و نه وسیله خنک کنندهای برای روزهای گرم ماه رمضان وجود داشت. میبایست آفتاب داغ و گرمای شدید را با زبان تشنه و شکم گرسنه تحمل میکردیم. چند روزی از ماه رمضان به این ترتیب گذشت. بعد از آن اسرا از فرمانده عراقی خواستند به خاطر ماه رمضان غذای ظهر را نصف کنند، نصفش را سحر و نصفش را افطار بدهند و اگر ممکن است، چند قالب هم یخ بیاورند. فرمانده عراقی چیزی نگفت و رفت.
روزهایی بود که اسرای روزهدار بعد از ظهرها از شدت گرما بدنهایشان را بر روی زمین نمدار آسایشگاه میچسباندند تا شاید عطش آنها کمتر شود.
یک روز بعد از نماز مغرب عراقیها آمدند و گفتند 10 نفر بیایند برای گرفتن غذا. مدتی طول کشید اما از غذا خبری نشد. ناگهان متوجه شدیم که به جای غذا، آن 10 نفر را در «گل» قرار داده و داخل گوش و دهان آنها لجن ریختهاند. وقتی برادران را با آن وضع به آسایشگاه برگرداندند، سربازهای عراقی در حالی که میخندیدند گفتند: همه غذاها را اینها خوردند! اگر کسی هوس غذا خوردن دارد، خبر بدهد.
منبع: ایسنا
