به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، «میلاد عرفان‌پور» مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری در دیدار با جمعی از مربیان برجسته سرود کشور، اظهار داشت: با بسیاری از دوستان و فعالیتشان از دور و نزدیک آشنایی دارم. در مورد نشست امروز درباره آسیب‌شناسی سرود آماده شنیدن راه‌کارها و راه‌بردهایی از اساتید و فعالان حوزه سرود هستم.
وی در ادامه به آفتها و معضلات سرود اشاره کرد و گفت: یکی از معضلات پرتکرار این عرصه، نمایشی شدن سرود به جای جریان اصیل آن است که در اوایل انقلاب شاهد آن بودیم. البته نمایشی شدن فوایدی برای عرصه رسانه داشت اما با ذات هنری سرود تناقضاتی دارد. نکته دیگر به انحراف کشیده شدن مسیر تربیتی سرود است. برخی از مربی‌نماها از اعضای گروه سرود خود به عنوان منبعی برای کسب درآمد خود استفاده می‌کنند.
عرفان‌پور به هدفمند شدن فعالیت‌های گروههای سرود اشاره کرد و گفت: به علت نبود ساختار و یک مرکز واحد، همه نهادها به سرود می‌پردازند که نظامی برای آن وجود ندارد و برخی معتقدند این مرحله احیای سرود است.
در ادامه، «سعید عنایتی» کارشناس مجری برنامه از استان اصفهان ضمن خوشامدگویی و معرفی مهمانان گفت: این نشست افتخاری است برای ما که با جمعی از متخصصین کشور در مورد وضعیت فعلی سرود گفت‌وگویی داشته باشیم. عزیزانی که امروز در خدمتشان هستیم، هر کدام نماینده استان‌های کشور و به نوعی نماینده سرود ایران هستند.
«شهروز حقی» از استان تهران در ادامه افزود: جمع حاضر یکی از بهترین‌ها در حوزه سرود هستند. موجی که در سال‌های گذشته رخ داد، باعث تولید محور شدن فعالیت‌های گروه‌ها شد. عده‌ای کارشان آماده‌سازی گروه سرود برای به اجرا رسیدن است که با هدایت برخی از سازمان‌ها پول هنگفتی برای ساخت آنها اختصاص داده شد، به خاطر همین تبدیل به کلیپ، نماهنگ نمایشی و تصویر شد که حتی جشنواره‌هایی برای آن در نظر گرفته شد و نقش کارگردان‌ها و نقش مربی سرود پررنگ‌تر شد.
وی در ادامه افزود: باید تلاش کنیم تا افرادی وارد این حوزه شوند که دانش آن را داشته باشند. باید اتاق فکری برای ساختار اساسی و تدوین قوانین مدونی برای سرود کشور داشته باشیم. از طرفی باید یک تراز تولید برای آثار فاخر داشته باشیم.
«محمود درویشی» نماینده شهرستان‌های استان تهران در ادامه نشست بیان کرد: مشکل اصلی از سیاستگذاری است. با توجه به شرایط موجود. نیاز به یک شورا و مرکز قانونی دارد که مانند خانه موسیقی ایران هویت مجزایی داشته باشد که مجوزهای رسمی اجرای سرودها از آن صادر شود. هرچند سرود، مردمی و دلی است اما باید قوانینی برای آن تولید شود. از سیاستهای حوزه هنری اطلاعی ندارم اما در آموزش و پرورش با همه کاستی‌ها، اساس نامه مدونی وجود دارد که هر مسئولی موظف به اجرای آن است.
«افشین کردستانی» از دیگر مربیان برجسته سرود از استان خوزستان به پیشینه خود در عرصه سرود اشاره کرد و گفت: ما از دهه شصت با سرود جنگ بزرگ شدیم. همه فعالیتها دلی و دارای یک ساختار یکسانی بود که همان باعث ماندگار شدن در اذهان مردم قرار شد. در دهه هفتاد سرود به طور کل محو شد. تا اینکه در دهه هشتاد مقام معظم رهبری گفتند: «سرود را باید احیا کنید» اما عده ای بدون توجه به مضمون این سخنان شروع به سواستفاده های کلان مادی و معنوی کردند که باعث آسیبهای جدی به این عرصه شد.
«سید یحیی موسوی» از استان خراسان رضوی گفت: از نظر من سرود دو مخاطب مستقیم دارد: اولین مخاطب خود کسی است که سرود می‌خواند، دومین گروه مخاطبانی هستند که نکات تربیتی و پرورشی از آن را برداشت می‌کنند. متاسفانه تکثرگرایی و جاه طلبی بعضی از گروههای سرود باعث به انزوا کشیدن اهالی سرود و در اصل رانده شدن آنها انجامید. حوزه هنری باید در شناسایی آسیب‌شناسی سرود جلسات و همایش‌هایی را برگزار کند و به بررسی و چالش‌های آن بپردازد تا خروجی‌های خوبی داشته باشد.
رامین احمدی از استان مازندران گفت: از نظر من موازی کاری هایی که انجام می‌گیرد باید متولی مشخصی داشته باشد که دارای یک انجمن خاصی باشد.
وی برای ساختارمند شدن حوزه سرود افزود: وزارت ارشاد برای خود یک سری ساختاری دارد، حوزه هنری هم ساختار خاص خود را دارد. اگر یک ساختار واحد مانند آموزش و پرورش در راس این امر قرار گیرد و در کنار آن انجمن و تشکلهایی را داشته باشیم نتیجه مثبت تری خواهیم داشت.
«امیر احمدی» از دیگر چهره‌های برجسته سرود از استان یزد ادامه داد: من به عنوان مربی سرود در حدود بیست و یک سال است که در این حوزه فعالیت دارم. هیچ رشته دانشگاهی برای رشته سرود وجود ندارد. با همه این مشکلات ما هیچ گامی برای پرورش مربی برنداشته‌ایم. اگر یک کارگاه تخصصی با حضور اساتید با تجربه برای تولید شعر و محتوا تشکیل شود دانش آموز عضو گروه سرود فعلی در حدود ۱۰ سال بعد تبدیل به یک مربی باتجربه سرود خواهد شد. ازدیگر مشکلات این است که رسانه ها فعالیت ما را تحت پوشش قرار نمی دهند.
در ادامه عنایتی یکی دیگر از حضار دو راه‌کار برای اجرایی شدن در این نشست پیشنهاد داد و گفت: اولین نشست تخصصی به صورت لایو در محیط اینستاگرامی با موضوع سرود امروز «آسیبها، فرصتها و تهدیدها» با حضور اساتید سرود کشور انجام شود تا دیدگاه‌های موافق و مخالف آن بررسی شود. دوم ایجاد پاتوق‌های سرود کشور درحوزه هنری در یک روز ساعت مشخص تعیین شود تا علاقمندان بتوانند در آن شرکت کرده و اجرای زنده ای داشته باشند و مانند تئاتر سینما مورد نقد و بررسی قرار بگیرند و رسانه‌ای شوند.
در پایان میلاد عرفان پور در پاسخ به پیشنهادات مربیان گفت: نه تنها در سرود بلکه در موسیقی انقلابی هم یک نظریه و پشتوانه علمی نداریم. اگر گفتگو صورت نگیرد این آسیبها و آفتها مشخص نمی‌شود. عرصه سیاستگذاری زمانی موفق است که با نگارش مقالات، کتاب‌ها و پژوهش‌هایی در این زمینه اجرایی می شود. یکی از مهمترین معضلات بحث حوزه مربی سرود است که پس از شما ما چند نفر مربی سرود داریم که بشود به آنها اعتماد کرده و کار را به دست آنها بسپاریم؟ البته برنامه‌ریزی برای مربی نداریم فقط شاگردان برجسته ای که در گروه‌ها هستند می‌توانند مربی سرود شوند که خود حوزه به تنهایی از پس این‌کار برنمی آید بلکه با مشارکت ارگانهای دیگر می‌توان به خودکفایی رسید. اگر تفکری بنا شود زیربنای آن صداوسیما است. اگر رویدادها منسجم و با پوشش رسانه ای مخصوصا صدا و سیما باشد بازتاب زیادی را خواهد داشت که جریان ساز باشد. تولید سرود بسیار مهم است که برای ادامه حیات خود به هوشیاری رسانه ای و ذوق ومخاطب شناسی دارد. گروههای سرود باید درجه بندی شود تا به آن حد از پختگی برسند تا آثار فاخری بماند.
انتهای پیام/ 121
