روایت مادر شهید «تقی رضایی» از ۳۳ سال چشم‌انتظاری‌اش؛

پاسخ غیرتمندانه شهید «تقی رضایی» به مادرش هنگام رفتن به جبهه

روایت‌ها و درد دل‌های مادر شهید «تقی رضایی» روایت‌گر یکی از ۳۳ سال چشم‌انتظاری‌اش است، مادری که ۱۴ سال پیکر مطهر فرزندش به‌عنوان «شهید گمنام» در دانشگاه علوم پزشکی تهران آرامیده بود؛ اما او همچنان در انتظار به سر می‌برد تا این‌که اخیراً هویت فرزندش شناسایی شده و این چشم‌انتظاری پایان یافت.
کد خبر: ۵۰۱۲۷۹
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۴۰۰ - ۰۳:۲۵ - 20January 2022

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از همدان، ۳۳ سال در انتظار دیدن فرزندش بود، تا اینکه خبر آمد که فرزندت شهید «تقی رضایی»، ۱۴ سال پیش در دانشگاه علوم پزشکی تهران به‌عنوان «شهید گمنام» به خاک سپرده شده است.

این موضوع باعث شد تا پای درد دل «خرم تاج خدایاری» مادر این شهید بزرگوار بنشینم، در تمام مدتی که درمورد فرزند شهیدش صحبت می‌کرد، گونه‌هایش خیس بود.

این مادر شهید از روزهای فراق و چشم به راهی‌اش گفت و اظهار داشت: در تمام این مدت، چشم به راه بودم، شهید می‌آورند؛ می‌گفتم شهید من نیست. اسیر می‌آمد، می‌گفتم فرزند ‌من نیست. سرباز می‌آمد، می‌گفتم فرزند من نیست.

وی بیان داشت: چهار سال بعد از خبر گمنامی فرزندم، همسرش ازدواج کرد، روزهای سختی را در فراق گذراندم و همیشه منتظر دیدارش بودم.

خدایاری متذکر شد: روزی که خبر پیدا شدن فرزندم را آوردند، همه در خانه جمع شده بودند و می‌گفتند «پسرت پیدا شده است»، نمی‌دانستم چه بگویم شوکه شده بودم و زبانم بند آمده بود.

فرزند شهیدم اعتقاد داشت اگر به جبهه نرود دشمن خرمشهر و کل ایران را می‌گیرد

وی اظهار داشت: پسرم ۱۹ سال در منطقه عملیاتی و ۱۴ سال هم در دانشگاه بهشتی زیر خاک بوده است، دلم نیامد دیگر پیکرش را جا به جا کنم، باز هم از من دور است؛ ولی الآن تنها دلخوشی‌ام سر زدن به مزارش است و همین که پیدا شده، برایم کافی است.

مادر شهید «رضایی» به بیان خصوصیات اخلاقی فرزندش پرداخت و گفت: آن زمان هنوز دخترهایم به‌دنیا نیامده بودند که بسیار به من کمک می‌کرد، همیشه نمازش را اول وقت می‌خواند و اخلاق نیکو و پسندیده‌ای داشت.

وی ادامه داد: به او می‌گفتم تو که همسر داری به جبهه نرو، ولی در جوابم می‌گفت که «اگر من نروم، خرمشهر را می‌گیرند، ایران را می‌گیرند. باید بایستم و نگاه کنم؟!» و هرچه کردم، نتوانستم مانع از رفتنش شوم.

خدایاری گفت: خون شهدا کفن خودشان شد، اگر شهدا نمی‌رفتند، امروز این امنیت را نداشتیم و نمی‌توانستیم زندگی کنیم و ما باید رهرو شهدا باشیم.

به گزارش دفاع‌پرس، «تقی رضایی» متولد سوم آذر سال ۱۳۴۶ در روستای «چشین» از توابع شهرستان «همدان»، تا اول راهنمایی درس خواند و سال ۱۳۶۵ نیز ازدواج کرد.

وی به‌عنوان سرباز ارتش جمهوری اسلامی ایران در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حضور یافت و بیست و یکم تیر سال ۱۳۶۷ در «نهر عنبر» به شهادت رسید؛ اما پیکر مطهرش در منطقه بر جای ماند تا این‌که سال ۱۳۸۶ تفحص شد و به‌عنوان شهید گمنام تشییع و در دانشگاه علوم پزشکی تهران به خاک سپرده شده بود، که هویت وی در آذر سال جاری از طریق آزمایش DNA شناسایی شد.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها