به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، دریا قلی سورانی یکی از قهرمانان ملی کشورمان است که تندیس وی نیز در شهر آبادان جهت یادآوری رشادتهای این شیرمرد هر لحظه نگاه مردم صبور و مقاوم شهرش را به سوی مرز می خواند.
وی در سال 1324 در یکی از روستاهای استان چهارمحال بختیاری پا به عرصه ی وجود نهاد. دریا قلی چند سال بعد به آبادان مهاجرت نمود و زندگی خویش را در کنار مردم خونگرم این شهر ادامه داد.
دشمن بعثی در تاریخ نوزدهم مهرماه 1359 با عبور از رودخانه ی کارون خود را به ساحل شرقی این رودخانه رساند و جاده ی آبادان-اهواز را قطع نمود. با قطع این جاده، ارتباط زمینی اهواز به آبادان نیز قطع شد. بدین ترتیب، تنها راه وصول به این شبه جزیره ی استراتژیک از طریق بندر امام و بندر ماهشهر از راه دریایی امکانپذیر شد.
پس از سقوط بخش اعظم خرمشهر، ارتش عراق در روز نهم آبان ماه 1359 به منظور اشغال شبه جزیره ی استراتژیک آبادان، نسبت به احداث پل بر روی رودخانه ی بهمنشیر و ورود به محله ی ذوالفقاری که بیست کیلومتر با شهر آبادان فاصله داشت، اقدام نمود.
دریا قلی سورانی، که در محله ی ذوالفقاری اوراقچی بود، متوجه تحرکات شبانه ی دشمن در منطقه شد. وی به سرعت با دوچرخه به سمت شهر آبادان حرکت کرد. او مدام رکاب می زد و با التماس مردم و نیروهای نظامی را از ورود دشمن به کوی ذوالفقاری مطلع می ساخت و از آنان می خواست هرچه سریعتر خود را به آن منطقه برسانند.
در حین اطلاع رسانی به مردم شهر، دوچرخه اش خراب شد؛ دریا قلی خود را پای پیاده و با سرعت به مقر سپاه پاسداران آبادان رساند و حضور دشمن در منطقه ی ذوالفقاری را به فرماندهی سپاه و نیروهای بسیجی بومی اطلاع داد.
رزمندگان سپاه و بسیجی دیده بودند با آنکه وی بر اثر دویدن دچار ضعف شده ولی حاضر به لحظه ای استراحت نشد و با اصرار سعی در اطلاع رسانی به دیگر نیروهای مسلح مستقر در شهر داشت.
وی مجبور شد که برای اطلاع رسانی به نیروهای ژاندارمری و واحدهایی از لشکر 77 پیاده ی خراسان که در منطقه مستقر بودند، همچنان این راه طولانی را پیاده و با سرعت بدود. دریا قلی توانست با فریادهای التماس گونه ی خویش تمام مردمی را که قادر به مقابله با بعثی ها بودند به همراه نیروهای مسلح مستقر در منطقه هماهنگ سازد و به سوی محل درگیری هدایت کند.
با آنکه وی از آداب جنگ چیزی نمی دانست ولی توانسته بود وظیفه ی یک پیک نظامی را به خوبی ایفا کند. دریا قلی، پای پیاده به سمت محل درگیری برگشت و همراه با رزمندگان و مردم آبادان به دفاع در برابر متجاوزین بعثی پرداخت.
وی در جریان همین درگیری بر اثر اصابت ترکش به شدت مجروح شد. هنگامی که پزشکان وضعیت وخیم وی را مشاهده نمودند، تصمیم گرفتند که او را به هر نحوی که شده به تهران منتقل کنند. وی به علت وخامت وضعیت عمومی در قطار، در راه تهران به شهادت رسید.
بصیرت، تصمیم گیری به موقع و رشادت این مرد بزرگ ایران زمین، سبب شد که شبه جزیره ی استراتژیک آبادان از اشغال دشمن نجات یابد. این شهید بزرگوار، از جمله ی قهرمانان ملی کشورمان می باشد و این در حالی است که کمتر از این شیر دریادل آبادان یاد می شود.
وی از اولیایی است که به قول سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی "از کسانی است که زمین به اعتبار آنان اهلش را در خود فرو نمی برد".
هم اکنون مزار مطهر دریا قلی سورانی در بهشت زهرای تهران واقع است و به قول رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران، حضرت امام خمینی (ره) زیارتگاه عاشقان شهادت می باشد.