گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ فاطمه دوست‌کامی؛ ابتدای سخن نه حرف ناگفته‌ای مانده است و نه خبر تازه نشنیده‌ای. دل در تمنای مرور چندباره‌ای می‌تپد. همه، شکوه و شکایتی تکراری از اعتراضی است که سال‌ها در کنج حنجره‌مان لانه کرده و گاه و بی‌گاه با بهانه و بی‌بهانه به بیرون تراوش می‌کند.
می‌ترواد بلکه گوش کر مردمانی نه از جنس آدم، آن را بشنوند و فقط برای لحظه‌ای از وحشی‌گری بی‌مثال‌شان دست بردارند. همان‌ها که خود را نسل برتر دنیا می‌دانند. آنقدر برتر که حق خویش می‌دانند که بر بقای نسل‌شان طوری درنده‌وار اصرار کنند که روی هر جانی و سفاکی را سفید کنند.
این روز‌ها روضه حضرت علی‌اصغر روزی هزار بار تکرار می‌شود. این روز‌ها مظلومیت مردم غزه داغی بر دل مسلمانان و آزادی‌خواهان جهان شده است. تصاویر تکان‌دهنده‌ای که علی‌رغم سانسور شدید خبری رژیم منحوس صهیونیسم بر قاب چشمان‌مان می‌نشیند، آنقدر دلخراش است که خود به خود آن را باور نمی‌کنیم. باور نمی‌کنیم ترکش اعضای بدن یک کودک یک‌ساله را از هم بدرد، اما لبخند کمرنگ صاحب این تن مهتابی و نحیف، همچنان روی صورت ظریفش باقی بماند و تا ابد جگرت را بسوزاند.
باور نمی‌کنیم کودکی دیگر به طور کامل، عین یک تکه چوب خشک بسوزد و ذغال شود اما سرِ به خاکستر نشسته‌اش رو به آسمان بماند تا وقتی بستگانش آن را روی دست می‌گیرند تا این جنایت بی‌مثال رژیم کودک‌کش اسرائیل را به جهانیان نشان بدهند، این طفل شهید، سر به شکایت به آسمان بلند کند و خداوند را به شهادت معصومیتش بخواند. آیا به‌راستی مادر این کودک، زنده و شاهد این ماجراست؟!
کودکی دیگر با وحشت با چشمان از حدقه درآمده شاهد بیرون کشیدن پیکر بی‌جان و غرق در خاک و خون مادر و پدرش از زیر آوار است و آنقدر بهت‌زده و میخکوب است که دیگر یادش رفته ترکش‌های ریز انفجار چند دقیقه پیش صورت زیبایش را نقاشی کرده است.
این چند روز مدام به نسلی فکر می‌کنم که شاهد این ماجراهاست. دوستی می‌گفت خدا می‌داند آینده این بچه‌ها چقدر پریشان و مشکل‌داری خواهد شد. می‌گفت بچه‌ای که دم‌ِ دستی‌ترین خاطرات دوران کودکی‌اش تشییع جنازه پدر و مادر و خواهر و برادرش باشد، معلوم است تا بزرگ‌شدن با چه مشکلات روحی و روانی‌ای دست و پنجه نرم می‌کند.
اما من طور دیگری فکر می‌کنم. نه! اصلاً فکر نمی‌کنم، یقین دارم. یقین دارم هرکدام از این کودکان در آینده‌ای نه چندان دور، افسرانی خواهند شد قدرتمند و بااراده. افسرانی آماده نبرد با این دشمن دیرینه. دختران این نسل، مادرانی خواهند شد که از دامان پرغرورشان غیرت و مردانگی گل می‌کند و پسران این نسل نیز پدرانی خواهند شد که خیلی زودتر از آنچه معمول است، گرمای دست کودکان‌شان را به گرمای ایمان و اسلحه پیوند می‌زنند و شاهد این یقین درونی، نزول نورانی این سخن خداست که: «وَ نُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ».
و اما من و تو:
آنچه امروز بر غزه می‌گذرد، تجربه تلخ و سختی است که اگر من و تو از آن توشه برنداریم، در حق خواهران و برادران فلسطینی‌مان جفا کرده‌ایم. اول آن که طبق فرمایش مقام معظم رهبری، صدایی که می‌گوید فلسطینی‌ها اهل تسنن هستند و مناسبتی با ما شیعیان ندارند، صدای دشمن است.
در این برهه از زمان که اسرائیل غاصب خون عزیزان فلسطینی را در شیشه کرده است، ایجاد تفرقه بین مسلمانان از هر تابویی حرام‌تر است. حفظ وحدت بین شیعه و سنی یک اصل قدیمی است که در وهله اول حضرت امام خمینی (ره) با تئوری بی‌نظیر «وحدت کلمه» و سپس مقام معظم رهبری و بسیاری از علما و بزرگان دین بر آن تأکید فراوان داشته و حفظ آن را مایه تحکیم اسلام عزیز دانسته‌اند.
پس در این خصوص مراقبت از حریم این وحدت در زندگی روزمره ما امری واجب است. بیایید از این به بعد به یادداشت‌هایی که در شبکه‌های مختلف اجتماعی برای‌مان گذاشته می‌شود، ایمیل‌ها و سایر دیدنی‌ها و خواندنی‌های مطرح اطراف‌مان حساس‌تر باشیم و به اندازه خودمان مراقب نفوذ نرم دشمن در این عرصه باشیم.
نکته مهم دیگر این که مقام معظم رهبری در بیانات‌شان در خطبه عید سعید فطر امسال بر نکته ارزشمندی تأکید کردند که اگر کمی اهل ذوق باشیم می‌توانیم به ظرایف این دیدگاه و نظریه جالب آن در حوزه علوم اجتماعی پی ببریم.
معظم‌له در قسمتی از خطبه به زنی اشاره کردند که در شرایط کنونی غزه پدر، مادر، همسر و فرزندان خویش را از دست داده و به ظاهر در تنهایی و بی‌کسی به سر می‌برد اما با این شرایط، این زن با تمام وجود در برابر دشمن ایستاده و مقاومت می‌کند.
طبق فرمایشات ولی امر مسلمین این ایستادگی نشانگر ظرفیت وجودی بالای انسان است که از طرف خداوند بر وجودش به ودیعه سپرده شده و در سختی‌ها روی واقعی‌اش را نشان می‌دهد و کار را به جایی می‌رساند که به جای عجز و لابه، از او فردی جسور و ضربه‌ناپذیر در برابر مشکلات می‌سازد.
همان‌طور که ایشان ما را دعوت به شناخت و تعمق در این نکته کردند بر ما نیز فرض است که قدر این دقایق جاری را بدانیم و ضمن شناسایی ظرفیت درونی‌مان در راه رشد و تعالی فطرت الهی‌مان قدم برداریم و با تربیت خویش و نسلی مقاوم و باایمان، زمینه را برای ظهور سراسر سرور حضرت حجت (عج) بیشتر و بهتر فراهم کنیم. ان‌شاءالله.
انتهای پیام/ 118
