به گزارش دفاعپرس از خرمآباد، شهید «سهراب مصطفایی» یکم فروردین سال ۱۳۳۱ در یکی از محلههای «اشترینان» از توابع شهرستان «بروجرد» بهدنیا آمد. سهراب تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و مقطع دبیرستان را در بروجرد گذراند.
او در کنار تحصیل، در جلسات و مراسمهای مذهبی حضور فعالی داشت و رفت و آمدش به مساجد باعث شد تا بیش از بیش با نهضت اسلامی امام خمینی (ره) آشنا شود.
وی وقتی دیپلم ریاضی را اخذ کرد، به خدمت سربازی رفت. پس از طی دوره آموزشی بهعنوان سپاه دانش عازم منطقه محروم شهر مهران در استان ایلام شد و تا جایی که توان داشت، سعی میکرد با یاد دادن سواد به فرزندان آن دیار گوشهای از گرد محرومیت را از چهره آن منطقه بزداید. او شغل معلمی را دوست داشت، به همین دلیل به استخدام آموزش و پرورش خرمآباد درآمد و در بخش معمولان مشغول به تدریس شد.
«سهراب» آنچنان به کارش علاقهمند بود که پیادهروی چهار ساعته در طول روز برای رسیدن به مقصد خستهاش نمیکرد. او پنج سال در بخش معمولان با علاقه و عشق تدریس کرد و هرروز بیشتر از قبل از غم محرومیت آن دیار رنج میبرد. وی علاوه بر تدریس، برای رفع مشکلات مردم آن دیار نیز تلاش میکرد و هرگاه کسی از اهالی روستا بیمار میشد، او را برای مداوا به شهر میبرد.
«سهراب» سال ۱۳۵۶ به خرمآباد انتقال یافت و در دبستانی واقع در محله «پشته حسینآباد» این شهر مشغول تدریس شد. همان سال بود که در کنکور سراسری دانشگاهها نیز شرکت کرد و در رشته کارشناسی فیزیک پذیرفته شد.
«مصطفایی» در اولین تظاهراتی که سال ۱۳۵۷ در استان لرستان علیه رژیم پهلوی برگزار شد، حضور یافت و تظاهرات خیابانی مردم خرمآباد را ساماندهی میکرد. شرکت در تظاهرات، درگیری با ساواک، پخش اعلامیه، برپایی مجالس مذهبی و چهلم شهدای کشور، از جمله فعالیتهای چشمگیر «سهراب مصطفایی» در آن زمان بود.
وی آنقدر در تظاهرات حضور مییافت که ساواک او را شناسایی کرده و برای ترورش نقشه کشیده بود. آنها میدانستند «سهراب» همیشه در میان تظاهراتکنندگان و مبارزان انقلابی حضور دارد. در روز سوم آبان سال ۱۳۵۷ شهید مصطفایی در تظاهرات شرکت میکند و متوجه میشود که یکی از مأمورین ساواک در جمعیت است؛ لذا «سهراب» او را دنبال کرد تا به هلاکت برساند؛ اما بعد از تعقیب و گریز سرانجام فرد ساواکی او را هدف گلوله اسلحه کمری قرار داد و با اصابت تیر به ناحیه سر، وی را به شهادت رساند.
خبر شهادت «سهراب مصطفایی» در همهجا پیچید. مردم اشترینان (زادگاهش) و معمولان (محل تدریسش)، با پوشیدن لباس سیاه در غم و ماتم از دست دادنش فرو رفتند. پیکر مطهرش برای خاکسپاری به اشترینان انتقال داده شد. مردم آن دیار که خشمگین از شهادت سهراب بودند، علیه رژیم ستمشاهی تظاهرات به راه انداختند.
سرانجام پیکر پاک شهید چهارم آبان سال ۱۳۵۷ در اوج مظلومیت شبانه در زادگاهش به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/