گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس_ علی عبدالصمدی؛ حضرت امام علی‌النقی علیه السلام دهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت در سال ۲۱۲ هجری قمری در روستای صریا در نزدیکی مدینه‌ی منوره دیده به جهان گشودند. دوران امامت آن حضرت با خلافت شش خلیفه‌ی عباسی همزمان شد: معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز. امام هادی علیه السلام جمعا ۳۳ سال امامت فرمودند و نهایتا با دسیسه‌ی خلیفه‌ی وقت به شهادت رسیدند.
هم عصری آن حضرت با شش خلیفه در طول ۳۳ سال نشان از آشفتگی دارالخلافه‌ی عباسی می‌تواند داشته باشد. از سویی دیگر می‌تواند مبین هرج و مرج در جامعه‌ی اسلامی نیز باشد. در همین دوران پرالتهاب است که نقش اولیاءالله و ائمه‌ی اطهار علیهم السلام اجمعین پررنگ‌تر جلوه‌گری می‌کند. نقشی دور از دستگاه حاکمیت، اما مرشد، مدرس، معلم و راهنمایی جهت تبیین آموزه‌های اسلام ناب محمدی برای جامعه‌ی اسلامی.
نقشی که حضرت امام هادی علیه السلام در آن دوران پر افت و خیز ایفا کردند دقیقا همین بود و به حق در طول تاریخ اسلام به ایشان لقب هادی داده‌اند یعنی هدایتگر و در اصطلاح دین مبین اسلام یعنی شخص معصومی که جامعه را از سیاهی به سمت سپیدی و روشنایی هدایت می‌کند.
نقل است که آن حضرت دو چیز را برای هر انسانی زیبنده و زینت می‌شمردند. نخست ایمان و تقوا و پرهیزگاری و دوم علم و دانش. به بیانی دیگر آن امام بزرگوار علم و تقوا را برادران یکدیگر می‌دانستند و هر انسانی مزین به این صفت می‌بود نزد ایشان دارای ارج و قرب می‌شد. ایشان نسب شناسی قومی و خانوادگی را هرگز مبنای گرامی شمردن اشخاص نمی‌دانستند.
ایشان در سوم رجب سال ۲۵۴ هجری قمری به شهادت رسیدند. فرزند ایشان امام حسن عسکری علیه السلام میراثدار ایشان شدند و پس از ایشان نیز امام عصر ارواحنا فداه عصمت و علم پدر و اجدادشان را به ارث بردند. امروز پس از گذشت اعصار مختلف، جهان در انتظار ظهور آن موعود آل محمد (ص) است که روزی خواهد آمد و ضمن برقراری عدل و داد در گستره‌ی گیتی، علم ائمه‌ی اطهار را نیز که در سینه پنهان دارند، به رهروان صدیق خود عرضه خواهند داشت.
انتهای پیام/133
