امیرالمومنین علی (ع)؛ تجسم روح خدا در کالبد بشریت

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس_ علی عبدالصمدی؛ سیزدهم رجب سالروز میلاد با سعادت مولی الموحدین امیرالمومنین اسدالله الغالب حیدر کرار مرتضی علی علیه السلام، روز پدر و روز مرد نامگذاری شده است.

سیزدهمین روز از ماه رجب میلاد مردی است که کعبه زادگاه و گهواره‌ی او شد. خیبر مغلوب پنجه‌های اوست و محراب مشهد او شد. ابرمردی که جوانمردانه مبارزه می‌کرد و دشمنان اسلام را مغلوب خود می‌ساخت. او که به هنگام نمازش به درگاه احدیت عرض تضرع و تعبد داشت و برای کودکان یتیم و بینوا پدری دلسوز بود.

امیری که هزاران مالک، سردار گوش به فرمان اویند. مولایی که هزاران ابوذر فرماندار اویند و حیدری که هزاران عمار دستبوس او شدند. مردی که مردانگی با او آغاز شد و به اوج رفت. شهید کوفه پدر ایتام بود. مردی که پدر سرور جوانان اهل بهشت بود، ناز کودکان یتیم عرب را می‌کشید.

او نمونه‌ی اعلای یک همسر دلسوز و فداکار است. او داماد پیام‌آور حق است و چه در زندگی شخصی و چه در زندگی اجتماعیش هرگز از مسیر حق و حقانیت خارج نشد.

علی مظهر عدل و عدالت بود. علی هرگز به اندازه ی سر سوزنی از عدل عدول نکرد. علی عالی اعلی بود و دادمندیش شیوه ی همه ی حاکمان شد. علی حتی با دشمنانش به حق و حقانیت رفتار کرد. او تجسم روح خدا در کالبد بشریت بود. علی عالی اعلی بود و تا ابدیت بهترین الگو برای مردانگی،جود، فضل و ایثار و ایمان است.

تجلی و تبلور گوشه هایی از مرام و مسلک علی امروزه در سیره‌ی پدران شهدا و ایثارگران هویداست. پدران رزمندگان دوران دفاع مقدس بالاخص شهداء و جانبازان بهترین نمونه از ایثار و از خودگذشتگی هستند که در جامعه ی امروزی ما به نیکی متجلی شده اند.

آنان که گذشت و فداکاری مولا علی علیه السلام را آینه داری کردند. آنها بودند که دردهای فرزندان خود را به جان خریدند و امروزه، الگوی رفتاری هر مرد ایرانی هستند. آنهایی که الحق و الانصاف صبر و استقامت را از سیره ی علوی به ارث بردند، امروز روز آنهاست.

سیزدهم رجب المرجب روز پدرانی است که فرزندان خود را با تمامی مشکلات و سختی هایی که داشته و دارند به آغوش پرمهر خود کشیدند و با تربیت نسل بعد از خود باعث رشد و بالندگی آنها شدند و به دیگر کلام این پدرانند که دوشادوش مادران همیشه فداکار بار مسئولیت آینده سازان ایران عزیز را به دوش می‌کشند. در این مقال، نباید از پدرانی که در کنار مادران فرزندان بیمار یا معلول خود را بزرگ می‌کنند، غافل ماند. جایگاه چنین مادران و پدرانی قطع به یقین بهشت برین است.

انتهای پیام/133