گروه اجتماعی دفاعپرس_ علی عبدالصمدی؛ پانزدهم اسفند در تقویم ملی کشورمان روز ملی درختکاری نامگذاری شده است.
نامگذاری یک روز به نام این ریهی تنفسی زمین بسیار فرهنگ ساز بوده است. طی سالیان اخیر با رشد صنایع مختلف و تولید ضایعات کارخانهای محیط زیست در سراسر کرهی زمین آسیب زیادی دیده است.
از اواسط سدهی هجدهم میلادی زمانی که انقلاب صنعتی از اروپا شروع شد، یکی از مهمترین مسائلی که مطرح شد، آلودگیهای ناشی از صنایع نوین بود. امروزه با تاسیس و رشد روزافزون کارخانجات و تولیدیهای مدرن، پس ماندهها و ضایعات کارخانهای و حتی زبالههای باقی مانده از محصولات تولیدی که در قالب زبالههای خانگی و شهری جمع آوری میشوند بزرگترین خطری هستند که محیط زیست و سلامت بشریت را مورد تهدید قرار میدهند.
در کنار همهی این ضایعات شهری، بحث انرژی هستهای و تشعشعات ناشی از انفجارها و یا فعالیتهای اتمی یکی از عناصر جدیدی هستند که باعث نگرانی بشریت در زمینهی آلودگیهای اتمی شده اند. اگر چه پیشرفت در علوم اتمی باعث افتخار هر جامعه و نهایتا باعث رشد کل جوامع بشری به حساب میآید، اما نباید فراموش کرد که مدیریت پسماندهای ناشی از فعل و انفعالات این نوع نیروگاهها از عوامل کلیدی حفظ و محافظت از محیط زیست هستند.
در مقابل، نقش درخت و درختکاری بسیار مهم و حائز توجه است. درختکاری باید هم به عنوان سیاستی کلی در ساختار و دستور کار دولتهای جهان قرار بگیرد و هم باید به شکل هنجاری اجتماعی برای اقشار مختلف جامعه قلمداد شود.
کاشت درخت باعث تنفس بهتر زمین، این مادر طبیعت میشود و نهایتا انسان میتواند در محیط زیست سالمتری زندگی کند.
در کنار فرهنگ درختکاری، مدیریت پسماندهای خانگی و کارخانهای نیز بسیار مهم و با اهمیت است. مدیریت این حجم گسترده از پسماندها در سطح کرهی خاک مسلما نیازمند همت عمومی در سطح بین المللی است.
کاشتن هر راس نهال در آستانهی بهار باعث سر سبزی و شکوفایی طبیعت و زیست بوم ما میشود و انتقال این فرهنگ به نسلهای بعدی مستلزم فعالیت رسانهها در زمینهی فیلم، کتاب، مطبوعات و... است.
انتهای پیام/133