به گزارش دفاع‌پرس از رشت، «حشمت الله قنبری» پژوهشگر تاریخ اسلام امروز در مراسم جشن نیمه شعبان که در مصلی امام خمینی (ره) شهرستان «رشت» برگزار شد، موضوع مهدویت و موعود آخرالزمان را ودیعه مشترک همه ادیان توحیدی دانست و اظهار داشت: میل به موعود در همه فطرت‌های پاک نهادینه شده است.
این پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه همواره میل به یک آرمان و یک جایگاه و یک موقعیت فاخر برای اولاد آدم وجود داشته است، افزود: از روزی که حضرت آدم (ع) به زمین هبوط کرد، انتظار، امید، صبر و گرایش به یک نجات بخش نیز شکل گرفت و به یکی از مهمترین اسباب تداوم حیات بشر برای سیر به طرف زندگی سعادتمند تبدیل شد.
وی با اشاره به خلافت و جانشینی حضرت آدم (ع) تصریح کرد: با این هبوط دور شدن از صدای فیض ادامه پیدا کرد و براساس روایات، آدم تا ۳۰۰ سال گریه می‌کرد، زیرا خسارت فاصله گرفتن از جوار رحمت حق تعالی را متحمل شد.
قنبری، «إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» را سند راهبری حرکت به طرف دولت کمال دانست و خاطرنشان کرد: خداوند این چهار اصل را در کتاب وحی بر خاتم پیامبران ابلاغ فرموده است.
وی با بیان اینکه خداوند اداره زمین و حاکمیت بر قلمرو وجودی آدم را در اختیار عامل صالح قرار داده است، تاکید کرد: این رسیدن به صلاحیت‌های متعالی به یک مطالبه عمومی در بین پیروان مکاتب الهی و حتی پیروان مکاتب بشرساخته تبدیل شده و همه به دنبال آن موعود هستند.
این استاد دانشگاه با اشاره به توجه ویژه ادیان توحیدی به ویژه پیروان حضرت موسی (ع)، حضرت عیسی (ع) و پیامبر (ص) به مسئله مهدویت، متذکر شد: همین ایمان و باور به موعود مشعل امید رسیدن به سعادت را در جان پیروان ادیان توحیدی فروزان نگه داشته است؛ البته شاهد اختلافاتی در مصادیق آن هستیم.
وی پیروان حضرت موسی را به دنبال آن مسیحی دانست که بیاید و زمین را پر از عدل و داد کند و افزود: مسیحیان نیز به دنبال موعود هستند، اما خداوند جزییات این موعود آخرالزمان را به حقیقت تابناک اسلام منتقل کرده و هیچ کدام از مذاهب اسلامی در موضوع موعود آخرالزمان اختلاف ندارند.
قنبری با بیان اینکه مسلماً منجی و موعود آخرالزمان شخصیتی بزرگوار از اولاد حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) و هم نام رسول خاتم (ص) است، تصریح کرد: خداوند با فرج او اراده تابناک خودش درباره حقیقت آدم را محقق خواهد کرد.
وی تکلیف جامعه در عصر انتظار را روشن و مشخص دانست و خاطرنشان کرد: منتظر در عصر انتظار منطبق با ظرفیت خودش کار‌هایی را انجام می‌دهد، زیرا دوران امام را درک نکرده، اما آنچه که باعث نگرانی می‌شود این است که در مقاطعی از تاریخ ثابت شده مردان عصر انتظار الزاما مردان عصر حضور نیستند.
این پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه در عصر انتظار برای ظهور و فرج امام عصر دعا می‌کنیم و از خدا می‌خواهیم ما را در سایه دولت کریمه قرار دهد، اظهار داشت: این درخواست درست است، اما قبل از اینکه در سایه دولت کریمه قرار بگیریم باید به جایگاه خود هم در عصر انتظار و هم در عصر حضور پی ببریم؛ در غیر این صورت تبدیل به مردمانی طماع می‌شویم که موعود آخرالزمان و امام حق را فقط برای برطرف کردن درد‌ها و رنج‌ها و مشکلات خودمان می‌خواهیم و لذا اظهار می‌کنیم «اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج.»
وی امام زمان را امام حاضر دانست؛ نه امام غایب و تاکید کرد: اگر امام حاضر نباشد، درک حضور او میسر نیست، اما اگر امام را نمی‌بینیم به خاطر عدم حضور نیست، بلکه محرم حریم قدسی ایشان نیستیم و وقتی محرم نباشیم، نمی‌توانیم ایشان را ببینیم و بشناسیم.
قنبری با بیان اینکه منتظِر باید مسیر راه منتظَر را درک و سیر کند، متذکر شد: تجربیات تلخی در زندگی اهل بیت (ع) در عصر حضور وجود دارد. مردم در عصر سیدالشهدا (ع) به معنای واقعی کلمه منتظر بودند و بیست سال برای فرج امام زمانشان دعا کردند و نامه نوشتند و عِده جمع کردند و عُده فراهم آوردند، اما وقتی حجت خدا دعوت آنان را اجابت کرد، همین مردان منتظر به یاری «عبیدالله» شتافتند! و نه تنها اباعبدالله (ع) را یاری نکردند، بلکه برای قتل او مسابقه گذاشتند.
وی با تاکید بر اینکه جامعه در دوران انتظار باید قالب و شکل دوران حضور را پیدا کند، تصریح کرد: رابطه خانوادگی و کاری و علمی و عاطفی و... ما باید از جنس امام زمانی باشد و نظام فردی و اجتماعی ما منطبق با استاندارد‌های دولت کریمه باشد.
این استاد دانشگاه، حیرت جامعه در زمان حضور موعود آخرالزمان را نتیجه فاصله گرفتن از دولت علوی دانست و افزود: نمی‌شود با فاصله گرفتن از حقایق قرآنی و مکتب نبوی و معارف علوی ادعای انتظار داست؛ لذا قبل از اینکه به دنبال امام زمان باشیم، باید دنبال خودمان باشیم و ببینیم که کجای زندگی ما مطابق با مطالبات و خواسته‌های حجت خداست.
وی انتظار فرج را عبادت دانست و با بیان اینکه هر عبادتی عابد را به طرف ذات اقدس الهی هدایت می‌کند، تصریح کرد: امام زمان حاضر و ناظر است و بیشتر از ما نسبت به نفس ما علم و آگاهی دارد. در واقع اگر امام زمان در متن و بطن زندگی ما نباشد اساسا حیات معنا پیدا نمی‌کند و همه نعمت‌های الهی به یمن وجود ایشان بر ما نازل می‌شود، اما ضعف زندگی ما موجب شده نام امام را می‌بریم و خلاف خواسته او عمل می‌کنیم.
قنبری با بیان اینکه رسول الله (ص) نسخه فرج و مختصات دولت موعود آخرالزمان را تبیین فرموده است، خاطرنشان کرد: در دولت امام زمان رشوه خواری و کار مردم را بر زمین گذاشتن و تبعیض و فساد و اختلاس و دروغ و فریبکاری و سپردن کار‌ها به دست افراد نالایق و... جا ندارد و لذا منتظِر باید همرنگ منتظَر شود.
وی آموزه‌های اسلامی را نقشه راه در دوران انتظار دانست و تاکید کرد: اگر معنای عمیق و دقیق عصر انتظار را درک نکنیم، امکان دارد از قاتلان عصر حضور باشیم، زیرا روزگار فتنه است.
این پژوهشگر تاریخ اسلام، با بیان اینکه در حکومت مبتنی بر کتاب خدا و سنت رسول تفاوتی بین امام معصوم و امام غیر معصوم وجود ندارد، متذکر شد: زندگی در عصر غیبت امام معصوم (ع) آمیخته با فتنه است و افراد درک خودشان از دین را تمام دین معرفی می‌کنند و نگاه از بالا به پایین به دیگران دارند؛ لذا بروز و ظهور اعمال زشت در زندگی فردی و اجتماعی ما برای فرار از سایه دولت حقه است و باید خودمان را اصلاح کنیم تا شایسته عصر حضور شویم.
وی مسلم بن عقیل را نائب امام زمان دانست و تصریح کرد: مسلم یک استراتژیست، یک اسلام شناس و یک فرمانده شجاع بود، فلذا کسی او را فریب نداد، اما مردم مهیای عصر حضور امام زمانشان نبودند.
قنبری زندگی در عصر انتظار را آمیخته با سختی دانست و خاطرنشان کرد: اگر آثار تربیت عصر حضور را در زندگی خود نبینیم، موعود همچنان در بین امت غریبه خواهد بود، اما او خواهد آمد و تحقق وعده خداوند حتمی است که وراثت و مالکیت زمین در اختیار خلیفه خدا قرار می‌گیرد لذا باید زندگی با خلفای الهی را به یک تربیت درست در زندگی تبدیل کنیم که با شناخت و عمل به قرآن و سنت میسر می‌شود. در واقع هیچ نسخه‌ای به جامعیت کتاب خدا و سنت پیامبر و مکتب اهل بیت برای رسیدن به سعادت و مرد عصر حضور شدن وجود ندارد و هر چیزی غیر از این انحراف و کج راهه است.
انتهای پیام/
