به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، نگاهی گذرا به پیشرفت‌های کشور در بخش‌های مختلف و نیز تأکید‌های فراوان رهبر معظم انقلاب اسلامی بر ارزش و اهمیت علم و دستیابی به قله‌های پیشرفت، با تکیه بر توان و ظرفیت داخلی کشور، به روشنی نادرستی القائات دشمنان در ناکارآمد نشان دادن علم و تکنولوژی کشور را آشکار می‌سازد.
شکی نیست که کشور ما در بخش‌های گوناگون پزشکی، نانو، الکترونیک، هوا و فضا، هسته‌ای، صنایع دفاعی و نظامی و ... به پیشرفت‌های چشم‌گیری دست یافته است؛ اذعان مراکز آمار جهانی به رشد چندین برابری سرعت علمی کشور، در مقایسه با رشد جهانی آن، شاهدی بر روند رو به رشد کشور در زمینه علم و دانش است.
در این راستا نقش رهبری معظم انقلاب، به عنوان محور هدایت جامعه و جایگاه مهندسی نظام، بسیار کلیدی و راهگشا بوده و هست؛ ایشان با درک صحیح نیاز محوری کشور به رشد علم و دانش برای دستیابی به پیشرفت در همه‌ی زمینه‌ها، تولید علم و فکر و نهضت نرم افزاری و پیشرفت علمی و حرکت جهادی در این خصوص را به عنوان یکی از مطالبات محوری خود از مسئولان کشور و مراکز علمی حوزوی و دانشگاهی قرار داده و بر اولویت حوزه‌ی پژوهش و علم بر دیگر حوزه‌ها، تأکید فراوانی داشته و دارند.
اهمیت و توجه ایشان به این مسأله تا جایی است که فرمودند: «اگر تقسیم بودجه کشور یا اولویت‌های آن در اختیار رهبری بود، بدون شک بنده جزء اولین اولویت‌ها، اولویت تحقیق و علم را معین می‌کردم... اعتقاد راسخ بنده این است که مشکلات کشور ما از این راه برای بلندمدت قابل حل است و لا غیر؛ یعنی ما بایستی در زمینه‌ی علم و تحقیق پیش برویم؛ برای روییدن علم و ارتقای علمی هم حتماً تحقیق لازم است؛ بدون تحقیق امکان ندارد.»
تأکید‌های فراوان ایشان در مورد توجه به علم و دانش و حاکمیت گفتمان علم و گفتمان پیشرفت علمى و گفتمان پیشرفت عمومى کشور در دانشگاه‌ها، به خوبی بیانگر دغدغه‌ی ایشان در این خصوص و ضرورت توجه به این مسأله، به عنوان یکی از الزامات دستیابی به پیشرفت، است.
به عنوان نمونه، ایشان در این‌باره فرمودند: اینکه ما روى علم تکیه می‌کنیم فقط به جهت احترام آرمانى به علم نیست؛ که البته این خودش یک نقطه مهمى است که اسلام براى علم ارزش ذاتى قائل است؛ لیکن علاوه بر این ارزش ذاتى، علم، قدرت است؛ یک ملت براى اینکه راحت زندگى کند، عزیز زندگى کند، با کرامت زندگى کند، احتیاج دارد به قدرت؛ عامل اصلى که به یک ملت اقتدار می‌بخشد، علم است؛ علم، هم می‌تواند اقتدار اقتصادى ایجاد کند، هم می‌تواند اقتدار سیاسى ایجاد کند، هم می‌تواند آبرو و کرامت ملى براى یک ملت در چشم جهانیان به وجود بیاورد؛ یک ملت عالم، دانا، تولیدکننده‌ی علم، در چشم جامعه بین‌المللى و انسان‌ها، طبعاً با کرامت است.
پس علم علاوه بر کرامت ذاتى و ارزش ذاتى، این ارزش‌هاى بسیار مهمِ اقتدارآفرین را هم دارد؛ بنابراین باید این حرکتى که وجود دارد، این شتابى که وجود دارد، به‌هیچ‌وجه متوقف و کنْد نشود؛ گفتمان علم و پیشرفت علمى و گفتمان پیشرفت عمومى کشور - یعنى انگیزه براى سهیم شدن دانشگاه در پیشرفت کشور در دانشگاه باید حفظ شود؛ که البته امروز وجود دارد، اما باید حفظ و تقویت شود؛ هیچ چیزى نباید با این گفتمان در دانشگاه مزاحمت کند؛ باید اصرار بر نوآورى علمى در دانشگاه وجود داشته باشد.
ایشان در این مسیر، نه تنها بر علم و دانش تأکید کرده، بلکه روند حرکت کشور برای دستیابی به پیشرفت حقیقی و پیش‌فرض‌های آن را نیز به روشنی ترسیم نموده و چنین توصیف کردند: «ما چند پیش‌فرض داریم: یکی این است که پیشرفت علمی، ضرورت حیاتی کشور در علوم مختلف است؛ پیش فرض دوم این است که این پیشرفت علمی، اگر چه با فراگیری علم از کشور‌ها و مراکز پیشرفته‌تر علمی حاصل خواهد شد بخشی از آن بلاشک این است اما فراگیری علم، یک مسأله است و تولید علم یک مسأله دیگر است.
نباید ما در مسأله علم، واگن خودمان را به لوکومتیو غرب ببندیم؛ البته اگر این وابستگی ایجاد بشود، یک پیشرفت‌هایی پیدا خواهد شد، در این شکی نیست، لیکن دنباله‌روی، نداشتن ابتکار، زیردست بودن معنوی، لازمه‌ی قطعی این چنین پیشروی‌ای است و این جایز نیست؛ بنابراین، ما باید علم را خودمان تولید کنیم و آن را بجوشانیم ... سوم اینکه این پیشرفت علمی بایستی با خودباوری اولاً و امید به موفقیت ثانیاً، همراه باشد؛ چون... پیشرفت علمی، بایستی با نگاه بومی و با تکیه بر فرهنگ خودمان باشد فرهنگ ما یعنی اسلام و مواریث ملی پسندیده‌ی ما و نیز ناظر به نیازهای کشور باشد؛ این بایستی مجموعه‌ی حرکت علمی ما را تشکیل بدهد.
چهارم اینکه در این حرکت، تنبلی و تن‌آسایی و محول کردن کارها به یکدیگر جایز نیست؛ حرکت جهادگونه باید کرد؛ در میدان علم هم مثل بقیه‌ی میادین زندگی، جهاد لازم است.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/341
