اوج نیایش عاشقانه با پروردگار در کلام امام علی است/ دینداری عاشقانه گمشده امروز ماست

به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، ویژه برنامه «هزار شب آسمانی» همزمان با لیالی قدر با حضور اندیشمندان و شاعران در فرهنگسرای اندیشه برگزار می‌شود.

دومین شب از این ویژه برنامه شب گذشته با حضور امیرعباس علی زمانی استاد دانشگاه و مصطفی محدثی خراسانی شاعر برگزار شد. اجرای این برنامه را نیز محمدجواد ادبی برعهده داشت.

علی‌زمانی با موضوع نیایش در لیله القدر و ارتباط میان بنده و پروردگار صحبت کرد. وی در ابتدای سخنان خود اظهار داشت: چیزی که امشب می‌خواهم درباره‌اش صحبت کنم، نیایش با پروردگار و ارتباطی است که ما بندگان با معنای زندگی داریم. امیرالمومنین سمبل نیایش با پروردگار است که تجلی آن را در دعای کمیل می‌بینید. تلقی من از این نیایش، راز و نیاز عاشقانه با پروردگار است. عاشق با معشوق خود سخن می‌گوید و درد و دل می‌کند.

وی اضاقه کرد: دقت داشته باشید که عشق در درون ما آنچنان هیجان و تحولی ایجاد می‌کند که سبب تغییر نگاه ما و حتی زبان نیایش ما می‌شود. در واقع می‌توان گفت عشق تجربه‌ای است که به واسطه آن، دو نفر که جان جدایی دارند، جان واحدی پیدا می‌کنند.

این پژوهشگر و استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود گفت: امشب می‌خواهم به این سوال پاسخ بدهم که چرا باید نیایش بکنیم؟ خداوند قادر مطلق است و می‌داند ما چه می‌خواهیم، مهربان هم هست و خیلی از موهبات، بدون اینکه تقاضایی کرده باشیم به ما داده شده است. پس چرا باید نیایش کرد؟ در پاسخ باید گفت که شیوه نیایش افراد متفاوت است، چرا که آدم‌ها با یکدیگر متفاوت‌اند. در حقیقت، هر کس متناسب با ظرفیت وجودی خود نیایش می‌کند. در این بین، یک نکته مشترک وجود دارد و آنهم این است که عاشق از معشوق، چیزی غیر از خود او را نمی‌خواهد.

وی ضمن تشریح مفهوم «نیایش عاشقانه» گفت: در اینجاست که فرق دینداری کاسب‌کارانه با دینداری واقعی مشخص می‌شود. در دینداری ظاهری و قشری، از خداوند فقط طلب شیء می‌کنیم؛ در حقیقت غیر از او را از او می‌خواهیم، این موضوع در حالی است که در دینداری واقعی، خود خداوند را از او می‌خواهیم. بنده معتقدم که اوج عشق به پروردگار را در کلام امیرالمؤمنین می‌توانید ببینید که به خداوند می‌گوید «اگر مرا جهنم هم ببری باز هم دوستت دارم.»

علی‌زمانی تاکید کرد: بنابراین می‌توان گفت که نیایش عاشقانه آن چیزی است که در آن دنبال کسب سود و منفعت نیستیم. به عبارت دیگر، برای دریافت چیزی نیایش نمی‌کنیم. نیایش عاشقانه، نیایشی از درون است. «یعنی چون تو را دوست دارم، به تو نیاز دارم؛ نه اینکه چون به تو نیاز دارم، تو را دوست دارم.»

وی در بخش پایانی سخنان خود گفت: من معتقدم که دینداری عاشقانه گمشده امروز ماست. البته دینداری مصلحت‌اندیشانه و ظاهری هم مزیت‌هایی دارد، چرا که از ظاهر به باطن می‌رسیم اما واقعیت این است که ظاهر تبدیل به کلیشه و تکراری می‌شود. به همین دلیل است که می‌بینید فرد روزه می‌گیرد اما از آن لذتی نمی‌برد. این اتفاق در حالی است که نیایش درونی و باطنی حال ما را خوب می‌کند و پس از آن احساس سبکی می‌کنیم. نیایش عاشقانه همان نیایش بدون چشم‌داشت است که می‌توانید آن را در تمام زندگی امام علی علیه السلام ببینید.

در بخش دیگری از این مراسم احیاء، مصطفی محدثی خراسانی شاعر آیینی نام آشنای کشور چند غزلی را متناسب با حال و هوای شهادت امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام خواند.

براساس این گزارش، این مراسم در سومین شب قدر نیز برپا خواهد بود و پذیرای علاقه‌مندان است.

انتهای پیام/ 121