به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، سیزدهم اردیبهشت ۱۳۶۱ روز سرنوشت سازی برای تیپ ۲۷ بود. دشمن با اجرای پاتک‌های سنگین روی جاده اهواز _ خرمشهر توانسته بود قسمت‌هایی از جاده را پس بگیرد و از شکاف ایجادشده بین قرارگاه‌های فرعی هم‌جوار تیپ ۲۷ (نصر ۳ و نصر ۵) بهترین بهره را ببرد.
همچنین از جنوب به شمال از سمت خرمشهر با تانک‌های تی ۷۲ و به‌کارگیری تیپ نیرومند ۱۰ زرهی، جاده را در اختیار گرفته بود و هرلحظه حلقه محاصره گردان سلمان را تنگ‌تر می‌کرد.
«حسین قجه ای» فرمانده دلاور گردان سلمان ضمن هدایت و فرماندهی این گردان، آنقدر از روی خاکریز آر. پی. جی شلیک کرده بود که از گوش‌هایش خون جاری می‌شد.
در همین حال او با کمک یکی از نیرو‌های مهندسی رزمی جهاد سازندگی، توانست ۱۰ متر خاکریز احداث کند.
فشار دشمن هر لحظه افزایش می‌یافت، طوری که فرماندهی مافوق تصمیم گرفت گردان سلمان را اندکی عقب بکشد، ولی حسین قجه‌ای قبول نمی‌کرد. از این رو، «محمدابراهیم همت» برای متقاعد کردن قجه‌ای، ضمن عبور از حلقه محاصره دشمن، خود را به او رساند و از قجه‌ای درخواست عقب‌نشینی کرد، اما او در جواب گفت: «من و نیرو‌های گردان دیشب هم‌قسم شدیم که خودمان را به خرمشهر برسانیم.»
ایستادگی حسین قجه‌ای
اوضاع در ایستگاه گرمدشت به شدت وخیم بود و نیرو‌های دشمن تا چند متری خاکریز گردان پیش آمده بودند. در صورت فرو ریختن خاکریز ایستگاه گرمدشت که پیشانی جنوبی عملیات محسوب می‌شد، کل دستاورد‌های قرارگاه‌های نصر و فتح به خطر می‌افتاد.
به عبارتی دیگر، سرنوشت مرحله اول عملیات در گرو مقاومت سرسختانه گردان سلمان بود. در همین حال، قجه‌ای برای آخرین بار گلوله آر. پی. جی را جاگذاری کرد، از خاکریز بالا رفت و یکی از تانک‌های دشمن را نشانه گرفت، اما درست در همان لحظه براثر اصابت گلوله یک تک‌تیرانداز عراقی، پیشانی‌اش شکافت و صورتش غرق خون شد و بدین ترتیب «حسین قجه‌ای» هم به قافله شهدا پیوست.
این در حالی بود که مقاومت گردان‌های تیپ ۲۷ به ثمر نشسته، حلقه محاصره شکسته شده و مواضع تیپ ۲۷ در ایستگاه گرمدشت تثبیت‌شده بود.
منبع
شیری، حجت، اطلس لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) در دوران دفاع مقدس، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول،۱۴۰۰، صفحه ۶۲.
انتهای پیام/ 118
