نبرد تن به تن با ارتش صدام در عملیات بیت‌المقدس/ روایتی از فرار شبانه بعثی‌ها در مواجهه با رزمندگان ایرانی
به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، به مناسبت سالروز آغاز عملیات بیت المقدس، رزمندگان هویزه و کرخه کور به بیان خاطراتی از نحوه اجرای این عملیات و مواجهه با ارتش صدام پرداختند.
«سید رحیم موسوی»، مسوول شناسایی سپاه هویزه در زمان فرماندهی شهید علم‌الهدی و همرزم حماسه‌آفرینان هویزه در عملیات نصر و بسیاری دیگر از عملیات‌های دفاع مقدس درباره روز‌های عملیات بیت‌المقدس که منجر به آزادی هویزه در سال ۶۱ شد تعریف کرد: «شب دهم اردیبهشت ۱۳۶۱ قرارگاه قدس به عنوان یکی از سه قرارگاه عمده عملیاتی نبرد بیت‌المقدس متشکل از نیروهای ارتش و سپاه به فرماندهی مرحوم امیر سرتیپ سیروس لطفی و سردار احمد غلامپور با مأموریت حمله به یگان‌های دشمن در جنوب رودخانه کرخه و جنوب غرب اهواز، عملیات خود را در کرخه کور آغاز کرد.
دشمن، ساحل جنوبی کرخه کور را خاکریز زده بود. گروه ما ۱۵ نفر از بچه‌های شهر هویزه و سپاه و بسیج حمیدیه را شامل می‌شد که با هدف، تصرف مواضع دشمن در قیصریه، طراح، فرسیه و منطقه سید جابر که بیشتر تانک‌ها و آتشبار ارتش بعث در آن‌ها مستقر بود، وارد عملیات شدیم.
نفوذ در این محور به دلیل استحکامات زیاد، بسیار دشوار بود و با وجود استفاده از اصل غافلگیری، دشمن موفق به شناسایی نیروهای ما و واکنش شدید شد. آتش سنگین دشمن زمین را به لرزه درآورده بود و شدت درگیری در برخی مناطق کار را به نبرد تن به تن رساند. پیکر‌های مطهر رزمندگان اسلام با اجساد بعثی‌ها درهم آمیخته و روی هم انباشته شده بود. با این همه، نفوذ به خطوط دشمن به سرعت ادامه یافت و توانستیم عده زیادی از بعثی‌ها را کشته یا به اسارت درآوریم.»
«سید فالح سیدالسادات» از نیروهای مردمی کرخه کور و یاران شهید چمران که هرگز از منطقه نبرد خارج نشد، نیز درباره عملیات الی بیت‌المقدس و روز ۱۰ اردیبهشت ۶۱ گفت: «پاسداران حمیدیه و نیروهای هویزه و کرخه به سوی دشمن بعثی شتافتند، اما در همان لحظات اولیه دشمن، آسمان منطقه را با منور‌های پی در پی مثل روز، روشن کرد.
آتش دشمن لحظه به لحظه شدیدتر می‌شد. تلفات دو طرف خیلی زیاد بود. جنگ خونینی درگرفته بود و مردم برای پیروزی رزمندگان اسلام دعا می‌کردند. من آن شب تا صبح، یک لحظه به خواب نرفتم و با جیپی که در اختیار داشتم، مجروحان را به پشت جبهه منتقل می‌کردم.
مردم روستا‌ها از زن و مرد همه تلاش می‌کردند و تهیه نان و غذای رزمندگان، امدادگران و پزشکان و پرستاران را عهده دار بودند. دشمن با شدت هرچه تمام‌تر روستا‌های کرخه کور را هدف قرار می‌داد و بر اثر انفجار و ترکش‌ها عده زیادی از مردم و نیرو‌ها مجروح شده یا به شهادت می‌رسیدند با همه این‌ها عملیات در روز دهم موفقیت آمیز بود.»
«حمید عیاشی» از رزمندگان کرخه نور جزو نخستین افرادی است که فرار بعثی‌ها را شاهد بوده و در اینباره گفته است: «تک دشمن در روز‌های یازدهم، دوازدهم و سیزدهم اردیبهشت ۶۱ علیه مواضع نیروهای خودی در عباسیه، طراح و فرسیه با قدرت ادامه داشت و در برخی موارد منجر به بازپس گیری مناطق از دست رفته‌اش هم شد.
روز هجدهم، اما به ناگاه اسلحه دشمن بعثی خاموش شد. به همراه تعدادی از نیروهای اطلاعاتی، شبانه به خاکریز دشمن زدیم، اما اثری از بعثی‌ها نبود! فشار و ایستادگی رزمندگان اسلام، کار خودش را کرده بود. بعثی‌ها خیلی سریع مواضع خود را تخلیه و عقب نشینی کرده بودند.»
«شهید شیخ شویش بوعذار» (بزرگ طایفه بنی ساله و همرزم شهید علم‌الهدی) حال و روز بعثی‌ها در مرحله دوم عملیات بیت المقدس را چنین بیان می‌کند: «عقب نشینی دشمن در مناطق اشغالی از ۱۷ اردیبهشت شروع شد. بعثی‌ها تعدادی از مردم منطقه را به عنوان اسیر همراه خود بردند. فرار سریع دشمن باعث شد تا تعدادی از تانک‌هایشان در گِل فرو رود و زمین‌گیر شود.»
انتهای پیام/ ۱۴۱
