گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس _ علی عبدالصمدی؛ بیست و پنجمین روز اردیبهشت در تقویم ملی کشورمان روز بزرگداشت فردوسی این شاعر حماسه آفرین کشورمان نام‌گذاری شده است.
مرد بزرگی که به قول خودش ۳۰ سال رنج کشید تا در قالب شاهنامه تاریخ و فرهنگ و داشته‌های فرهنگی کشورمان را زنده نگه دارد تا از باد و باران نیز گزندی نیابد.
از بزرگواری فردوسی و بزرگی شاهنامه هر چه نگاشته شود کم است. شاهنامه علاوه بر این که روایتگر تاریخ سلسله‌ها و حکومت‌های اساطیری ایران کهن است، روایتگری حماسه آفرینی پهلوانان اصیل و نجیب و دلیر ایرانی است.
این اثر جاودانه‌ی حکیم طوس روایتگر پهلوانان مرد و شیرزنانی است که جانانه در برابر دشمنان این آب و خاک ایستادند و مبارزه کردند. برخی از جان شیرینشان گذشتند و برخی دیگر مقتدرانه به پیروزی رسیدند.
آن‌ها که پیروز شدند افتخار آفریدند و آن‌ها که جان باختند به شکلی دیگر باعث افتخار این آب و خاک شدند. شاهنامه سراسر زیست اینگونه اساطیر بزرگ است. از گردآفرید گرفته تا سهراب و اسفندیار و آرش و کاوه. بزرگانی که چه مرد و چه زن جلوی دشمنان این سرزمین ایستادند و غیرتشان را به رخ اهریمنان کور دل کشیدند.
تمامی کسانی که در اعصار بعدی جانانه در مقابل دشمنان ایستادند از نسل چنین مردان و زنانی بودند. فردوسی که در نخستین ابیات شاهنامه خود را مرید رسول خدا و امیرالمومنین علی علیه السلام می‌داند توانست با روایت چنین تاریخی در قالب شعر و داستان روحیه‌ی دفاع از مام میهن را برای ابدیت در بنمایه و جان ایرانیان زنده نگه دارد.
روایت قصه‌های شاهنامه در قهوه خانه‌های قدیمی و یا در خانه‌ها توسط پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها باعث شد تا روحیه‌ی حق طلبی و دشمن ستیزی در نسل‌های متمادی زنده نگه داشته شود. نمونه‌ی بارز فرهنگ دشمن ستیزی را در اعصار بعد از سرایش شاهنامه به وضوح می‌توان دید. دفاع مقدس یکی از جلوه‌های این فرهنگ می‌تواند قلمداد شود.
ایرانیان همواره اثبات کرده‌اند که در برابر ظلم همچون کاوه قیام خواهند کرد کما اینکه سیره و زیست شهید کاوه در دوران دفاع مقدس گواه بر این مدعاست. شاهنامه بزرگ‌ترین اثر حماسی تاریخی بشریت برای همیشه اثبات کرد که هرگز ایرانیان در برابر بدسگالان سر فرود نخواهند آورد.
انتهای پیام/۱۳۳
