گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، «اینجا قصه‌هایی را می‌شنوی که از نوجوانی آغاز می‌شود» احتمالا همین یک جمله به عنوان یکی از مهم‌ترین شعارهای برنامه «اقیانوس آرام» برای توصیف و توضیح این برنامه کافی است.
«اقیانوس آرام» در پی آشتی دادن نسل نوجوان ایرانی با قصه‌های نسل‌های قبل از آنها درباره این دوره بسیار پر فراز و نشیب زندگی هر فرد است. برنامه نوجوانانه «اقیانوس آرام» تلاش می‌کند در همکلامی با نوجوان‌های مختلف، آسیب‌ها و چالش‌های این رده سنی حساس را مورد بررسی قرار دهد. اتفاقی که شاید یکی از مهم‌ترین رویکردهایی باشد که در سال‌های اخیر در تلویزیون به آن بها داده شده است.
برنامه «اقیانوس آرام» که از شبکه دو سیما پخش می‌شود و اکنون در حال پخش فصل چهارم خود است با تاکید بر آسیب‌ها و چالش‌های دوره نوجوانی دست بر نقطه‌ای ذهن افراد این نسل می‌گذارد که هر کسی آن را یک بار تجربه کرده است.
برنامه «اقیانوس آرام» قصد دارد رویای متفاوت بودن و این‌که چگونه می‌توان یک آدم متفاوت بود را برای نوجوانان به چالش بکشد. همین جاست که برنامه «اقیانوس آرام» به یک اتفاق متفاوت تبدیل می‌شود. برنامه «اقیانوس آرام» با تاکید درست و ویژه بر روایت نوجوانی از زبان آدم‌هایی که می‌توانند الگوی همه نوجوانان این سرزمین باشند، اهالی این نسل حساس را به رویارویی با قصه نوجوانی آدم‌هایی که امروز در جامعه اعتباری به دست آورده‌اند رهنمون می‌کند.
«اقیانوس آرام» در سه بخش اصلی و چند آیتم میانی تهیه شده است. اولین بخش این برنامه، حضور مهمانی است که به دعوت بچه‌ها به برنامه می‌آید و برایشان قصه نوجوانی‌اش را تعریف می‌کند. این بخش به صورت استندآپ اجرا می‌شود.
نوجوان تشنه شنیدن است
مهمانان این بخش کسانی هستند که بچه‌ها پذیرفته‌اند قصه نوجوانی‌‌شان می‌تواند الگوی خوبی برایشان باشد؛ همین پذیرفته شدن بین نسل نوجوان خود اتفاقی بسیار کلیدی در برنامه‌سازی است و برنامه «اقیانوس آرام» این هم‌ترازی را به خوبی رقم می‌زند. نوجوان در ابتدا تشنه شنیدن است و برنامه در همین آیتم چنین فضایی را برای نوجوان به وجود می‌آورد تا به خوبی داستان‌های دوره نوجوانی یک فرد متفاوت و موفق را به بشنود. در مرحله بعدی برنامه وارد فاز تازه‌ای می‌شود.
در بخش دوم نوجوانان حاضر در استودیو نسبت به قصه مهمان واکنش نشان می‌دهند و سوالات‌شان را می‌پرسند. نوجوانی که با داستان‌ها و قصه‌های زندگی قهرمان خود آشنا شده اکنون در بخش بعدی سوالاتی کلیدی را از مهمان برنامه مطرح می‌کند. این سوال‌هاست که شخصیت نوجوان را می‌سازد و او را در معرض مستقیم تجربه‌هایی قرار می‌دهد که نسل نوجوان به شدت تشنه آن است.
در بخش سوم نیز یک مهمان نوجوان به جمع مهمانان این برنامه اضافه می شود که او نیز توسط نوجوانان انتخاب شده است. این مهمان قرار نیست ویژگی عجیبی داشته باشد بلکه مانند اغلب نوجوانان کسی است که بیشتر از دیگران به خودش باور داشته و توانسته با اتکای به خود کار مهمی انجام بدهد. برنامه «اقیانوس آرام» به این سمت حرکت کرده که نوجوانان بتوانند تجربه‌های افراد موفق را بشنوند، با سوالات خود آن را تحلیل کنند و در انتها یک نوجوان موفق را تماشا کنند. این سیر هر چند که در یک برنامه تلویزیونی شکل گرفته به جد یکی از بهترین بازخوردها را برای افزایش امر تربیت برای نوجوانان و حتی خانواده‌های آنها به بار می‌آورد.
در این میان برنامه «اقیانوس آرام» از نظر اصول برنامه‌سازی تلویزیونی هم در سطح خوبی خود را نشان می‌دهد. به این نکته باید دقت کرد که فضای روایت از سوی مهمان و هم‌تراز شدن آن با سوالات نوجوانان احتیاج به ارائه تصویرهای متفاوت (با آنچه قبلا در سیما به خصوص در مورد برنامه‌های حوزه نوجوان و کودک دیده‌ایم) دارد و این کار به خوبی چه در بخش اول و چه در بخش دوم انجام می‌شود.
تفکر صحیح «اقیانوس آرام» به حوزه برنامه‌سازی نوجوانان
به این نکته نیز باید توجه داشت که برنامه «اقیانوس آرام» بر خلاف بخش‌های اصلی از قسمت‌های جانبی و به خصوص صدایی که آیتم‌های برنامه را می‌خواند ضربه خورده و به عنوان یک نقص جدی می‌توان آن را برای این برنامه مطرح کرد. در هر شکل برنامه «اقیانوس آرام» یکی از مهم‌ترین مجموعه‌هایی است که با تفکر صحیح به حوزه برنامه‌سازی برای نوجوانان ورود کرده و این ورود اکنون و پس از گذشت چند فصل از این برنامه به خوبی خود را نشان می‌دهد. برنامه «اقیانوس آرام» روایت مستقیم نوجوانی برای نوجوانانی است که باید از این اقیانوس بزرگ به سلامت عبور کنند.
انتهای پیام/ 121
