رسالت هنرمندان در قبال افراد دارای معلولیت چیست؟

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- علی عبدالصمدی؛ معلولیت انواع مختلفی دارد. معلولیتهای جسمی حرکتی، شنوایی، گفتاری، ذهنی و... .

اینکه چگونه فردی معلول می‌شود که دلایل مختلفی دارد. ژنتیک، شرایط تولد، حوادث، آسیب دیدگی در جنگ و... از اهم این ادله هستند.

در اصطلاح فرهنگ عمومی جامعه‌ی ما به معلولین ناشی از حوادث جنگ تحمیلی جانباز اطلاق می شود که باعث افتخار این سرزمین هستند.

معلولیت نه بیماری به شمار می رود و نه مسری می تواند باشد بلکه حالتی از بدن در افراد است که در برخی از جوامع بشری که به لحاظ فرهنگی عقب افتاده به شمار می روند متاسفانه مورد تمسخر قرار می گیرد. ا

لبته در جوامع و کشورهای پیشرفته تر به لحاظ فرهنگی معلولین پا به پای سایر اقشار جامعه برای کشورشان مثمر ثمر واقع می شوند و در چهارچوب توانمندیهای اجتماعی ای که دارند، نه تنها مورد تمسخر قرار نمیگیرند بلکه باعث افتخار و تحسین میشوند.

شبکه‌ی خانگی از مدیریت و نظارت بسیار ضعیفی نسبت به سایر رسانه های رسمی برخوردار است و همواره به اشکال و انحاء مختلف مورد نقد منتقدین دلسوز قرار گرفته و کمتر اثری فاخر به مخاطبینش عرضه کرده است.

این روزها مسابقه‌ای طنز به نام «جوکر» از طریق شبکه‌ی خانگی به مخاطبین عمومی عرضه می‌شود که هدف اصلیش شاد نگه داشتن فضای جامعه است. البته با وجود برخی تلخیها طی چند هفته و چند ماه گذشته چه در حوزه ی شهری و چه در سیستم اقتصادی، ساختن چنین برنامه ای از یک سو میتواند باعث شاد کردن دل مردم باشد و از سویی نادیده گرفتن غم مردمی داغ دیده مانند آبادان است.

به عبارتی دیگر مشخص نیست به راستی ساخت چنین برنامه ای به مصلحت عموم جامعه هست یا نه؟ اصلا مشخص نیست اتاق فکر این برنامه به چنین مسائلی اندیشیده اند یا خیر؟

با چنین اوصافی، در اپیزود اخیر این مجموعه دو نفر از بازیگران مطرح تئاتر و سینما و تلویزیون سعی کردند با ژست معلولیت مخاطبین و رقبای خود را وادار به خندیدن نمایند. برخی از رقبای آنها نیز خندیدند و فراموش کردند معلولیت نه تنها خنده دار نیست بلکه ممکن است روزی در قالب یک تصادف ساده گریبان آنها را بگیرد.

البته معلولیت شاید به تعبیری محدودیتهای خاص خود را داشته باشد؛ اما یقینا این محدودیتها با مهندسی دقیق در زمینه ی معماری و مبلمان شهری و در کنار آن کار درست و دلسوزانه ی فرهنگی می تواند بهبود یابد و به تعبیری باعث ارتقاء شرایط اجتماعی افراد دارای معلولیت شود.

اما حرکت زشت و زننده ی برخی از هنرمندان باعث تمسخر این قشر در سطح جامعه می شود و عملا به جای آنکه مرهم درد و نیز باعث شکوفایی استعدادهای این دست از افراد در جامعه شود، مسبب محدودیت بیشتر آنها هم می شود.

نباید این نکته را از یاد برد که هنرمندان با اصالت و متعهد همواره با تبحر و استادی ای که دارند سعی کرده‌اند نیکخواه اقشار مختلفی باشند که مخاطب آنها هستند که متاسفانه در پاره ای از موارد، هنرمندان از نیکخواهی و استادی فقط نام آن را یدک می کشند.

امید است هنرمندان عرصه های مختلف با فراهم آوردن شرایط شاد و مفرح بتوانند زمینه ساز رشد و تعالی اقشار مختلف شوند تا اینکه باعث و بانی سرخوردگی و انزوای بیشتر آنها باشند.

انتهای پیام/133