مجتهدزاده: برای تجلیل از همسران آزادگان کوتاهی شده است/ همسر شهید لشگری: همسرم تاریخ جنگ بود

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، همایش "بانوی انتظار" در تجلیل از سالها صبر و ایستادگی همسران آزادگان صبح امروز با حضور همسران آزادگان در تالار ایوان شمس برگزار شد. زنانی که سال ها در نبود همسران خود تنها با نامه های امید بخش آنان از اردوگاه های عراق به انتظار نشستند و امروز در مراسمی به مناسبت هفته دفاع مقدس از این زنان تجلیل به عمل آمده است.

در ابتدای مراسم، مریم مجتهد زاده، با تشکر از موسسه پیام آزادگان و شهرداری تهران برای برپایی این مراسم گفت: بعد از این سالها، کوتاهی از ما بوده است که برای تقدیر از همسران آزاده چنین مراسمی را برگزار نکردیم که امیدواریم این سستی در ما بخشوده شود.

رئیس سازمان حفظ آثار و مشارکت زنان در دفاع مقدس، تصریح کرد: در ابتدا باید ببینیم چه گنج عظیمی در دستان ما بوده است تا پیگیری مسیر پیش رو به راحتی میسر شود. شما زنان نقش الگو برای جهانیان دارید. مقدرات هر کس در مسیری قرار گرفته است و خداوند شما را مورد عنایت قرار داده که به عنوان زنانی تاریخساز عمل کردید.

مجتهدزاده با اشاره به وجود مدل غربی و مدل شرقی از زنان همانند مدل طالبانیسم که مانع حضور زنان در جامعه می شوند، عنوان داشت: ما مدلی از زنان را به جهان معرفی کردیم که نقش الگو و اسوه بودند و درس ایثار و مقاومت را دادند و تا وقتی خودمان وارد موضوع نشویم و آن را ارائه کنیم الگوسازی انجام نمی شود.

وی خطاب به زنان حاضر در جمع افزود: شما در شرایط سخت مقاومت کردید و در کنار صلابت و اقتدار حافظ صیانت از فضای خانواده بودید در شرایطی که همسران شما در زندان ها بودند مثل کوه پشت آنان ایستادید.

در بخش بعدی سه تن از همسران آزاده به بیان خاطرات خود از روزهای نبود همسران پرداختند. حوا لشگری همسر خلبان سرلشکر حسین لشگری آزاده ای که 18 سال را در سخت ترین اردوگاه ها و سلول های انفرادی عراق گذراند سخنران اول مراسم بود.

حوا لشگری به اولین خبرها از اسارت شهید لشگری بعد از سال ها بی خبری از همسرش اشاره کرد و گفت: شهید لشگری در سال 59 در عملیاتی برون مرزی به اسارت درآمدند. هیچ اطلاعی از او نداشتیم. بعد از بازگشت اسرا و خبرهایی که به ما میرسید مطمئن شدیم که شهید لشگری زنده است.

وی افزود: سال 74 از طریق هلال احمر و صلیب سرخ فهمیدیم که ایشان زنده هستند اول که نامه اش را دیدم باور نمی کردم، چون خطش از  یادم رفته بود؛ با این وجود در حالتی از بهت و حیرت به نامه اش پاسخ دادم. وقتی نامه بعدی به دستم رسید و دیدم شهید لشگری از یک سری خاطرههای شخصی بین ما نوشته به یقین رسیدم که خودش است.

همسر شهید لشکری به تحمل سال ها بی خبری در نبود همسرش اشاره کرد و ادامه داد: رنج من در این سال ها زیاد بود حتی بعد از برگشت ایشان و دو سال زندگی با شهید لشگری بازهم سختی همراه بود ولی اعتقاد دارم تقدیر من این بوده که با تنهایی زندگی کنم. شاید بازگشت شهید لشگری نشانه ای از طرف خدا بود که بگوید مردهایی از این جنس هم هستند و شهید لشگری از مظلوم ترین آزاده هاست.

حوا لشگری افزود: شهید لشگری تمام 18 سال اسارت را به خاطر مردم تحمل کرد و در تمام مدت صدام سعی کرد به عناوین مختلف او را بخرد و او را زیر بدترین شکنجه ها قرار دادند.

همسر شهید آزاده لشگری خاطره روز بازگشت همسرش را اینگونه روایت می کند: من هم از تلویزیون بازگشت همسرم را مشاهده می کردم و دیدم که چقدر شکسته شده بود ولی با همان قد بلندش از کنار افسران عراقی با اقتدار رد شد. همسر من تاریخ جنگ ماست کافی بود 5 دقیقه با شبکه های عربی مصاحبه می کرد تا رژیم صدام شرایط را برایش تغییر می داد. حتی تا آخرین لحظه آزادی هم صدام برایش پیغام فرستاد بود که با آنها همکاری کند.

سپس منصوره غدیری همسر جانباز آزاده "مرسل آهنگری" به بیان لحظه شنیدن خبر اسارت همسرش پرداخت و گفت: وقتی بعد مدت ها شنیدم که همسرم در اسارت بود خودم در مدرسه مشغول تدریس و فرزندم در مدرسه ای دیگر بود. خودم را به مدرسه دخترم رساندم، توی مسیر مدام پاهایم شل می شد همه این مسیر را رفتم تا به دخترم بگویم پدرش زنده است.

منصوره غدیری لحظه های بی خبری از همسرش را اینگونه روایت کرد: زمانی که فهمیدم همسرم اسیر است زمانی بود که جاده ها را بمباران می کردند ولی من تمام سعی و تلاشم را کردم تا آرزوی همسرم را که میخواست دخترانش دکتر شوند براورده کنم.

فاطمه کمری خواهر مفقوالاثر محمدرضا کرمی و همسر آزاده شهید خمامی دیگر مهمان برنامه نیز درباره چگونگی شنیدن خبر اسارت همسرش گفت: چون همسرم نظامی بود در عملیات آزادسازی فکه به اسارت درآمد. چند ماهی از او اطلاعی نداشتیم چون برادرم نیز مفقودالاثر شده بود دعا می کردیم که اتفاقی برای ایشان نیفتاده باشد و نامه ای به دستمان برسد.

وی افزود: حتی برایم در نامه ای نوشته بود که نمی خواهم اسارت من خللی در روحیه و کارت به بار آورد چرا که نونهالان آینده زیردستان تو هستند.

وی افزود: از تلویزیونهای عراق همسرم را نشان داده بودند، ولی مطمئن نبودیم تا اینکه نامهای با فقط یک امضا از ایشان برای ما فرستادند.

در پایان همایش بانوی انتظار با حضور مریم مجتهد زاده و آزاده احمد روزبهانی از دو کتاب به نام های "بانوی انتظار" نوشته مهدیه شادمانی و "راه خدمت" نوشته ام الاسرا بهجت افراز رونمایی شد.

انتهای پیام/