فرج الله سلحشور در گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری دفاع مقدس ضمن تاکید بر لزوم توجه به فعالیت های فرهنگی هنری استکبار و جلوگیری از هجمه های فرهنگی غرب، دغدغه های خود را در این زمینه به شرح زیر بیان کرد:
استکبار شاید عرصه نظامی یا عرصه اقتصادی یا سیاست را رها کرده باشد و بخواهد در این زمینه ها وارد مذاکره شود اما عرصه فرهنگ و هنر را با تمام قوا برای خودش نگه داشته و ما داریم دقیقا در زمینی بازی می کنیم که او برای ما تعریف کرده است.
علت اینکه مردم ما سینما را آتش زدند این بود که سینما را در تقابل با اسلام می پنداشتند
زمان شاه از روی تصاویری که سر در سینما بود و از روی تصاویری که از تلویزیون پخش می شد فهمیده بودیم که سینما و تلویزیون ما اسلامی نیست و آنچه در این وادی رخ می دهد خلاف شرع مقدس است و عواملی که در این وادی کار می کنند خلاف دستورات دین عمل می کنند. علت اینکه مردم ما سینما را آتش زدند این بود که سینما را در تقابل با اسلام و انقلاب می دیدند و آنجا را لانه فساد می پنداشتند.
بعد از انقلاب به سینما و تلویزیون رفتیم تا آن را تغییر دهیم اما تسلیمش شدیم. تسلیمش شدیم چون هنرش را نداشتیم. نیروهای مذهبی و انقلابی و مسجدی و آن کسانی که در انقلاب نقش داشتند چیزی به عنوان سریال سازی را بلد نبودند، بلد نبودیم چون سابقه تصویری لازم در ذهن ما وجود نداشت. چون اصلا قبل از انقلاب تلویزیون هم برای خانه امان نمی خریدیم و به سینما هم نمی رفتیم.
بعد از انقلاب به سینما و تلویزیون رفتیم تا آن را تغییر دهیم اما تسلیمش شدیم
تلویزیون ما بعد از انقلاب ظاهرش اسلامی شد اما باطنش غربی باقی ماند و همچنان طبق رویه گذشته روابط نامشروع و دنیا دوستی و تجمل گرایی را تبلیغ کرد، در بعضی موارد به خاطر عدم احاطه به تکنیک این کار به صورت ناخودآگاه اتفاق افتاد و در برخی موارد هم به خاطر کمبود برنامه و پر کردن آنتن تلویزیون مجبور شد سریالهایی نشان دهد که روابط نامشروع زن و مرد در آن تبلیغ می شد.
درعرصه چاپ و نشر کتاب هم همین اتفاق افتاد و کتابهایی که در آن سوی آبها چاپ می شد داخل ایران آمد و ترجمه شد و در دانشگاههای ما تدریس شد.
در عرصه سینما اتفاق بدتری افتاد و آن این بود که فیلمسازان ما مرعوب جشنواره های خارجی شدند و سعی کرند هم سو با آنها پیش بروند.
فیلمساز ما اصلا تربیت اسلامی نشده است
فیلمساز ما مدعی است که دارد برای جمهوری اسلامی کار می کند در حالیکه این طور نیست و پیامی که در نهایت از فیلم او صادر می شود کاملا همسو با جریانات غربی است، علت این امر هم این است که فیلمساز ما اصلا تربیت اسلامی نشده است، وقتی یک فیلمساز نوع ترتبیتش و سلو کش و رفتارش و گفتارش غربی است چه گونه می خواهد برای ایران اسلامی فیلم بسازد.
فیلمساز ما فیلم می سازد و فکر می کند که برای مملکت کار بزرگی انجام داده و همسو با ارزشهای اسلامی ایرانی کار کرده اما مردم ما که مردم باهوش و تیزبینی هستند خیلی سریع متوجه می شوند که کاری که آن فیلمساز کرده است ایرانی نیست.
بزرگترین درد فیلمسازی این مملکت وجود افراد بی سواد در این صنعت است
در بین فیلمسازانمان انسانهای بسیار فرهیخته ای داریم که وجود آنها مایه برکت است اما در بین این جماعت افراد واقعا کم سوادی نیز هستند که از پس زندگی خودشان هم برنمی آیند.
بزرگترین درد فیلمسازی این مملکت وجود افراد بی سواد در این صنعت است. آدمی که ازپس دو دو تا کردن زندگی خودش برنمی آید و نمی تواند خودش را اداره کند دست به دوربین می شود و برای هفتاد میلیون ایرانی فیلم می سازد، به هفتاد میلیون ایرانی پیام می دهد و برای این جمعیت عظیم سخنرانی می کند.
