به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، دلوار ناحیه کوچکی است در مرکز بوشهر در جنوب ایران که مردان آن به دلاوری شهره هستند و دلوار که گاه دلاور نامیده می‌شود و گاه دلبار، زیبنده رشادت‌های مردمان این سرزمین است.
شغلشان ماهیگیری است و حصیر بافی و زندگی به سختی جریان دارد هرچند که ساحل عظیم آن برای پهلو گرفتن کشتی‌های تجاری مناسب است، اما مردمانی از جنس رئیسعلی هرگز اجازه پهلو گرفتن کشتی بیگان‌های را به آن ندادند.
رئیسعلی در سال ۱۲۶۱ در روستای دلوار از توابع تنگستان متولد شد. پدرش «زائیر محمّد» کدخدای دلوار بود که بعد‌ها به «معین‌الاسلام» ملقّب شد. با شروع نهضت مشروطیت، رئیسعلی در حالی که ۲۴ سال بیشتر نداشت و در صدق وصف از همه هم سن و سالانش پیشتر بود از جمله پیشگامان مشروطه‌خواه در جنوب ایران شد و جانفشانی‌هایش از همان وقت در راه دفاع از میهن میرفت که آغاز شود.
جوانی‌اش همزمان با حضور گسترده استعمار انگلیس در خلیج همیشه فارس بود. قیام مردم جنوب علیه استعمار دیرپای انگلیس روی هم هفت سال طول کشید و در این مدت دلیران تنگستانی از جنس رئیسعلی دو هدف عمده را دنبال می‌کردند، پاسداری از بوشهر و دشتستان و تنگستان به عنوان منطقه سکونت خود و جلوگیری از حرکت قوای بیگانه به درون مرز‌های ایران و دفاع از استقلال وطن.
آغاز جنگ جهانی اول ایران را در معرض هجوم قرار داد و کشتی‌های جنگی انگلستان در مقابل بوشهر لنگر انداختند و نیروهای اشغالگر در مرداد ۱۲۹۴ بصورت تدریجی قصد اشغال بوشهر و نواحی ساحلی اطراف را را در سر می‌گذراندند.
یک روز پس از اشغال بوشهر، ۱۴ نفر از ساکنین آن علیه اشغالگران اعتراض کردند و در این حین دستگیر و به هندوستان تبعید شدند.
بدنبال کسب تکلیف رئیسعلی از علماء، حکم جهادیه علمای نجف توسط شیخ «محمدحسین برازجانی» به انضمام حکم خود شیخ وی ابلاغ شد. رئیسعلی همراه دوستش «خالو حسین دشتی» پس از مذاکراتی با وی آمادگی خود را برای دفاع از بوشهر و جلوگیری از پیشروی نیروهای انگلیسی اعلام داشت.
نیروهای انگلیسی همزمان با حمله به بوشهر حمله ور می‌شوند تا علاوه بر تصرف دلوار مقاومت آنان را نیز درهم بشکنند. دلوار محلی بود که پیش از آن چند بار سربازان انگلیسی به آن جا تجاوز کرده، اما طعم شکست را در این ناحیه چشیده بودند.
قیام دلیران تنگستان علیه اشغالگران آغاز شد و نیروهای متجاوز انگلیسی که قریب به پنج هزار نفر بودند در دام دلیر مردان تنگستانی گرفتار آمدند و عده زیادی از متجاوزان انگلیسی در این حمله کشته شدند.
عملیات چریکی پیروزمندانه رئیسعلی، سایر مبارزان تنگستان را تشویق به همراهی با او کرد. تا تابستان ۱۹۱۵ عملیات موفقی را بر علیه نیروی دریایی انگلیس رهبری کرد.
زمانی که مقامات انگلیسی تصمیم قطعی درباره اشغال بوشهر و پیشروی به سوی شیراز را داشتند به منظور تطمیع رئیسعلی، دونفر از تاجران را به دلوار گسیل داشتند تا موافقت او را با پیاده شدن قوای انگلیس در خلیج فارس و حرکت به سوی شیراز جلب کنند. رئیسعلی در پاسخ به آن‌ها گفت: «چگونه می‌توانم بیطرفی اختیار کنم در حالی که استقلال ایران در معرض خطر جدی قرار گرفته است؟»
پس از مراجعت تاجران نامه تهدیدآمیز از طرف مقامات انگلیسی به رئیسعلی نگاشته شد مبنی بر این که: «چنانچه بر ضد دولت انگلستان قیام و اقدام کنید، مبادرت به جنگ می‌نماییم، در این صورت خانه‌هایتان ویران و نخل‌هایتان را قطع خواهیم کرد.» رئیسعلی در پاسخ مقامات انگلیسی نوشت: «خانه ما کوه‌هاست و انهدام و تخریب آن‌ها خارج از حیطه قدرت و امکان امپراطوری بریتانیای کبیر است. بدیهی است که در صورت اقدام آن دولت به جنگ با ما، تا آخرین حد امکان مقاومت خواهیم کرد.»
جنگ میان دلیران تنگستان به رهبری رئیسعلی از یک سو و نیروهای بریتانیا و خوانین متحد آنان از سوی دیگر به طور پیاپی و پراکنده تا شهریور ۱۲۹۴ خورشیدی ادامه یافت و انگلیسی‌ها نتوانستند بر رئیسعلی و یارانش برتری یابند. رئیسعلی در محلی به نام «تنگک صفر» هنگام شبیخون به قوای بریتانیا توسط فردی نفوذی و اجیر شده در حالی که آستین‌ها را بالا زده بود تا وضو بسازد از پشت سر هدف گلوله قرار گرفت و در سن ۳۳ سالگی پر کشید.
پیکر او ابتدا در نزدیکی حرم امامزاد‌ه‌ای در روستای «کله بند» به خاک سپرده شد اما به موجب وصیت خود رئیسعلی، او را در جوار حرم حضرت علی ابن ابیطالب (ع) در وادی‌السلام دفن کردند.
انتهای پیام/ 112
