گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ سینمای ایران در طول حیات پر فراز و نشیب خود ژانرها و سبک‌های متفاوتی را تجربه کرده است که در برخی از آنها نظیر سینمای دفاع مقدس موفق بوده است. نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد این است که ژانر پلیسی از فضاهای تجربه نشده سینمای ایران است که جز در مواردی معدود چهره‌ای قهرمان گونه از پلیس با شمایل یک ایرانی متعهد ندیده‌ایم و حتی تاسف‌بارتر اینکه به مدد برخی از آثار سخیف تلویزیونی چهره‌ای کاریکتور گونه از پلیس به مخاطب عرضه شده است.
این بی‌مهری سینمای ایران نسبت به پلیس سبب شده تا در جهان واقعیت نیز رابطه مردم با پلیس رابطه‌ای ملموس نباشد. حال آنکه در غرب بخصوص در آمریکا ساحت پلیس حتی در آثار طنز و کمدی حفظ شده است. نظام هالیوود که همواره در حال تحمیل آمریکای پوشالی به مردم جهان است، پلیس آمریکایی را چنان به تصویر کشیده است که حتی تحسین و شگفتی مخاطب غیرآمریکایی را نیز برمی‌انگیزد. در حالی که در سینمای ایران چنین نیست و حتی بالعکس در برخی از آثار سینمایی پلیس را طوری به تصویر کشده‌اند که مقصر نابه‌سامانی‌های موجود پلیس است.
در برخی از آثار سینمایی نظیر «متری شیش و نیم» به کارگردانی «سعید روستایی» با همه نگاه متفاوت آن به پلیس باز نتوانسته در مخاطب احساس همدلی ایجاد کند. «متری شیش و نیم» بیش از آنکه پلیس را قهرمان جلوه دهد، شخصیت منفی فیلم را تبدیل به قهرمان کرده و این مجرم است که برای بیننده قابل احترام می‌شود و نه پلیس.
حقیقتا اصحاب فرهنگ و هنر در به تصویر کشیدن پلیس مقتدر که توانسته با همه آتش‌افروزی‌ها و هنجارشکنی‌های عناصر بیگانه در داخل، هجمه‌های رسانه‌ای غرب و شایعه پراکنی معاندان داخلی این میزان از امنیت را در سطح کشور ایجاد کند، ناتوان و الکن است و اگر تعداد محدودی از آثار سینمایی و تلویزیونی با حمایت ناجی هنر ساخته نمی‌شد، سینمای ایران و رسانه ملی چیزی برای عرضه نداشتند.
فیلمسازان باید نگاه تزئینی خود به پلیس را تغییر دهند و از این نیروی مقتدر به عنوان یک عنصر حاشیه‌ای در آثار خود استفاده نکنند. خوشبختانه ناجی هنر که سال‌ها تجربه مفید در تولید آثاری سینمایی و تلویزیونی را به همراه دارد در کنار نگاه باز مجموعه نیروهای انتظامی می‌تواند زمینه ایجاد ژانر پلیسی را فراهم و بستری برای تولید آثاری شاخص در این حیطه را ایجاد کند تا از این طریق علاوه بر انعکاس چهره پلیس مقتدر رونقی به سالن‌های خالی از مخاطب داده شود.
انتهای پیام/ 161
