امت پیرو امام حسین (ع) هر روزشان عاشورا است

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از ارومیه، «غلامرضا دوستی» در سال 1348 در روستای محله دوستی از توابع شهرستان نقده در یک خانواده مذهبی متولد شد.

وی پس از طی تحصیلات ابتدایی و گذراندن دوره راهنمایی در سن چهارده سالگی به همراه برادر بزرگترش برای تحصیل وارد مدرسه علمیه ولی عصر (عج) تبریز شد. او در دوران شكوهمند بعد از پیروزی انقلاب اسلامی وارد سنگر علم و فقاهت شد و در زمان دفاع مقدس به عنوان طلبه بسیجی در میدان‌های نبرد حضور یافت و سرانجام در عملیات کربلای 5 و در منطقه عمومی شلمچه به شهادت رسید.

بخشی از وصیت‌نامه شهید «دوستی»:

«ای امت شهید پرور ایران، همیشه به فكر اسلام و پیر جماران باشید. هیچ موقع از خط امام و اسلام خارج نشوید. از دامن امام دست برندارید زیرا او عصاره اسلام و فرزند حجه ابن الحسن العسگری (ع) است. من با امام امت پیمان بسته ام جانم را فدای او و اسلام كنم و به خدا قسم اگر هزاران بار مرا قطعه قطعه كنند و دوباره زنده كنند دست از دامن او نخواهم كشید.

راه سعادت حسین (ع) و علی اكبر(ع) و علی اصغر(ع) (سلام الله علیهم) را آنقدر ادامه می دهم تا شهید شده و به آنها برسم. ای مردم، خدا نكند كه در رختخواب های ذلت بمیرید كه حسین (علیه السلام) در میدان نبرد شهید شد. ای مردم، مبادا در غفلت بمیرید كه علی (ع) در محراب عبادت شهید شد.

ای مادران، مبادا از رفتن فرزندان به جبهه جلوگیری كنید كه فردا در محضر خدا نمی توانید جواب زینب كبری (س) و دیگر مادران شهید داده در كربلا را بدهید. حسین جان، ای كاش در كربلا بودم و آن لحظه كه ندای هل من ناصر سر دادی، لبیک می گفتم.

ای مردم، بدانید كه همه برای مردن آفریده شدایم نه برای ماندن و بدانید كه برای آخرت خلق شده ایم نه برای این جهان. بترسید از لحظه ای كه مرگ شما را دریابد، در حالی كه در حال گناه هستید. امت پیرو حسین (ع) و ما پاسداران كه شاگردان مكتب او هستیم، نیک می دانیم كه هر روزمان عاشورا و جای جای مملكت مان كربلاست.

الله اكبر، كه عاشورا یك واقعه نیست، بلكه یك مكتب توحیدی است و كربلا یك صحرا نیست، بلكه یك عالم است. عاشقان حسین (ع) به عین الیقین این واقعیت را دریافته اند كه باید در یک دست قرآن و در دست دیگر اسلحه برگرفته و رو در روی تمامی ابرقدرت ها بایستند و در این امر اقتدا به حسین(ع) كرده اند، زیرا خوب می دانند كه شهادت دعوتی است از سوی خدای منّان.

آخر كلام اینكه تو شاهد هستی برادرانت را در مرزها و دیگر نقاط داخلی كشور اسلامی به جرم اینكه خواهان اسلام عزیز هستند می كُشند، باید راه سرخ را برگزینی و خصم زبون را بمیرانی و گرنه بمیر.

و ای پاسداران خمینی، امام امت به وجود شما افتخار می كند. شما باید آنچنان قوی باشید كه دشمن كه به رویتان نگاه می كند، بترسد. جای این بنده حقیر را در حوزه علمیه خالی نگذارید. در نهایت از همه دوستان و آشنایان و شما برادران حلالیت می خواهم.»         

انتهای پیام/