مورخ صهیونیست: اسرائیل را اراذل و اوباش هدایت می‌کنند
به گزارش گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، اعلام نتایج بیست و پنجمین انتخابات کنست و پیروزی «بنیامین نتانیاهو» و متحدان راستگرای افراطی او با ۶۴ کرسی، همچنان سوژه داغ رسانه‌های عبری است و علاوه بر آنکه موجی از نگرانی را در سطح بین‌المللی و حتی لابی یهودی در آمریکا به همراه داشته، با نگرانی جامعه صهیونیستی نیز، همراه است.
«یحیعام ویس» استاد دانشگاه و مورخ برجسته صهیونیست، در پی اعلام این نتایج و آغوش باز نتانیاهو به روی صهیونیست‌های بدنام و نژادپرست تنها با هدف پیروزی در این انتخابات، طی یادداشتی نوشت که «اسرائیل» جایی است که در آن اراذل و اوباش و افراد لاابالی حکومت می‌کنند.
این مورخ صهیونیست با مقایسه شخصیت نتانیاهو در سال‌های نخست رسیدن به پست نخست‌وزیری و اکنون و آغوش باز او به روی راست افراطی‌های رژیم صهیونیستی، نوشت که نتانیاهو اکنون به «عروسکی در دست این افراد لاابالی و اراذل و اوباش تبدیل شده است.»
نتانیاهو برای نخستین بار چگونه نخست‌وزیر شد؟
وی طی یادداشتی که در روزنامه عبری «هاآرتص» منتشر شد، گفته‌های خود را با بازگشت به گذشته پروراند و نوشت که در انتخابات مستقیم نخست‌وزیری (که برای اولین بار در ماه می ۱۹۹۶ برگزار شد)، دو رقیب حضور داشتند. شیمون پرز که در آن زمان نخست وزیر و وزیر جنگ بود و در سن ۷۳ سالگی یک فرد باتجربه بود که پست‌های زیادی از جمله وزارت خارجه و وزارت جنگ را در کارنامه خود داشت، اما رقیب او بنیامین نتانیاهو ۴۷ ساله بود که تقریبا هیچ تجربه‌ای در اداره کشور یا یک وزارتخانه نداشت. تنها پست بالایی که تجربه کرده بود، معاونت وزارت خارجه و فعالیت در دفتر نخست‌وزیری بود. افکار عمومی اسرائیل به وضوح احساس می‌کردند که پرز در این رقابت موفق خواهد شد و به عنوان نخست وزیر به کار خود ادامه خواهد داد.
ویس تصریح کرد که منشأ این احساس، کشته شدن نخست وزیر اسحاق رابین در شش ماه قبل و در آستانه انتخابات بود و توده صهیونیست‌ها، پرز را ادامه‌دهنده راه رابین می‌دیدند و خشم زیادی از راستگرایان به دل داشتند.
نخست‌وزیر شدن نتانیاهو به نوعی کودتا بود
این مورخ صهیونیست در ادامه با اشاره به صعود نتانیاهو به شکلی غافلگیر‌کننده در این انتخابات نوشت: «یک روز پس از انتخابات مشخص شد که نتانیاهو با اکثریت اندک، ۵۰.۱ درصد از کل آرای صحیح، برنده شد و به عنوان نخست وزیر دولت نهم اسرائیل انتخاب شد، در مقابل پرز ۴۹.۹ درصد آراء را کسب کرد. این کودتا به دلیل اشتباهات پرز در دوره کوتاه نخست وزیری‌اش رخ داد».
این استاد دانشگاه صهیونیست در ادامه نوشت که آشکار بود که پرز حکومت را در یک بشقاب نقره‌ای به حریفش تحویل داده بود و به یاد می‌آورد که هواداران پرز به شدت ناامید شده بودند.
وی افزود: «روشن بود که بی عدالتی آشکاری در اینجا وجود داشت، زیرا نتانیاهو در تحریک علیه رابین نقش داشتکه در نتیجه به مرگ وی منجر شد».
ویس در ادامه نتانیاهو در سال ۱۹۹۶ را با خودش در سال ۲۰۲۲ مقایسه می‌کند و می‌نویسد که نتانیاهوی جوان در مقایسه با اکنون، فردی بسیار معقول بود که تلاش داشت استاندارد و هنجار رفتار کند و رضایت مردم را جلب کند. شاید برای از بین بردن تصویر ناگوار از شرکت او در تظاهرات‌های جنجالی و تحریک‌آمیز علیه رابین.
مقایسه نتانیاهوی قدیم و جدید
به گفته این مورخ صهیونیست، نتانیاهو در سال ۱۹۹۶ به دنبال جلب رضایت همه صهیونیست‌ها بود و به همین دلیل نیز در حالی که کابینه اول خود را تنها با ۱۸ وزیر طبق قانون اساسی تشکیل داد، اما در سال ۱۹۹۹، با اعمال فشار بر رئیس کمیته قانونی اساسی رژیم صهیونیستی، تلاش کرد تا بند مربوط به تعداد وزرا را در این قانون تغییر دهد و کابینه را از ۱۸ وزیر به ۲۳ وزیر برساند. پس از آن بود که کابینه‌های بعدی او بزرگتر شد و در سال ۲۰۰۹، کابینه او ۳۰ کرسی وزارتی داشت.
در ادامه این یادداشت آمده است که نتانیاهوی قدیمی تلاش داشت که در کابینه‌اش احزاب غیر راستی و غیررادیکالی را نیز بگنجاند و این امر به وضوح مشخص بود تا جایی که حزب‌هایی میانه‌رو در کابینه او جای بیشتری داشتند و وی تصمیم گرفت که به هیچ وجه حزب نژادپرست و راستگرای «مولیدت» به ریاست رحبئام زئیفی را در کابینه جای ندهد.
این مورخ صهیونیست در ادامه نوشت که در کابینه آن زمان نتانیاهو، وزرای میانه‌رو جای داشتند که دنیای آن‌ها بسیار متفاوت از دنیای «ایتمار بن غفیر»، «میری رگو»، «دیوید امسالم» و دیگر نمایندگان تندرو فعلی بود. البته وزرای لیکود مانند «دن مریدور» و «اسحاق مردخای» نیز در این کابینه بودند که پس از آن کابینه و لیکود را ترک کردند. وزرایی مانند «زبولون هامر» رئیس حزب «المفدال» (از احزاب افراطی و مذهبی صهیونیسم) که در آن زمان نسخه اولیه حزب کنونی «صهیونیسم مذهبی» بود، در کابینه نتانیاهو حضور داشتند، اما فاصله زیادی میان این حزب و حزب کنونی «صهیونیسم مذهبی» به ریاست بزالل اسموتریچ و بن غفیر بود.
وی در ادامه در تحلیل وضعیت کنونی نتانیاهو، نوشت که وی با وجود پیروزی در انتخابات مانند فردی است که بال و پرش کنده شده است. او یک شوالیه برنده بر اساس فرمول چرچیل نیست. تفاوت بزرگی بین نتانیاهو جوان که نماینده اسرائیل در سازمان ملل بود، فردی درخشان و جاه‌طلب بود که برخلاف همه انتظارات، با سرعتی بی‌سابقه به نخست‌وزیری رسید و فردی که اکنون با جعبه‌ای پر از حشرات که به پشتش آویزان شده راه می‌رود و در دادگاه قدس، پرونده جنایی دارد، وجود دارد.
مشروعیت‌بخشی به نژادپرستان در کابینه نتانیاهو
یحیعام ویس در ادامه تصریح می‌کند: نتانیاهو که در سال ۲۰۰۹ از احزاب تندرویی مثل حزب اتحادیه ملی به ریاست یاکوف کاتز فاصله گرفته بود، اکنون، با دستان خود به بدترین نژادپرستان مشروعیت می‌دهد. این توصیف درباره گامی که او برداشته و از حزب بن غفیر-اسموتریچ برای حضور در کابینه، دعوت کرده، اغراق نیست.
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است، نتانیاهو با این کار خود، «رویای روشنگری و این‌که ما چراغی برای غیریهودیان باشیم آن‌گونه که پدران ما از جمله جابوتینسکی برای رسیدن به آن تلاش کردند، کنار زد. نتانیاهو اکنون در حال تبدیل کردن کشور اسرائیل از یک کشور یهودی و دموکراتیک به کشوری است که توسط اراذل و اوباش خشن اداره می‌شود و خودش نیز به عروسکی در دستان آن‌ها تبدیل می‌شود.. او با پیله‌ای که خودش آن را تنیده، قضاوت می‌شود. کاش یک روز از این خواب کابوس بیدار می‌شدیم.»
انتهای پیام/ 118
