گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ حجت‌الاسلام «عباس بابائی» مدیر قرارگاه تربیتی امین؛ وقتی سکولارهای مذهبی، داعیه‌دار سیاسی‌ترین اقدام صدیقه طاهره (سلام‌الله‌علیها) می‌شوند، به خنثی‌ترین شکل ممکن اقداماتی پرهزینه و کم‌بهره را در قالب عزاداری و نمایش‌نامه و تعزیه و پرده‌خوانی و پرده‌نویسی، به خورد مخاطب حیرانی می‌دهند که درنهايت تمام وظیفه‌اش را در همان لعن و لطمه و آه جستجو می‌کند.
کیست که نداند، یکی از اصلی‌ترین و اصولی‌ترین خاکریزهای مکتب علوی، فاطمیه‌ای است که «ناموس دهر» در جایگاه یک سرباز و سردار و لشکر، تمامْ‌قامت و در نهایتِ غربت، برای دفاع از ولایت و امامت و رهبری جامعه و خروشیدن علیه غاصبان ناجوانمرد زمانه، فرزند و جان و جوانی‌اش را فداکرد؟! از آن «اقدام انقلابی» و «خروش میدانی» چقدر این روزها در خطابه‌ها و مرثیه‌ها و کتیبه‌های فراوان خیابانی می‌توان دید؟!
قرار نیست هر مجموعه و هیأت و مسجدی را واکاوی کنیم که چگونه به فلان انجمن و عالم و ذاکرِ سکولار می‌رسد؛ همین‌که تاریخ‌ِ انسان‌ساز و جامعه‌ساز و تمدن‌ساز اهل‌بیت را نتوانند یا نخواهند در جغرافیا جاری کنند و در همان زمان و مکانِ پرغربت و مظلومیت بمانند، درحال ترویج اسلام و تشیع خنثی هستند.
از نشانه‌های روشن سکولاربودن این قوم، آن است که «فدک» برای‌شان، بیش از آن‌که رمزی باشد از «ولایت» و «حکومت»، زمینی است حاصل‌خیز که فقط باید غاصبانش را نفرین کرد؛ اما آن‌هنگام که تاریخ‌ِ فدک همچون چشمه‌ای جوشان در بستر زمان جاری بشود و به‌دست امام کاظم (علیه‌السلام) برسد، حدودش را نه فقط زمین زراعی و نخلستان فدک، بلکه تمام مملکت و فرمانروایی و حکومت هارون معرفی می‌کنند؛ همان حکومتی که مرز بین «امام حقّ» و «حاکمِ جور» است و اکنون توسط او غصب شده‌است!
فاطمیه علاوه بر آن‌که با عزاداری و نمایش‌نامه و پرده‌نویسی باید به نسل‌های بعدی برسد، اما اگر «اقامه» نشود، ظلم به آن بانو کماکان در قامت ساکتان و بی‌تفاوتان روزگار استمرار خواهد داشت. «اقامه فاطمیه» اما آن چیزی نیست که با قاعدان زمان محقق شود؛ بلکه نیاز به مجاهدانی دارد که عزاداری و اشک بر «فاطمه مظلومه»، آنان را مدافع «خطّ ولایت» و مجاهد علیه «طاغوت زمان» کند؛ یعنی همان کاری که حضرت «روح‌اللّه» با احیای ولایت فقیه و میراندن طاغوت پهلوی انجام دادند.
اگر «ولیّ‌جامعه» را نشناختی، یا اگر شناختی، شهیدانه در شاهراه مستقیمش طیّ طریق نکردی، فاطمیه‌ات نسبت به فاطمیه‌ی زهرای مرضیه، شبحی بیش نیست. اگر غاصبان و ظالمان و طاغوتیانِ زمانه را نشناختی یا اگر شناختی، علیه آنان هیچ اقدامی انجام ندادی، هر اقدامی که برای فاطمیه انجام دهی، در مسیر انقلاب شکوهمند فاطمی نیست.
حیرت‌انگیز و دردآور آن‌که اقدامات به‌ظاهر فاطمی عده‌ای در این روزگار، نفی «خطّ‌ولایت» را به‌دنبال دارد و تایید «طاغوت زمان»! والا مگر می‌شود صدها منبر و هیأت با کتیبه‌های گران‌قیمت در سطح شهر، هیچ اثری از فاطمی‌ترین انقلاب‌ها بعد از انقلاب فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) نداشته باشد؟!
«مدعیان فاطمی» که ناجوانمردانه و مذبذبانه، «انقلابی‌های فاطمی» را رجم به پالوده‌خوری با دشمنان تاریخی «حضرت مادر» می‌کنند، نیک می‌دانند که فاطمی‌ترین مدعیان فاطمیه، نه آنان، بلکه شهیدانی هستند که علاوه بر عزاداری و اشک‌ریختن بر آن بانو، در راه احقاق حقوق تاریخی ایشان و فرزندان مظلومش، از جان و مال و جوانی خویش گذشتند.
«سرباز فاطمی» یعنی «حاج‌قاسم»؛ همو که «بیت‌الزهرا»یش خالصانه‌ترین عزاداری‌ها را با حضور خیل سربازان فاطمی به یادگار دارد؛ عزاداری‌هایی که به‌جای تخدیر حاضران، آنان را سرباز جان‌برکف «ولی فقیه» می‌کرد و مدافع در برابر «طاغوت زمان، آمریکا».
انتهای پیام/
