به گزارش گروه سایر رسانههای دفاع پرس، سلاح های تک تیرانداز کالیبر سنگین از دهه 1980 میلادی وارد خدمت شده و عمدتا از کالیبر 12.7 میلی متر استفاده می کنند که برای نابودی نیروهای پیاده، زره پوش ها و استحکامات دشمن در فواصلی مثل 1000 الی 1500 متر طراحی شده اند.
در سالهای اخیر برخی مدل های دیگر از این گونه سلاح های سنگین تر با کالیبرهای 14.5 و حتی 20 میلی متر نیز طراحی و ساخت شده است. این نمونه ها عمدتا برای نابودی اهداف بسیار مستحکم مثل زره پوشهای مجهز به بدنه های تقویت شده و یا سنگرهای بتونی آن هم در فواصل بیش از 2 کیلومتر به کار می روند.
هر چه طول لوله بیشتر باشد گلوله در برخورد با خان های سلاح بیشتر چرخ کرده و در نتیجه در مسیری مستقیم تر و با سرعتی بالاتر حرکت می کند. در سر این سلاح نیز شاهد نصب یک شعله پوش بزرگ هستیم که وظیفه آن خروج گازهای ناشی از شلیک و کاهش فشار گاز باروت ایجاد شده در درون لوله است. مسلح شدن سلاح هم با استفاده یک گلنگدن است که بعد از هر شلیک بایستی به وسیله آن پوکه را خارج و گلوله بعدی را جای گذاری کرد.
بر اساس اعلام مسئولین نزاجا، این سلاح به عنوان یک سلاح ضد بالگرد وارد خدمت شده است. گلوله های 23 میلی متری به راحتی توان از کار انداختن تقریبا تمامی بالگردهای عملیاتی در جهان را دارند. اما این سلاح تک تیرانداز از پتانسیل های بسیار بالایی نیز در بحث درگیری با اهداف زمینی نیز برخوردار است.
امروزه خودروهای حفاظت شده زیادی در جهان در حال ساخت هستند که توسط اشغالگران فرامنطقه ای در خاورمیانه نیز به وفور استفاده می شوند. این زره پوش ها به راحتی می توانند تا حتی در برابر گلوله های 12.7 و حتی 14.5 میلی متری در برخی از بخش ها مقاومت کنند.
استفاده از سلاح باهر می تواند به راحتی این معادله را به نفع تیرانداز رقم بزند. گلوله 23 میلی متری این سلاح به راحتی توان نفوذ حتی به حفاظت شده ترین بخش های این گونه از خودروها را هم دارد. در عین حال سنگرهای تقویت شده، برجک های دیده بانی، دیش های دریافت اطلاعات و تقریبا هر آنچه یک نیروی زمینی در اختیار داشته باشد، به غیر از تانک های سنگین، در برابر این سلاح شانسی نخواهد داشت.
منبع: مشرق
