فجر انقلاب و گلبانگ شهادت در خراسان جنوبی/ شهدایی كه خون سرخشان نویددهنده طلوع آزادی بود
به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از بیرجند، دهه فجر یادآور روزهای سخت انقلاب و دفاع از حرم و سلامت کشور است تا مجد و اقتدار نظام اسلامی را به اثبات رساند که برگرفته از خون شهداست و این جریان ادامه خواهد داشت و مسیر انقلاب طی خواهد شد تا به مقصد اصلی خود که ظهور امام زمان (عج) است، برسد.
مردم خراسان جنوبی در دوران قبل از پيروزی انقلاب اسلامی و بعد از آن و حتی در حال حاضر در ميدان‌های مختلف، حضور دارند كه بی‌شک اين حماسه‌ها، جاودان و ماندگار است. ايام‌الله دهه فجر، بهترين زمان برای بازگويی رشادت‌ها و فداكاری‌های دوران انقلاب است تا اين ارزش‌ها در جامعه و برای نسل‌های آينده، باقی بماند و انقلاب در برابر توطئه‌های دشمنان، بيمه شود.
امروز با گذشته ۴۴ سال از پیروزی انقلاب اسلامی اگر سرتا پای وجودمان بلرزد از یادآوری نام شهیدانی که در راه به ثمر رسیدن انقلاب جان باخته‌اند، سزاست چرا که ره بی‌انتهای شهادت، مردانی بزرگ می‌طلبد و این عزیزان برای ما مظهر واقعی اخلاص هستند.
در مبارزات پیروزمندانه سال ۱۳۵۷، خراسان جنوبی ۱۴ شهید و ۲۲ جانباز در راه پیروزی انقلاب اسلامی تقدیم کرد، شهدایی که تاج افتخاری برای تاریخ این دیار به حساب می‌آیند؛ در این راستا خبرگزاری دفاع‌مقدس به معرفی این شهدای بزرگوار انقلاب اسلامی می‌پردازد.
شهید «محمد علی راستگومقدم»
شهید «محمدعلی راستگو مقدم» در سال ۱۳۱۲ در خانواده ای مذهبی و متعهد در بیرجند متولد شد و از کودکی در مغازه کفش دوزی پدرش مشغول به کار شد.
وی در اوان جوان سنگینی ظلم وستم شاهی را بر دوش خود و جامعه احساس کرد و در سالهای ۱۳۲۹-۱۳۳۳ برای ملی کردن نفت و خلع ید اجانب از ایران به جریان مبارزۀ ملت ایران پیوست. پس از سقوط دکتر مصدّق، حکومت طاغوت او را به خواف تبعید کرد و یک ماه هم زندانی نمود.
پس از آزادی از زندان نیز هرگز مبارزه اش را ترک نکرد و در پنهان به راه خود ادامه داد تا این که نخستین جرقّه‌های انقلاب اسلامی زده شد و فریاد حق طلبی مردم به رهبری امام خمینی ( قدس سره) بالا گرفت. او اولین کسی بود که مغازه اش را بست و دیگر همکاران خود را نیز تشویق به تعطیل بازار کرد.
در ۲۸ آبان ماه ۱۳۵۷ مصادف با عید غدیر خم بعد از تظاهرات در حالی که سخت خسته شده بود، دژخیمان سفّاک پهلوی به خانه ی آن بزرگوار ریختند و او را دستگیر کردند و به شهربانی بردند و در آن جا بر اثر ضرب و شتم و شکنجه زیاد او را به شهادت رساندند.
او « اولین شهید انقلاب در بیرجند » بود و شهادتش راه را برای ادامه فعّالیت و تظاهرات بیشتر بر ضد شاه هموار کرد. پیکر پاک شهید پس از تشییع در شهرستان بیرجند در مزار شهدای این شهر به خاک سپرده شد.
شهید «محمدتقی خاکشور»
شهید «محمدتقی خاکشور» فرزند «علی‌اکبر» در سال ۱۳۳۹در شهر مقدس مشهد دیده به جهان گشود. از آنجا که روز تولدش مصادف با میلاد پربرکت نهمین اختر تابناک امامت و ولایت بود او را محمدتقی نامیدند.
هنوز شش ماه از تولدش نگذشته بود که در اثر حادثه ای از ناحیه دست چپ شدیداً مجروح شد تا جایی که پزشکان تصمیم داشتند دستش را قطع کنند اما با توسل به امام رضا (علیه السلام ) بهبود نسبی یافت. تحصیلاتش را تا سال سوم دبیرستان در اصفهان گذراند. سپس در سال ۱۳۵۷برای ادامه تحصیل به بیرجند مراجعت نمود و به ندای خمینی کبیر (ره) جهت مبارزه با دستگاه ظالم پهلوی لبیک گفت.
«محمدتقی خاکشور» در ۱۰دی ماه سال ۱۳۵۷در حالی که همگام با مردم انقلابی بیرجند در راهپیمایی شرکت کرده بود به ضرب گلوله مزدوران رژیم پهلوی در سن ۱۸سالگی به درجه رفیع شهادت نایل گشت. پیکر پاک شهید بر دوش مردم انقلابی بیرجند تشییع و در مزار شهدای این شهر به خاک سپرده شد.
شهید «علی سندروس»
شهید «علی سندروس» فرزند «فرامرز» در سال ۱۳۴۳در خانواده ای مذهبی در شهربیرجند متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان فعلی سندروس و راهنمایی را در مدرسه فرزان گذراند.
تحصیلاتش تا اول نظری در دبیرستان کنونی دکتر چمران ادامه یافت. شهید نوجوانی خوش اخلاق، خنده‌رو، متدین، با وفا و هوشیار بود. در خانه و مدرسه و اجتماع مورد تشویق و تأیید قرار می‌گرفت و در جلسات دینی و مرثیه‌خوانی و آموزش قرآن شرکت می‌کرد.
علاقه زیادی به پخش عکس و اعلامیه‌های امام و نصب آن‌ها و نوشتن شعارهای ضد رژیم بر دیوارهای شهر داشت. آرزوی کوچکش تحصیل علم و دانش برای خدمتی صادقانه به مردم و آرزوی بزرگش شهادت در راه خدا بود.
سرانجام ۵ روز قبل از ورود امام خمینی(ره) به ايران در ۷بهمن ماه ۱۳۵۷مصادف با ۲۸ماه صفر در ميدان شهدا و مقابل ژاندارمری بيرجند توسط سرسپردگان رژيم منحوس پهلوی درخون گرم خود غلتيد و به شهادت رسيد. پیکر پاک شهید طی مراسمی با شکوه بر دوش مردم انقلابی در گلزار شماره یک شهرستان بيرجند به خاک سپرده شد.
شهید «محمود سورگی»
شهید «محمود سورگی» فرزند «رحیم» در سال ۱۳۴۰در روستای «سورگ» از توابع شهرستان بیرجند در خانواده‌ای مذهبی چشم به جهان گشود. بعد از چندی به کانون تربیت دوم پای نهاد و تا سال پنجم ابتدایی درس خواند ولی به علت گرفتاریهای فراوان علی رغم میل باطنی ترک تحصیل نمود و به قالیبافی مشغول شد.
شهید «سورگی» قبل از پیروزی انقلاب همراه دوستانش نقش مؤثری در مبارزه علیه رژیم ایفا نمود و در تظاهرات و راهپیمایی‌های مردمی آن دوران حضوری فعال داشت.
خوش‌رویی، احترام به پدر و مادر، خواندن مستمر قرآن و عشق و علاقه ی زیاد به اهل بیت (علیهم‌السلام) از ویژگی‌های بارز این شهید بزرگوار بود. سرانجام در تاریخ هفدهم بهمن‌ماه سال ۱۳۵۷( در تظاهرات گسترده مردم مقابل ژاندارمری بیرجند ) هنگامی که همراه مردم بیرجند از میدان ابوذر به سمت میدان شهدا در حرکت بود و شعار انقلابی می‌داد توسط مزدوران رژیم پهلوی هدف گلوله ی مستقیم قرار گرفت و در سن ۱۷سالگی به فیض شهادت نایل گشت. پیکر پاک شهید بر دوش مردم حزب الله شهرستان بیرجند تشییع گردید و در زادگاهش به خاک سپرده شد.
شهید «محمود میری»
شهید «محمود میری» فرزند «اسدالله» در سال ۱۳۱۲ در روستای خونیک از توابع شهرستان بیرجند به دنیا آمد. پنج بهار از زندگیش نگذشته بود که پدرش را از دست داد. با فوت پدر همراه مادر و دیگر اعضای خانواده‌اش راهی بیرجند شد و چند سالی برای گذراندن زندگی به کار کفاشی مشغول شد.
علاقه وی به مسائل دینی از ۱۵سالگی آغاز شد. در مجالس مذهبی که در سالن مصلّی نزدیک محل کارش برگزار می‌شد حضوری فعال داشت. پس از خریدن مغازه کفاشی شغلش را به خوارو بار فروشی تغییر داد. در زندگی سراسر افتخارش به دنیای مادی هیچ نمی‌اندیشید. نماز و روزه را بر هر کاری مقدم می‌شمرد. سهم امام را سالیانه می‌پرداخت. با روحیه ای شاد با مشتری‌ها برخورد می‌نمود طوری که آنان پیوسته تحت تأثیر اخلاق نیک وی قرار گرفته و با او به داد وستد می‌پرداختند.
با اوج‌گیری انقلاب فعالانه در تمام راهپیمایی‌هایی که بر ضد رژیم ستمشاهی پهلوی انجام می‌گرفت شرکت می‌نمود. در پنجم بهمن‌ماه ۱۳۵۷عده‌ای انسان اجیر شده چماق‌دار رژیم منحوس پهلوی جهت سرکوب امت به پا خاسته بیرجند وارد این شهر شدند و به غارت و چپاول اموال مردم و ضرب وشتم آن‌ها پرداختند.
مزدوران شاه از او که در حال تخلیه بار ماشین پرتغال بود خواستند جاوید شاه سر دهد ولی او که عاشق رهبری بود با صدایی بلند گفت: «درود بر خمینی مرگ بر شاه» که در این لحظه عمال چماق به دست به سرش می‌ریزند و نامبرده براثر ضربه مغزی بیهوش می‌افتد و اموال مغازه اش به غارت می‌رود.
وی را به بیمارستان انتقال می‌دهند و در بیمارستان به مدت ۴۸ ساعت در بیهوشی به سر می‌برد و به مدت یک هفته تحت مداوا قرار می‌گیرد. او که براثر ضربه مغزی که به سرش فرود آمده بود همیشه از درد می‌نالید و بالاخره درد سرش اوج گرفت و در خانه بستری شد به طوری که قادر به انجام هیچ کاری نبود.
پس از چندی وی را برای معالجه به مشهد بردند و در روز دوم اقامت به زیارت ثامن الائمه(ع) رفت و در آنجا گریه زیادی نمود و از امام رضا(ع) خداحافظی کرد و اظهارمی‌نمود که بار آخر است که زائر تربت امام هشتم(ع) هستم. شب هنگام حالش منقلب گشت و لذا او را نزد پزشک بردند ولی دیگر کار از کار گذشته بود. روح او از کالبد تن به سوی معشوق پر کشیده بود.
پیکر پاکش پس از طواف در حرم مطهر امام هشتم(ع) به بیرجند انتقال داده شد و صبح روز جمعه ۱۲ اسفند ماه ۱۳۶۲ تشییع و به آغوش خاک سپرده شد.
شهید «پرویز حسینی»
شهید «پرویز حسینی» فرزند «ابوالقاسم» در سال ۱۳۲۴متولد شد. وی مردی فداکار و مؤمن و انقلابی بود. زندگی را با سختی، کار و کوشش می گذرانید. نیکوکاری و خوش اخلاقی او زبانزد دوستان و آشنایان بود.
سواد خواندن و نوشتن نداشت ولی به خاطر علاقه به ائمه اطهار(علیهم‌السلام) و مسائل دینی اشعاری از حفظ داشت و مرثیه‌خوانی می کرد. در زمان حکومت پهلوی که هیچ کس جرأت اظهار عقیده نداشت با شجاعت عکس امام را جلوی موتورسیکلت خود نصب می‌کرد.
شهید «حسینی» با آغاز انقلاب از محل زندگی خود «کلاته‌ملا» به درخش و بیرجند آمد تا در تظاهرات مردمی علیه رژیم ستمکار شاه شرکت کند. در تاریخ ۵ بهمن ماه ۱۳۵۷ که اعتراضات مردمی به اوج خود رسیده بود در مسیر جاده درخش، بیرجند به اوباش طرفدار شاه برخورد می‌کند آن‌ها که تعدادشان زیاد بود از کمپرسی پیاده می‌شوند و جلوی شهید را می‌گیرند و از او می‌خواهند که «مرگ بر خمینی» بگوید اما شهید با شجاعت می‌گوید «مرگ بر شاه»، یکی از اراذل چماق به دست، پیچ گوشتی را در گوش «پرویز حسینی» می‌کوبد و آن سید بزرگوار را به شهادت می‌رساند. پیکر پاک شهید را پس از تشییع در مزار شهدای بیرجند به خاک سپردند.
شهید «غلامحسین محب راد»
شهید «غلامحسین محب راد» در سال ۱۳۲۷ در شهرستان فردوس متولد شد.انسانی زحمتکش و پرتلاش بود و توانست ضمن کار، به اخذ مدرک دیپلم نائل آید. وی پس از ازدواج جهت کسب مخارج زندگی به مشهد و سپس به گرگان مهاجرت نمود و در آن شهر توانست به کمک افراد خیر برای خود مغازه‌ای تشکیل دهد .
در ایام انقلاب ساکن گرگان بود و همانند اکثر مردم مستضعف کشورمان در راهپیمایی‌ها علیه رژیم شرکت فعال داشت و سرانجام در روز ۹بهمن ماه ۱۳۵۷پس از اینکه غسل شهادت نمود، لباس‌های تمیزی پوشید و در راهپیمایی شرکت کرد .شهید «محب راد» هنگام سرنگونی مجسمه کثیف شاه مورد اصابت گلوله قرار گرفت و پس از ۹روز بستری در بیمارستان به لقاء‌الله پیوست.
شهید «داوود مؤمنی»
شهید «داوود مؤمنی» یکی دیگر از شهدای انقلابی استان خراسان جنوبی است که در شهرستان فردوس متولد شد. وی که در تظاهرات بر علیه رژیم و کمک به مجروحین در تهران شرکت می‌کرد در بهمن‌ماه ۵۷ بر اثر تیر که از هوا به تظاهرکنندگان شد مجروح شد و به بیمارستان هزار تخت خوابه تهران منتقل شد که در آنجا به شهادت رسید.
معلم شهید «سید هاشم کوشه‌ای»
شهید «سید هاشم کوشه‌ای» در سال ۲۷در بیرجند به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی را در دبستان حکیم نزاری و سیکل را در هنرستان حرفه‌ای سپری کرد و پس از دوران سربازی ادامه تحصیل داده و با دریافت مدرک فوق دیپلم به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به‌عنوان دبیر ورزش در مدارس مشهد مقدس مشغول خدمت شد.
متواضع و صبور بودن وتلاش در دفاع از حق مظلومان از جمله اوصاف این شهید بزرگوار بود و علاوه بر این وی در رشته کشتی به مقامات قهرمانی استانی و کشوری دست یافته بود.
کشتار مردم به وسیله رژیم پهلوی چنان وی را آشفته کرده بود که شب قبل از شهادتش وصیت نمود و با دوستان و آشنایانش خداحافظی کرد و در صبح همان روز با همسرش که هنوز ۴۲ روز از مراسم عقدشان بیشتر نگذشته بود و همچنین با مادرش وداع کرد و خود را سریع به چهار راه شهدای مشهد رساند که در آنجا عمال رژیم به روی مردم رگبار مسلسل بسته بودند و پس از یکسری درگیری در حین نجات پیرمرد مجروح مورد هدف گلوله قرار گرفت در تاریخ ۱۰/ ۱۰/ ۵۷ در مسیر بیمارستان به دیدار حق شتافت.
شهید حاج «محمد نصیری‌زاده»
شهید حاج «محمد نصیری‌زاده» در سال ۱۳۱۱ در قاین به دنیا آمد که در دوران ستمشاهی و ایام منتهی به پیروزی انقلاب در راهپیمایی ها شرکت می‌کرد و با وجود اینکه از نعمت خواندن و نوشتن محروم بود به دلیل ممارست با قرآن این نور بر جان و دلش تابیده شد و در تاریخ ۲۲/۹/۵۷ در تظاهرات خیابانی بدست مزدوران رژیم پهلوی به شهادت رسید .
شهید «سید محمد علی ریاحی»
سید محمد علی ریاحی در سال ۱۳۴۰ در شهرستان قاین متولد شد که بعد از تحصیلات ابتدایی برای کمک به معاش خانواده مشغول به کار مکانیکی و سپس رانندگی شد و با اوج‌گیری مبارزات دوران انقلاب براثر درگیری با مزدوران پهلوی در ۲۲ دی‌ماه سال ۵۷ مجروح و بعد از چند روزبستری شدن در بیمارستان با لبی تشنه چون جدش امام حسین(ع) به شهادت رسید .
شهید «غلامعلی لاخی»
«غلامعلی لاخی» در سال ۱۳۳۶ در شهرستان قاین متولدشد که بعد از گذراندن دوران کودکی به شغل دامداری و کشاورزی مشغول شد و در دوران انقلاب اسلامی به پخش و نشر اعلامیه و نوشتن شعارهای دیواری علیه نظام پهلوی می‌پرداخت و هنگامی که نیروگاه برق از دست ایادی رژیم خارج شده بود در تاریخ ۲۸ بهمن‌ماه ۵۷ برای نگهبانی به آنجا رفت که در همان محل به شهادت می‌رسد.
شهید «محمد صبیانی»
«محمد صبیانی» در سال ۱۳۱۶ در شهرستان قاین متولد شد و به دلیل علاقه به کارهای فنی پیشه لوازم اتومبیل‌فروشی را در پیش گرفت. وی اخلاقی نیکو داشت و در تمام مراسمات و تظاهرات دوران پیروزی انقلاب مشارکت فعالی داشت و در ۲۲ دی‌ماه ۵۷ در مراسم تظاهرات به شهادت رسید که پیکر مطهرش در مشهد مقدس به خاک سپرده شد.
شهید «سید حسین مهدوی‌الحسینی»
«سید حسین مهدوی‌الحسینی» در سال ۱۳۳۶ خورشیدی، در خانواده آیت‌الله «سید علی مهدوی‌الحسینی» در قاین متولد شد. در ۷ سالگی پدرش به رحمت ایزدی پیوست، تحصیلات ابتدایی و سپس متوسطه را تا سوم دبیرستان در زادگاهش گذراند و چون از دانش‌آموزان ممتاز دوران تحصیل بود در دبیرستان علم پذیرفته شد.
وی همزمان در دانش‌سرای قوچان نیز پذیرفته شد که با توصیه زنده یاد مرحوم «آذری» در رشته ریاضی در دبیرستان علم تحصیل و پس از اخذ دیپلم و شرکت در کنکور در رشته مهندسی ارتباطات دانشگاه تهران قبول شد.
وی در سال ۵۷ پس از اوج‌گیری قیام مردم و تعطیلی دانشگاه به قاین آمد و مردم را به مبارزه با رژیم تشویق می‌کرد، که در۲۲ آذر ۵۷ به هنگام تظاهرات علیه رژیم ستمگر شاهنشاهی به شهادت رسید.
امروز مردم خراسان جنوبی به شهدایی افتخار می‌کنند که رهرو خط سرخ خون حسین(ع) و پیر خمین بودند، شهدایی که رفتند تا مردم امروز در صلابت و اقتدار و امنیت ادامه حیات دهند. امروز افتخار مردم به بزرگ‌مردان و شیرزنانی است که در برابر دشمنان و بدخواهان انقلاب اسلامی تا آخرین قطره خون ایستادند. این روزها چهلمین و چهارمین سالگرد انقلاب اسلامی در حالی جشن گرفته می‌شود که به واقع باید گفت جای شهدا خالی است...
انتهای پیام/
