گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس_ علی عبدالصمدی؛ ایام‌البیض روز‌ها و شب‌های نورانی اعتکاف در ماه رجب است. ماهی پر فیض و برکت که به شعبان المعظم می‌رسد و مقدمه‌ای برای ضیافت الله می‌شود.
بنا بر اصح روایات ایام اعتکاف سه روز است. بسیاری سه روز سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم رجب را روز‌های درخشان اعتکاف می‌دانند و بسیاری دیگر نیز این سه روز محدود به زمانی خاص ندانسته‌اند. شیخ کلینی در کتاب الکافی جلد ۴ صفحه‌ی ۱۷۵ نقل می‌کند که پیامبر عظیم الشان اسلام در ماه مبارک رمضان معتکف می‌شدند.
اقامه‌ی نماز‌های واجب و مستحب، روزه داری، قرائت قرآن و تمسک جویی به سیره‌ی اهل بیت سلام الله علیهم اجمعین و از همه مهم‌تر دوری جستن از مناهی و ملاهی از مناسک ایام البیض است. هدف و فلسفه‌ی برگزاری چنین آیین و مراسمی نزدیکی به ذات اقدس اللهی و التماس عفو و بخشش گناهان است.
اعتکاف بهترین زمان و فرصت برای تفکر، تعمق و اندیشه درباره‌ی فلسفه‌ی زیستن است، زیستنی که قطعا هدفش عبادت حق تعالی است. اعتکاف مهلتی برای عرض عبودیت است و دریدن ریسمان‌هایی است که روح انسان را اسیر مادیات می‌کند. اعتکاف در آغوش خدا بودن است و پروازی است عرفانی و ملکوتی به سوی آفریدگاری که جهان را خلق کرد. اعتکاف هم آغوشی با خداوندگاری است که تواب است و رحیم و توبه کنندگان را دوست دارد.
علامه مجلسی در بحار الانوار جلد ۹۸ صفحه چهار نقطه‌ی کمال اعتکاف را وقف کردن دل و عقل و اعضای بدن بر انجام اعمال صالح دانسته و معتقد است در این ایام انسان مومن از غفلت پرهیز می‌کند و مقید به انجام دستورات اللهی می‌شود.
در این ایام دعا کردن در حق دیگران از طرفی هم باعث سبکی روح و روان آدمی می‌شود و هم مسبب نیکخواهی در قبل سایرین خواهد شد. اگر به فهوای و ذات درونی این مناسک با دقت بیشتری نگریسته شود، این نکته‌ی مهم درک خواهد شد که اعتکاف در اصل و اساس تسلیم باری تعالی شدن است.
امید آنکه پس از طی این طریق شیرین و روح نواز آمادگی لازم برای ماه رمضان و ضیافت الهی پیدا شود.
انتهای پیام/133
