به گزارش خبر گزاری دفاع مقدس، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در کتاب «هویزه، آخرین گامهای اشغالگر» از مجموعه کتابهای «روزشمار جنگ ایران و عراق» حوادث این روز را اینگونه بیان میکند:
پنجشنبه 29 آبان 1359، 11 محرم 1401، 20 نوامبر 1980
در سوسنگرد، طرفین به اقدامات ایذایی مشغولند. دشمن با عقب نشینی به مواضع سابق خود در روستاها، روستائیان را مورد شکنجه قرار داده است تا جایی که اکثر اهالی روستایی به نام «سابله» مجبور به ترک منازل خود شدهاند.
در دب حردان، (جنوب غربی اهواز) نیز نیروهای خودی با نفوذ به داخل مواضع دشمن و آتش دقیق توپخانه ارتش موفق شدند برخی از تجهیزات دشمن را از کار بیندازند.
در این حال سپاه خوزستان درباره تجمع دشمن در دو منطقه منتهی به اهواز گزارش میدهد: در چند روز گذشته تراکم نیروهای عراقی در منطقه بی وض (در کنار فارسیات) افزایش یافته، احتمالاً، این قسمتی از طرح کلی محاصره اهواز است. عراق قسمت اعظم نیروهای خود را در اطراف پادگان حمید مستقر کرده است.
در جبهه میانی، در محور سومار درگیری شدیدی بین نیروهای خودی (شامل سپاهی، ارتشی، ژاندارمری، بسیج عشایری و مردم محلی) و دشمن صورت گرفت که طی آن بالغ بر پانصد نفر از نیروهای دشمن کشته و مجروح و 45 نفر از افراد خودی شهید و مجروح شدند.
رویدادهای دیگر:
در جبهه شمالی، اطراف مریوان، درگیری شدیدی بین احزاب و گروههای ضد انقلاب، کومله، دمکرات و روزگاری روی داد که طی آن طرفهای درگیر متحمل تلفات و خسارات قابل توجهی شدند.
یک هواپیمای عراقی طی حمله به فرودگاه امیدیه، یک هواپیمای باری را هدف قرار داد و به آن آسیب رساند. بلافاصله هواپیماهای خودی به تعقیب آن پرداختند و موفق شدند در یک جنگ و گریز هواپیماهای دشمن را سرنگون کنند.
اگر لازم باشد باید خود را فدای انقلاب کنیم
نخست وزیر (آقای رجایی) در زمینهٔ مسایل جاری کشور و نیز سخنان اخیر امام گفت: در حقیقت آنچه امام فرمودهاند، فریادی بود که در دلهای زیادی از جمله خود من حبس شده بود، اما نمیتوانستیم بنا به شرایط حرفی بزنم، ولی این مسایل را به طور خصوصی به برادرانم در سطوح بالای مملکت و آنهایی که مسئولیتهای بالا دارند، بارها گفتم و بالاخره امام بنابر آن ولایت خاصی که دارند و به مناسبت اشرافی که در جامعه دارند، این مطلب را به آن صورت بیان کردند. چیزی که قابل بحث است، این است که ما موظفیم خط انقلاب را طی کنیم و اگر لازم باشد، خود را نیز فدا کنیم و برای بر کرسی نشاندن حرفهای مان نباید پافشاری کنیم و لو اینکه خیلی جاها هم به هم بخورد.
سازمان ملل نگران از درگیری ایران و عراق
اولاف پال مه، نمایند ویژه اعزامی دبیر کل سازمان ملل متحد به ایران و عراق، با هر یک از آقایان بنی صدر، رئیس جمهور، و محمدعلی رجایی، نخست وزیر، در تهران ملاقات کرد.
رادیو لندن ضمن اعلام این خبر افزود : پالمه نگرانی شدید سازمان ملل از درگیری ایران و عراق به آگاهی رئیس جمهور و نخست وزیر ایران رسانید.
رادیو اسرائیل دربارهٔ اظهارات آقای رجایی بعد از دیدار با اولاف پالمه گفت : آقای رجایی، نخست وزیر ایران خواستار محاکمه صدام در یک دادگاه بینالمللی شد. رجایی گفت که در این زمینه تقاضای تسلیم اولاف پالمه «نموده و تاکید کرده که موضوع به تجاوز عراق علیه ایران مربوط میشود. در مقابل، منابع رسمی عراق در بغداد اعلام کردند تا وقتی دولت ایران حاکمیت عراق بر تمامی گذرگاهش ط العرب به رسمیت نشناسد، عراق با آتش بس موافقت نخواهد کرد.
میانجی گری فرانسه و روسیه برای صلح
در زمینه تلاشهای دو کشور فرانسه و روسیه و نیز پیشنهادهای صلح این دو کشور، روزنامه السیاسه چاپ کویت مینویسد :
اطلاعات به دست آمده حاکی است که کوششهای جداگانه شوروی و فرانسه برای میانجیگری بین ایران و عراق به شکل مطلوبی پیشرفت میکند. ممکن است کوششهای دو کشور در این زمینه به صورت مشترک انجام گیرد. سیاستمداران پاریس و مسکو گفتند که احتمال میرود فرانسه در پی دیدار طولانی اریک رولو، خبرنگار لوموند با بنی صدر، در تهران و دزفول، برای میانجی گری بین دو کشور فرستاده ویژه دولت فرانسه (اریک رولو : خبرنگار لوموند) به ایران تشویق شده باشد، زیرا اریک رولو، از طرف دولت فرانسه مأموریت داشت نظر رئیس جمهوری ایران را در مورد میانجیگری بداند. اما شوروی به علت روابط نسبی که بین ایران و عراق دارد، میانجیگری را با احتیاط لازم تا حد تلاشهای کشورهای غیر متعهد مورد بررسی قرار داده است.
اکثر تلاشهای میانجیگری به مفاد قرارداد 1975 باز میگردد، مشروط بر اینکه بعضی از مواد این قرارداد تعدیل گردد. پیشنهادهایی که جزء برنامهٔ میانجیگری به حساب میآید، از این قرار است :
1 .آتش بس سریع.
2 .شناختن حقوق عراق در منطقه زین قوس و منطقه شمالی.
3.عقب نشینی عراق از کلیه مناطقی که مورد ادعاهای عراق نبوده است.
4 .بازگشت عبور و مرور در اروندرود با رعایت قوانین قبلی.
5. تعهد دو جانبه در مورد عدم ارسال نیروهای جدید به منطقه جنگی.
6 .حفاظت مرزها توسط نیروهای خارجی (سازمان ملل متحد یا کشورهای غیرمتعهد)برای به اجرا گذاشتن مقررات جدید طرفین.
