به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، یکی از صفحات درخشان تاریخ هشت سال دفاع مقدس که مملو از رشادت‌ها و پایمردی‌های فرزندان دلاور و شجاع ایران اسلامی است سال‌های متمادی دوران اسارت رزمندگان اسلام است، که رزم و جنگ دلیرانه خویش را از خط مقدم جبهه‌ها به پشت جبهه دشمن بعثی و در درون خاک کشور عراق توسعه و گسترش داده تا ثابت نمایند رزمندگان اسلام در هر لباسی که باشند به درستی و با رشادت تمام از آرمان‌ها و دین و مذهب خود دفاع می‌نمایند.
آزادگان سرافراز برای هر آئین و مراسمی برنامه‌ای خاص را که برگرفته از وحدت بی نظیر موجود در میانشان بود به اجرا می‌گذاشتند.
یکی از مناسبت‌هایی که شور و شعف خاصی را در میان آزادگان عزیز ایجاد می‌نمود و آن‌ها را به جنبش و حرکت وامی داشت رسیدن روز‌های عید باستانی نوروز بود.
زیرا این عید بزرگ، مهر و محبت را از طریق بازدید‌ها و مصافحه و عرض تبریک به یکدیگر افزایش می‌داد و از این منظر وحدت را مستحکم می‌نمود.
ضمناً اگر کدورتی را که در طی سال گذشته به وجود آمده بود، به دست فراموشی می‌سپرد و این همان چیزی بود که دشمن غدار بعثی از آن هراس داشت و همیشه درصدد شکستن وحدت میان عزیزان آزاده بود.
ولی همان طور که می‌دانیم عید نوروز ملزوماتی دارد که با فراهم نمودن آن‌ها زیبایی خاصی پیدا می‌نماید. سفره هفت سین یکی از آن ملزومات بود که با امکانات بسیار محدود زندان‌های عراق تهیه آن به سادگی صورت نمی‌گرفت.
از همه جالب‌تر این بود که بعضی از اقلام هفت سین به هیچ وجهی قابل تهیه نبودند و فقط سرکه آن در دست بود و اسرا مجبور بودند اقلام دیگری را جایگزین وسایل هفت سین کنند.
این جایگزینی در اردوگاه‌های اسرای ایرانی در عراق کمی متفاوت بود به طور مثال در اردوگاه‌های مستقر در شمال عراق موسوم به موصل به دلیل وجود حیاطی وسیع در میان قلعه مانندی که اسرا در سالن‌های اطراف آن زندگی می‌کردند، امکان کاشت بعضی سبزیجات وجود داشت؛ بنابراین سبزی و حتی سمنوی سفره هفت سین آن‌ها حاضر بود.
اما در اردوگاه‌هایی که در بیابان‌های غربی نزدیک به کشور اردن مستقر بودند که به اردوگاه‌های رمادیه معروف بودند و می‌توان گفت کشاورزی برای مردم آن محل هم بسیار سخت بود، امکان داشتن اقلام هفت سین ممکن نبود و تقریباً همان طور که ذکر شد فقط سرکه آن حاضر و آماده بود و به ناچار از سیم خاردار و سربند پیشانی رزمندگان که تا اردوگاه حفظ شده بود و چند قطعه دیگر استفاده می‌شد.
به هرحال ایام عید علاوه بر محسنات و معنویاتی که با خود به همراه داشت، گاهی اوقات و از سر کینه و عداوت دشمن بعثی به کام آزادگان دلاور تلخ می‌گشت و روح و روان آزادگان را متأثر می‌نمود.
از جمله اقدامات ایشان در این راستا می‌توان به قرار دادن تلویزیون در آسایشگاه‌های آنان اشاره نمود و از آنجا که اکثر عملیات‌های رزمندگان دلیر اسلام در ماه پایانی سال یعنی اسفند انجام می‌شد و تا ماه فروردین نیز ادامه می‌یافت، دشمن بعثی با نمایش پیکر‌های مطهر و آسمانی شهدای اسلام که همچون شقایق‌های زیبا بر خاک آرمیده بودند زلال اشک دیدگان را بر صورت آزادگان جاری می‌نمود و داغ ایشان را در غم و سوگ عزیزان و دوستان هم رزم از دست رفته خود تازه می‌نمود.
روحشان شاد و راهشان همیشه پر رهرو باد.
انتهای پیام/ 141
