به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، نوام چامسکی فیلسوف، زبان‌شناس، مورخ و منتقد سیاسی و اجتماعی مشهور در گفت‌وگو با شبکه الجزیره اظهار داشت: جامعه آمریکا و اسرائیل دوقطبی شده و همچنین برخلاف سال‌های قبل نگرش جوانان آمریکا نسبت به حمایت از رژیم صهیونیستی تغییر کرده است. در ادامه ترجمه بخش‌هایی از این گفت‌وگوی اختصاصی می‌آید.
نتانیاهو در طی زمان هر چه بیشتر به سمت راست گرایش پیدا کرد. باید یادآوری کرد که دیدگاه آمریکایی‌ها نسبت به اسرائیل تغییر کرده است؛ پیش از این اسرائیل عزیزدردونه آمریکایی‌های یهودی‌تبارِ لیبرال بود، اما هم‌اکنون حامی اصلی اسرائیل در آمریکا، مسیحی‌ها و راست‌های افراطی کلیسا‌های اوانجلیکا هستند و لیبرال‌ها، لیبرال‌دموکرات‌ها از اسرائیل دور شده‌اند.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد دموکرات‌ها گرایش و هم‌دردی بیشتری با فلسطینی‌ها دارند تا اسرائیل؛ این موضوع به‌ویژه در میان جوانان از جمله یهودیان جوان بیشتر صادق است.
جامعه آمریکا دوپاره و دوقطبی شده و این روند روبه‌گسترش است، جامعه اسرائیل هم چنین شده است. اولین بار است که رهبری اسرائیل و رهبری آمریکا راهی جداگانه طی می‌کنند و مقامات اسرائیل مانند اسموتریج، بن‌گویر و گاهی نتانیاهو، آشکارا و گستاخانه به رهبری آمریکا می‌گویند «ما آنچه شما خواهان آن هستید را نادیده می‌گیریم.» …این پدیده جدیدی است.
وزرای نتانیاهو به آمریکا می‌گویند «برو گم شو»
پیش از این در تمام دولت‌های آمریکا، شاید اسرائیل با برخی از سیاست‌های واشنگتن همراهی نداشت، اما موقعی که آمریکا چیزی درخواست می‌کرد، مقامات اسرائیل انجام می‌دادند…اما دولت جدید، به‌ویژه اشخاصی مانند بن‌گویر (وزیر امنیت داخلی) و اسموتریج (وزیر دارایی) خیلی راحت به آمریکا می‌گویند «برو گم شو.»
نخستین بار است که این تنش به این روشنی بیان می‌شود و مشخص نیست که ایالات متحده چگونه پاسخ خواهد داد.
دو یا سه سال پیش «بتی مک‌کولوم»، از نمایندگان مجلس نمایندگان آمریکا طرحی را ارائه داد که خواستار تجدیدنظر در کمک‌های نظامی آمریکا به اسرائیل شد…درست چند روز پیش، سناتور «برنی سندرز» نیز طرح ممنوعیت کمک نظامی آمریکا به اسرائیل را ارائه داد.
تصور می‌کنم همه این اتفاقات منجر به تغییرات بزرگی در آینده خواهد شد؛ پایه واساس این دگرگونی‌ها هم تغییر در افکار عمومی است.
این تغییر افکار عمومی را براساس تجربه شخصی می‌گویم؛ پیش از این هنگام سخنرانی‌های من در دانشگاه‌های آمریکا درباره مسائل فلسطین و اسرائیل، پلیس برای محافظت من از خشونت گروه‌ها و هواداران اسرائیل، همیشه از نزدیک من را همراهی می‌کردند، اما اکنون این شرایط اساسی تغییر کرده است.
شرایط و نگرش جوانان، حتی در دانشگاه‌های به‌شدت طرفدار اسرائیل تغییر کرده؛ نگرش این جوانان در آینده تأثیر زیادی بر همه ما خواهد گذاشت، بنابراین درگیری‌ها و تنش‌هایی در راه است. این درگیری‌ها (حول طرفداری از فلسطین و دوری از اسرائیل) هنوز در سطح سیاست دیده نمی‌شود، اما فکر می‌کنم این فرآیند آغاز شده است.
اسرائیل در دهه ۷۰ اشغال‌گری را بر تضمین امنیت ترجیح داد
در رابطه با حل‌وفصل مناقشه اسرائیل- فلسطین و راهکار‌های «دو-دولتی و تک‌دولتی» باید سیاست اسرائیل در ۵۰ سال اخیر را بررسی کنید؛ در دهه ۱۹۷۰ تصمیماتی اساسی گرفته شد.
در دهه ۱۹۷۰ شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه‌ای را به رآی گذاشت که خواستار استقرار دو دولت (اسرائیل و فلسطین) در مرز‌های بین‌المللی شد؛ در راهکار دو-دولتی تضمینی برای حق هر دولت برای زندگی‌کردن در صلح و امنیت در مرز‌های امن و شناخته‌شده وجوددارد.
اسرائیل به‌شدت با این قطعنامه مخالفت کرد. هیئت اسرائیلی حتی از شرکت در جلسات بررسی این موضوع خودداری کرد. مصر، اردن، سوریه و بسیاری از کشور‌ها از آن حمایت کردند.
الگوی تاریخی نحوه رأی‌دهی به قطعنامه‌هایی شبیه این در مجمع عمومی سازمان ملل این‌گونه است؛ ۱۵۰ در برابر ۳ مخالف، یعنی ایالات متحده، اسرائیل و دولت‌های وابسته به آمریکا.
اسرائیل در دهه ۱۹۷۰، تصمیم سرنوشت‌سازِ ترجیح گسترش (اشغال‌گری) بر امنیت را اتخاذ کرد؛ یعنی اسرائیل از نظر امنیت به ایالات متحده وابسته شد، و این یک معامله بود.
موقعی اشغال‌گری را بر امنیت ترجیح می‌دهید، شما به یک دولت قدرتمند وابسته می‌شوید. اگر آمریکا سیاستش را تغییر دهد، اسرائیل انتخاب‌های سختی خواهد داشت.
انتقادم به اسرائیل بسیار ملایم بود / وضعیت غزه از مهمترین جنایت‌های دوران مدرن است
من از همه موضع‌گیری‌های تاکنونی‌ام دفاع می‌کنم، اما درباره برخی موضع‌نگرفتن‌ها یا دیرموضع‌گرفتن‌ها پیشمان هستم. همچنان که مخالفتم با جنگ و جنایت آمریکا در ویتنام در دهه ۶۰ دیرهنگام بود، درباره مخالفت با جنایت‌های اسرائیل هم دیر وارد عمل شدم.
مخالفت عمومی من با ماهیت جنایتکارانه اقدامات اسرائیل از سال ۱۹۶۹ شروع شد، درحالی‌که باید خیلی زودتر این کار را شروع می‌کردم؛ در سال ۱۹۵۳ چند ماه در اسرائیل زندگی کردم و از نزدیک با سرکوب جمعیت فلسطینی‌ها در اسرائیل آشنا شدم.
من اقدامات سرکوب‌گرانه را می‌دیدم و همچنین توهین و ناسزا به یهودی‌های مراکشی‌تبارِ غیر-اشکنازی‌ها (اشکنازی‌ها به یهودی‌های اروپایی‌تبار گفته می‌شود). باید درباره همه این رویداد‌ها پیشتر صحبت می‌کردم، اما تا جنگ ۱۹۶۷ (جنگ اسرائیل و اعراب) و آغاز سیاست‌های گسترش شهرک‌نشین‌ها هیچ چیزی نگفتم.
من در انتقادم به اسرائیل بسیار ملایم بودم و نسبت به گسترش شهرک‌نشین‌ها بسیار دیر وارد شدم.
در سرزمین‌های اشغالی روزانه انواعی از خشونت، سرکوب، و ارعات نیرو‌های اسرائیلی دیده می‌شود. من در غزه، به‌خصوص هنگام حملات اسرائیل زندگی کرده‌ام…وضعیت غزه، جنایتی شرم‌آور است... در این منطقه بیش از دو میلیون نفر اساساً زندانی هستند؛ نبود آب شُرب برای آشامیدن، سیستم انرژی، سیستم‌های فاضلاب تخریب شده با نیرو‌های اسرائیل.
وضعیت غزه یکی از مهمترین جنایت‌ها در دوره مدرن است.
و، اما بلندی‌های جولان؛ هیچ کسی دیگر درباره جولان حرفی نمی‌زند. جولان به‌راحتی و با تصمیم ترامپ و برخلاف تصمیم جمعی شورای امنیت سازمان ملل اشغال شد؛ همه این رویداد‌ها اسرائیل کنونی هستند.
انتهای پیام/ ۱۳۴
