وصیت نامه شهید حسین اخشیک از شهدای عملیات طریق القدس؛

دشمنان اگر می خواهند مردم انقلابی ایران را ازصحنه بیرون کنند کور خوانده اند

این منافقین از خدا بی خبر که اسلام را نمی شناسند به خیال خام خود می توانند که این مردم انقلابی و شهید پرور را از صحنه بیرون کنند، اما کور خوانده اند.
کد خبر: ۵۸۷۴۳
تاریخ انتشار: ۰۲ آذر ۱۳۹۴ - ۱۴:۲۳ - 23November 2015

دشمنان اگر می خواهند مردم انقلابی ایران را ازصحنه بیرون کنند کور خوانده اند

به گزارش دفاع پرس ازکرمان، شهید حسین آخشیک فرزند اکبر در سال 1341 در شهر کرمان متولد شد. با وجود کمی سن علاقه شدیدی به شرکت در مجالس مذهبی داشت پس از سپری کردن سال پنجم ابتدایی دوره راهنمایی را در مدرسه شهید حمید نامجو گذراند.
در تابستان سال 60 به جبهه کرخه اعزام شد. بعد از پیروزی در این عملیات به کرمان و در اواخرآبان ماه سال 1362به شهادت رسید.

مروری بربخشی از وصیت نامه شهید حسین آخشیک:

"به آن دسته از کسانیکه در راه خدا کشته می شوند مردگان نگویید بلکه آنها زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند".

 این منافقین از خدا بی خبر که اسلام را نمی شناسند به خیال خام خود می توانند که این مردم انقلابی و شهید پرور را از صحنه بیرون کنند، اما کور خوانده اند. بلکه امت قهرمان ستیزه جو و انقلابی با وحدت خود مشت محکمی بر پیکر منافقین وعوامل وابسته به آن فرو می آورند.

تنها وصیتی دارم به امت ایران این است که همیشه یاروفادارامام باشند و پیرو خط او زیرا او بود که ما را بیدار ساخت واصول وعقاید نگه داشته شده را با مفهومی دیگر به ما فهمانید وبرای او همیشه دعا کنید. این امام که همچون کوهی استوار درمقابل جهانخواران ایستادگی می کند. امامی که همچنین با دید مکتبی خود برعلیه تمام مستکبران جهان می شود و آنچنان قهرمانانه از کشور اسلامی ما دفاع می کند و پوزه تمام ضد اسلامیان را آنطور که خداوند راضی است به خاک می مالد و بخاطر اسلام و بخاطر خون شهیدان گلگون کفنان.
از دستورات امام باید پیروی کنیم و از یاد او نروید و همیشه به یاد او باشید و برای او دعا کنید و این شعار را تکرار کنید.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار
واز پدر ومادرم می خواهم که هیچ ناراحتی بخاطر من نداشته باشند و برای من عزاداری نکنید که من قابل عزاداری را ندارم وبه عنوان شهید نام نکنید، برای اینکه من در زندگیم به اسلام خدمتی نکردم و قابل شهید شدن را ندارم چون که کسی در راه خدا شهید شود پاک است و بی گناه ، اما من گناهکارم و در درگاه خداوند شرم دارم من نه لیاقت بهشت را دارم و نه لیاقت اسم شهید و جای شهید را، ولی لطف خدا و رحمت حق و بخشندگی او را نیز نمی توانم فراموش کنم .

 از دوستان تنها وصیتی من اینست که راه تمام شهیدان را ادامه دهند و پیرو خط امام باشید که او بگردن یکایک شما حق دارد و از شما انتظار دارد که همیشه در راه خدا گام بردارید و در راه اسلام خدمت کنید و در عمل بخدا رستگار خواهید شد واز خدا بخواهید که شما را پاک نگهدارد و نباید کاری را از روی هوای نفس انجام دهید چنانکه امیرالمومنین علیه السلام می فرماید ترسناک ترین چیزی که برای شما می ترسم دو چیز است. پیروی از هوا نفس و آرزوی دراز. اما پیروی از هوای نفس شخص را از حق باز می دارد و آرزوی درازآخرت را از یاد می برد وباید به خود تزکیه نفس دهید.

برای خداشناسی اول باید ازخودشناسی شروع کنید شما باید خودتان را بشناسید و وقتی که خودتان را شناختید انسان را شناختید و وقتی انسان را شناختید خدا را شناختید من که این راه را انتخاب کردم می دانستم به احتمال زیاد کشته می شوم ولی این را هم می دانم که کشته شدن در راه خدا و کشته شدن در راه فی سبیل الله است واگر قطعه قطعه ام کنند دست از دینم وراهم برنخواهم داشت.

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار