به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، طرف‌های درگیر در پرونده یمن به اتفاق آرا توافق دارند که جنگ به معنای واقعی، برای همیشه پایان یافته است. به نظر می‌رسد مشکل طرف سعودی ناشی از عامل‌های متعددی است که مهم‌تر از همه، نگرانی و تردید فزاینده ریاض در تحمیل شرایط خود در مذاکره‌ها است. از این رو هرچه مذاکره به سمت حل و فصل نهایی پیش رود، ریاض بیشتر تردید می‌کند. در حالی که صنعا آرامش و صبر زیادی از خود نشان می‌دهد و واقع گرایانه با موضوع برخورد می‌کند.
در این باره با «علی الدروانی» نویسنده و روزنامه نگار یمنی گفت‌وگویی کرده‌ایم:
سفر هیئت سعودی، به صنعا با صدور اطلاعیه پایان جنگ و رفع محاصره یمن که بسیاری منتظر آن بودند تمام نشد. آیا این دیدار شکست خورده، یا تصمیم نهایی باید توسط رهبران سیاسی دو طرف صادر شود؟
سفر هیئت سعودی همراه با میانجی عمانی تا حدودی مثبت بود، درست است که توافق نشد، اما مذاکره شکست نخورده است. در این دیدار درباره مسائل باقی مانده، بحث و تبادل نظر صورت گرفت و می‌توان آن را نشانه‌ای از کاهش سقف مطالبه عربستان در یمن دانست، در حالی که ریاض در گذشته سطح مطالبه خود را بالا برده بود و برای ترور رهبران ارشد صنعا تلاش می‌کرد؛ بنابراین سیاست عربستان سعودی مبنی بر نزدیک شدن به کشور‌های همسایه ممکن است به خروج آمریکا از منطقه منجر شود، که مؤسسه واشنگتن نیز به آن اشاره کرده است.
به نظر شما عربستان پس از آن که جنگ تهاجمی علیه یمن را با تمام توان مالی، نظامی و رسانه‌ای خود راه انداخت، چرا اصرار دارد خود را در جایگاه میانجی قرار دهد؟ این موضوع فقط به حفظ چهره بین المللی محدود می‌شود یا چیز‌های دیگری درباره آینده یمن و درگیری در آن را پنهان می‌کند؟
اصرار عربستان بر میانجی بودن و حل و فصل جنگ از مسیر مذاکره با نقش کنونی آن در رهبری تجاوز و تحمیل محاصره، هدایت مزدوران و حمایت از آن‌ها برای کنترل منطقه‌های اشغالی یمن در تضاد است. ریاض از یک سو نمی‌خواهد در مقابل یمن شکست خورده باشد و از سوی دیگر از تحمل عاقبت آن می‌ترسد. جنگ تجاوزکارانه، کشتار و محاصره یمن با کمک آشکار آمریکا صورت گرفت و عربستان سعی کرد مردم یمن را در سلطه خود یا دست نشاندگان خود قرار دهد، موضوعی که «عبدالملک الحوثی» در سخنرانی خود برای هشتمین سالگرد جنگ یمن به آن اشاره و تاکید کرد نتیجه فداکاری و پایداری مردم یمن، رهایی کشور از قیمومیت سعودی است.
روزنامه نیویورک تایمز نوشته رهبران سعودی پس از پرداخت هزینه‌های سنگین برای جنگ یمن و پس از تغییر موازنه نیرو‌ها در میدان، مایلند به دخالت خود در جنگ یمن پایان دهند. آیا این موضوع در مذاکره‌های صنعا مشهود بود؟ آیا می‌توان به خواست سعودی‌ها برای خروج از جنگی که به همه تحمیل کردند، اعتماد کرد؟
رسانه‌های آمریکایی و غربی در جهت تحریک عربستان سعودی و تمسخر شکستی که خود غرب در آن شریک بود، فعالیت می‌کنند. اما واشنگتن، خواهان ماندن عربستان در این جنگ برای اجرای نقشه‌های خود در جهان است. بله، عربستان سعودی تمایل جدی خود را برای خروج از جنگ نشان داده، تا پروژه‌های بزرگ اقتصادی محمد بن سلمان برای تقویت اقتصاد غیر نفتی عربستان سعودی اجرا شود. پروژه‌هایی که برای اجرا به صلح و ثبات نیاز دارد و جنگ تجاوزکارانه علیه یمن، همه این پروژه‌ها را تهدید می‌کند.
اما این فضا با تعلل سعودی‌ها همراه است که اولاً ناشی از فشار آشکار آمریکاست و آمریکایی‌ها با هر پیشرفتی به سمت صلح مخالفند و با جلوه دادن یمن به عنوان تهدید و با افزایش حمایت نظامی و تسهیل برخی معامله‌های تسلیحاتی، سعی می‌کنند جلو توقف جنگ را بگیرند. گرچه ریاض بیش از هر زمان دیگری می‌داند تعلل و مثبت جلوه دادن فضای مذاکره کافی نیست، مگر اینکه گام‌های عملی برای پایان دادن به تجاوز و رفع محاصره یمن بردارد.
بدون صحبت از سود و زیان و پیروز و مغلوب، جنگ در یمن معادله‌های جدیدی همراه داشت، آیا در آغاز گفتگو و ساختن یمن جدید به این موضوع توجه می‌شود؟ یا عربستان سعودی برای بازگرداندن تسلط خود بر یمن تلاش خواهد کرد این معادله‌ها را متوقف کند؟
تحول در یمن و پایداری هشت ساله مردم آن به رغم محاصره، ویرانی و ائتلاف منطقه‌ای به رهبری عربستان سعودی و حمایت واشنگتن و غرب، بر آینده امنیتی و اقتصادی آینده منطقه تأثیر می‌گذارد و صنعا را به شریکی که در تدوین معادله امنیتی در منطقه نقشی مؤثر دارد، تبدیل خواهد کرد.
آنچه عربستان از یمن و خروش مردمی، نظامی و امنیتی آن می‌ترسید، تبدیل به واقعیت شده و باید بر این اساس با آن برخورد کند. متأسفانه عربستان همچنان از برخی ابزار‌ها و نیرو‌ها در یمن برای هدف‌های خود سوءاستفاده می‌کند، اما عربستان و عوامل آن در یمن باید بدانند دیگر یمن از ریاض تبعیت نمی‌کند، بلکه بر اساس منفعت و حاکمیت خود و تعهد در قبال مسائل اصلی ملت عمل می‌کند که در رأس آن موضوع فلسطین است.
منبع: مهر
انتهای پیام/ ۱۳۴
