روایتی از زندگی و خاطرات شهید «یعقوب مجیدی»
به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کردستان، «یعقوب مجیدی» روز سوم خرداد سال ۱۳۳۹ در روستای «گلین» از توابع شهرستان سنندج به دنیا آمد.
یعقوب، دوران کودکی را در زادگاهش سپری کرد و به دلیل نبود امکانات آموزشی و تحصیلی موفق به درس خواندن نشد و در همان دوران نوجوانی به همراه دیگر اعضای خانواده به کار و امورات کشاورزی مشغول شد.
شروع تظاهرات و راهپیمایی مردم مسلمان و انقلابی ایران بر علیه رژیم ستم شاهی، باعث شد تا با آرمان‌های امام (ره) آشنا شود و تنها راه رسیدن به آرزوهایش را در برقراری حکومت اسلامی می‌دید.
وی پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در سال ۵۷ و سر برآوردن گروهک‌های ضد انقلاب، برای مبارزه با آنان و حمایت از نظام مقدس جمهوری اسلامی، به سپاه پاسداران پیوست و مبارزات خود را آغاز کرد.
یعقوب در سن جوانی بنابه تصمیم بزرگان خانواده با دختری شایسته ازدواج کرد و از وی فرزندی به یادگار نمانده است. وی فردی مومن، درستکار و متواضع بود و به بزرگتر‌ها به ویژه پدر و مادرش احترام ویژه‌ای قائل بود و با همسایگان و اطرافیان به نیکی رفتار می‌کرد.
یعقوب در اکثریت عملیات‌های علیه دشمن شرکت فعالانه‌ای داشت و در این راه هرگز احساس خستگی نمی‌کرد. وی پس از سال‌ها تلاش و مجاهدت در راه اسلام و انقلاب، سر انجام در روز ۲۸ خرداد سال ۱۳۶۴ حین درگیری با ضد انقلاب در محور حسین آباد به سنندج به شهادت رسید و پیکر مطهر پس از تشییع در زادگاهش (روستای گلین) به خاک سپرده شد.
مادر شهید مجیدی می‌گوید: هر وقت دلتنگ می‌شوم بر سر مزار یعقوب می‌روم و با او درد دل می‌کنم، تمام حرف‌هایم را به او میزنم و بر می‌گردم و بار‌ها او را در خواب و بیداری دیده‌ام، او همیشه به من توصیه می‌کند که گریه نکنم تا مبادا دشمنان از گریه من خوشحال شوند.
وقتی یعقوب شهید شد جای خالیش بیشتر احساس می‌شد، خواهر و برادرش هر کاری کردند که من کمتر به یعقوب فکر کنم نتوانستم و بیشتر از پیش او را در خانه احساس می‌کردم، همیشه سر سفره برایش غذا می‌کشم و هر هفته لباس‌هایش را میشورم انگار هنوز هم کنار ما است و فقط برای مدتی از ما دور شده. تا امروز با یاد و خاطره او زندگی را سپری کرده‌ام.
انتهای پیام/
