انس شهید «محقق‌نژاد» با قرآن به روایت همکاران و دوستانش

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، روز‌های سخت کرونا وقتی پرنده مرگ بال‌هایش را روی هر خانه و خانواده‌ای گسترده بود تا در هر فرصتی جانی بگیرد و چشمی گریان کند، این فرشته‌های سپیدپوش زمینی بودند که در جدال با مرگ زندگی بخش جان‌های بیمار و زیادی شدند و عبور از این دوران سخت را هموارتر کردند.

کرونا در هر لحظه تلفات می‌گرفت و از این میان تعداد زیادی از کادر بهداشت و درمان نیز به واسطه تعامل با بیماران و فعالیت در بیمارستان‌ها به کرونا مبتلا شده و درگذشتند. مرگ مجاهدانه آنان در نگاه مردم نشان و رنگ و بوی شهادت داشت و به پاس ایثارشان لقب شایسته «شهید خدمت» در کنار نامشان نشست تا بزرگی عملشان همانطور که در پیشگاه خدا فراموش نمی‌شود در میان خلق خدا نیز از یاد نرود.

«ابوالفضل محقق‌نژاد» از همان کادر درمانی‌ای بود که در دوران کرونا جانش را تسلیم خدا کرد. او هم شهید راه سلامت بود و هم به واسطه علاقه و فعالیت‌های قرآنیش به عنوان شهید قرآنی معرفی می‌شود.

در دیداری که جمعی از اعضای جامعه قرآنی به نیابت از قاریان، حافظان و فعالان قرآنی صورت گرفت، قاسم رضی از قاریان قرآن، ابوالفضل قدیانی از قاریان ارتش جمهوری اسلامی ایران، محمد انجم شعاع مدیرعامل اتحادیه موسسات قرآن و عترت کشور، رحیم قربانی مسوول قرآن و عترت بسیج سپاه و دیگر فعالین جامعه قرآنی در منزل این شهید حاضر شدند و با همسر و فرزندانش به گفت‌گو نشستند.

ابتدای این دیدار استاد قاسم رضی آیاتی چند از کلام الله مجید را تلاوت کرد و در صحبت‌هایی اظهار داشت: این شهید هم توفیق داشت سرباز وطن باشد و هم در زمان کرونا در میدان دیگری برای امنیت کشور بجنگد. به هر حال یکی از ارکان امنیت یک کشور حوزه سلامت است. سلامت و امنیت ۲ رکن بزرگ جامعه محسوب می‌شود که این شهید در هر دو حوزه فعال بود. در دوران کرونا یکی از پرترددترین قسمت‌های بیمارستان بخش رادیولوژی بود که این شهید هم در این بخش کار می‌کرد، چون تنها وسیله تشخیصی کرونا سی‌تی اسکن بود و حتی آزمایش پی سی آر هم گاهی بیماری را نشان نمی‌داد.

همسرش شهید در ادامه این مراسم با یادآوری ویژگی‌های از همسرش بیان کرد: ایشان هر روز یک ساعتی قرآن می‌خواند و به گفته همکارانش صدای تلاوت قرانش در بخش می‌پیچید. روز‌های جمعه هم دعای ندبه و قرآنش در خانه ترک نمی‌شد. از کوچکی به قرآن بچه‌ها اهمیت می‌داد و همین موضوع باعث شد دخترم ۱۵ جز قرآن را حفظ کند. از مقام آوران قرآنی در ارتش بود و در مراسم اختتامیه علوم پزشکی ستاد ارتش صوت قرآنش را پخش کردند.

وی ادامه داد: در کار هم با جان و دل کار می‌کرد و همیشه می‌گفت خدمت به خلق است که برای من می‌ماند، گاهی که معترض می‌شدم چرا انقدر زیاد در بیمارستان می‌مانی می‌گفت ما نباشیم پس چه کسی کار را انجام دهد.

همسر شهید سلامت درباره شهادت همسرش گفت: آن شبی که به رحمت خدا رفت هیچ حرفی از ناامیدی و بد بودن حالش نزد. به محض اینکه رسیدیم خانه تماس گرفتند و خبر دادند ضربان قلبش پایین آمده. خودمان را به بالای سرش رساندیم، چشم هایش را بست و گفت دیگر نفسم بالا نمی‌آید.

وی ادامه داد: اقای محقق یک مرد به تمام معنا بود که هنوز هیچ کس را به خوبی ایشان ندیدم. هیچ کس با بدی از او یاد نمی‌کند. سوپروایزر بخش بود و تا به حال کسی بیماری را از او ناراضی ندیدم.

دختر شهید نیز در صحبت‌هایی درباره پدر گفت: خیلی به حفظ قرآن و انجام واجبات اهمیت می‌داد. همیشه می‌گفت نماز اول وقت واجب است کار‌های دیگر مستحب. برای رفتن به کلاس قرآن خیلی تشویق می‌کرد و خودش پشتیبانم بود که در مسابقات قرآنی شرکت کنم حتی نتیجه هم برایش مهم نبود. در مسابقات احکام و قران هم خودش شرکت می‌کرد و هم من را می‌برد. سفارشش همواره این بود که رفتارت با مردم از همه چیز مهمتر باشد و اینکه چطور رفتار کنی شخصیت تو را می‌سازد. خاطرم هست با پدر مسابقه قرآنی رفتیم که در بیمارستانی که خودش کار می‌کرد برگزار می‌شد، وقتی رسیدیم از در بیمارستان با همه افراد سلام و احوالپرسی گرم کرد وقتی دلیل این کارش را پرسیدم گفت احترام گذاشتن به دیگران زیباترین کاریست که می‌توانیم انجام دهیم.

انتهای پیام/ ۱۴۱