گروه بین‌الملل
دفاع‌پرس- مهدی شهرودی؛ سازمان همکاری شانگهای سال ۲۰۰۱ میلادی با هدف مقابله با نفوذ آمریکا در منطقه و همکاری و مراودات اقتصادی بین کشورهای چین، هند، قزاقستان، قرقیزستان، پاکستان، روسیه، تاجیکستان و ازبکستان تشکیل شد؛ ایران، افغانستان، مغولستان، بلاروس نیز اعضای ناظر این سازمان بودند.
عضویت دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای؛ خبری بود که روز (سیزدهم تیر) در بیست و سومین نشست سران سازمان همکاری شانگهای که به‌صورت مجازی به ریاست هند برگزار شده بود و به‌طور رسمی در رسانه‌های داخلی و بین‌المللی پوشش داده شد.
برخی از کارشناسان بین‌المللی عضویت دائم ایران به پیمان همکاری شانگهای را موجب افزایش ظرفیت‌های بین کشورهای عضو در حوزه تبادلات و همچنین توسعه روابط بین روسیه و چین تخمین زدند.
شانگهای، یک پیمان جامع و متنوع به‌لحاظ توافقات بین‌المللی در حوزه اقتصادی، گردشگری، نظامی و امنیتی است که امروزه اهمیت بالایی برای توسعه روابط بین کشورهای عضو دارد.
پیمان شانگهای بازار بسیار گسترده‌ای برای مصرف تولیدات کشورهای عضو است و میزان گردش مالی بین اعضا بسیار بالا خواهد بود؛ در این راستا بسیاری از کشورهای جهان در حال جایگزینی ارزهای ملی برای تبادل مراودات اقتصادی هستند و تبادلات بین کشورهای عضو با ارزهای ملی موجب تضعیف بیشتر ارزش دلار در سطح جهانی خواهد شد.
بر این اساس نیاز کشورهای عضو شانگهای به تولیدات ایران و استفاده از مسیر ترانزیتی کشورمان برای انتقال کالاها به خلیج فارس و سایر کشورهای عضو آثار و برکات زیادی برای کشورمان در پی خواهد داشت و این می‌تواند موجب رشد تجارت خارجی و اقتصاد منهای نفت ایران و تامین درآمدهای ترانزیتی شود.
بخشی از کشورهایی که عضو پیمان شانگهای هستند در سطح بالایی از اقتصاد قرار دارند و با کشورمان تعاملات و توافقات مناسبی دارند؛ بر این اساس آثار و برکات این تبادلات می‌تواند خنثی‌سازی تحریم‌ها علیه کشورمان را در پی داشته باشد.
انتهای پیام/ 271
