ترنس مالیک در برابر «احمدرضا درویش» هیچ است!/ «مهاجر» و «دیده‌بان» شاهکارهایی که در دانشگاه تدریس نشدند
«سید محمد حسینی» مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، به‌بهانه برگزاری نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا با بیان اینکه سطح مطالعه و انس با کتاب در میان فیلمسازان جوان کم شده است، اظهار داشت: بخشی از این قصه به نحوه‌آموزشی که ما به این فیلمسازان جوان داده‌ایم، مربوط می‌شود؛ به‌طور کلی و عام جامعه و به‌طور خاص سینما مطالعه‌گریز شده است.
وی با ارائه راه‌حلی برای رفع مشکل عدم مطالعه عنوان کرد: به‌نظرم برای رفع این مشکلات باید قدری خوشمزگی و لذت چشیدن مزه ارتباط با موضوع ادبیات کهن را برای سینمای ایران تسهیل کنیم؛ باید این طعم را به سینماگران جوان سینمای ایران بچشانیم که چقدر تجربه‌ی خواندن مثنوی فوق‌العاده است و در سینما به ما فضا می‌دهد. این نیازمند یک همزیستی بین سینما و ادبیات معاصر است که به‌نظرم قدری این فاصله زیاد شده که اگر حل شود، مشکل عدم مطالعه می‌تواند برطرف شود.
مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس، سلسله نشست‌های جشنواره فیلم حوا را مورد اشاره قرار داد و با بیان اینکه اساساً جشنواره‌ها قدری ویترینی شده‌اند؛ برای اینکه یک جشنواره ویترینی نباشد و تبدیل به یک الزام در سینما شود و برای رشد سینما زمینه ایجاد کند، حتماً نیاز است جشنواره ارتباط درستی با مخاطب خودش که فیلمساز است، داشته باشد، گفت: جشنواره حوا باید بتواند به فیلمساز القا کند که من و تو به هم نیاز داریم. جشنواره‌ها جریان مدیریت پسینی سینما هستند؛ مدیریت پسینی یعنی اینکه در جایگاه خط تولید قرار می‌گیرد. تشویق و احیاناً تنبیه و دیده شدن و نشدن‌ها در جشنواره‌ها زمینه را برای بازتولید آثاری فراهم می‌آورد که این آثار بیشتر دیده خواهند شد.
حسینی با تاکید براینکه دیده‌شدن برای هنرمند اصالت دارد، ادامه داد: بخاطر همین است که وقتی زمینه‌ی برای دیده شدن آثار هنرمند در جشنواره‌ها فراهم می‌شود، او تشویق به تولید بیشتر و بهتر می‌شود. یعنی هنرمندان دیگری بخاطر تشویق به‌سمت تولید می‌روند؛ این اتفاق در جشنواره‌های مختلف بزرگ دنیا به‌خصوص جشنواره‌های گریدa رخ می‌دهد؛ یعنی آن‌ها به‌نحوی سینمای دنیا را مدیریت می‌کنند که شامل سینمای ایران هم می‌شود. یعنی بخشی از سینمای ایران چه بخواهیم و چه نخواهیم، در جشنواره‌هایی مثل کن و برلین مدیریت می‌شود.
وی در پاسخ به اینکه سینمای ایران در موضوع زن و خانواده به‌لحاظ نظری چه وضعیتی دارد، گفت: من اصلاً موافق نیستم که گفته شود سینمای ایران به‌خصوص در حوزه زن و خانواده دست‌ش خالی است؛ در حوزه نظریه کم‌کاری اهالی دانشگاهی صورت گرفته است لذا مشکلات موجود ربطی به سینما ندارد.
مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس با طرح این پرسش که چرا در مراکز دانشگاهی فیلم‌های مهم سینمای ایران تدریس نمی‌شوند، گفت: دهه طلایی سینمای ایران با محوریت زن و خانواده مربوط به دهه 70 است؛ چرا با وجود شاهکارهایی مثل «مزرعه پدری» اما این آثار در دانشگاه‌ها مورد توجه قرار نگرفتند. رسول ملاقلی‌پور حدود هفت فیلم با موضوع زن دارد که هیچ‌گاه در دانشگاه‌ها حرفی از آن‌ها نیست و مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند و این مسائل ربطی به فیلمساز ندارد و از کم‌کاری دانشگاه است.
حسینی با بیان اینکه دهه 70، دهه‌ی طلایی سینمای دفاع مقدس است که آثاری همچون «دیده‌بان» و «مهاجر» که دو فیلم مهم تاریخ سینمای ایران در حوزه دفاع مقدس هستند تولید شد، تصریح کرد: چرا این فیلم‌ها در یک ترم تحصیلی در دانشگاه هنر تدریس نمی‌شوند؛ این ربطی به حاتمی‌کیا و کم‌کاری سینماگر ندارد. ملاقلی‌پور در شش یا هفت فیلم مستقیماً به موضوع زن اشاره دارد که شاهکاری مثل «مزرعه پدری» از دل آن‌ها بیرون آمده است؛ کارکترهای زن در آن نمادین سرزمین دیده شده‌اند که هیچ وقت مطالعه نشده‌اند؛ فیلمسازی مثل احمدرضا درویش کیما را تولید کرده است و خوب ساخته است و اگر یک فیلم احمدرضا درویش در جریان رسانه‌ای غرب قرار می‌گرفت، مثل ترنس مالیک او را روی سرشان می‌گذاشتند. ترنس مالیک در برابر احمدرضا درویش هیچ چیز نیست و به‌لحاظ فرم سینما چیزی ندارد؛ به‌لحاظ درک و جهان‌بینی وسواد و همه دلایل در برابر احمدرضا درویش هیچ است.
وی ادامه داد: ما یک نگاه نمی‌کنیم که می شود درباره ترنس مالیک در دانشگاه‌ها صحبت کرد اما درباره سرزمین خورشید و سکانس آخر کیما نمی‌توانیم صحبت کنیم؟! واقعاً عنصر زن در سینما بهتر از این می‌تواند جلوه کند؟ این فیلم‌ها خیلی فوق‌العاده است. من معتقدم سینمای ایران درباره زن کم کاری نکرده است؛ کم‌کاری جای دیگری است و باید یقیه دانشگاه‌ها را گرفت.
انتهای پیام/ 121
