«زندگی و تکلیف مداری»

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از زاهدان، کتاب «زندگی و تکلیف مداری» خاطرات خودنوشت از کارنامه یک خانواده ایثارگر که توسط «علیرضا حیدری نسب» گردآوری و تدوین شده است.

این کتاب که در ۲۲۸ صفحه به اهتمام اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان سیستان و بلوچستان و انتشارات « امیدکویر» با شمارگان هزار نسخه به بازار نشر عرضه شده است.

در بخشی از این کتاب آمده است:

در سال ۱۳۴۳ در منطقه سیستان در روستایی به نام اسلام آباد حدود سه کیلومتری شهر زابل چشم به دنیا گشودم.

پدرم کشاورز بود او تعدادی دام سبک داشت. بیشتر مردم روستا هم به همین کارها مشغول بودند. فرزند سوم خانواده بودم یک خواهر و یک برادر بزرگتر از خود داشتم و چهار برادر بعد از من با فاصله سنی سه سال به دنیا آمدند.

برادر بزرگ، محمدرضا نویسنده (علیرضا) و سپس به ترتیب حمیدرضا، حسن، محسن حسین که دو نفر آخر دوقلو هستند و بعد از فوت پدر به دنیا آمدند.

پدرم قربان (حاجی) گرچه درس نخوانده بود ولی خوش استعداد و علاقمند به یادگیری به ویژه در باب معارف دینی بود. او بعضی دعاها را با یکی دو بار شنیدن حفظ شده بود در مجالس قرآنی و در جلسات معرفتی زیاد شرکت می‌کرد و به همین جهت به احکام و مسائل شرعی آگاهی داشت.

وی علاوه بر دغدغه تحصیل فرزندان تلاش می‌کرد آنها را از همان کودکی با فرایض دینی مأنوس کند در ایام تابستان وقتی خبر می‌شد در در روستاهای اطراف مکتبی برپا و کلاس آموزش قرآن دایر شده است بعضی فرزندانش را به آنجا می‌برد.

گاهی برای فراگیری قرآن به روستای دلارامی زمانی دیگر به روستای خراشادی می فرستاد و در چند فرصت به ملایی در شهر زابل مبلغی پول داد تا به فرزندانش قرآن را آموزش دهد.

او که تقید فراوانی به رعایت آداب دینی و عواطف انسانی از جمله صله رحم داشت با وجود کمی امکانات مسافت زیادی بیش از ۲۰ کیلومتر راه را برای دیدن خواهر طی می‌کرد. ارتباط او تنها با برادرش محمد حسین، آکنده از مهر و محبت بود. کار ساخت خانه عمو در شهر زابل عمدتاً با تلاش‌ها و زحمات پدر ما میسر شده بود.

انتهای پیام/