«محسن اسلامزاده» مستندساز و فعال رسانه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، با بیان اینکه ورود فیلمسازان متعهد به عرصه فیلمسازی اجتماعی مفید و تاثیرگذار بوده است، اظهار داشت: مستندهای اجتماعی جریان انقلاب که طی این سال‌ها تولید شده، علاوه براینکه نگاه منتقدانه داشته است، اما سیاه نبوده است.
وی افزود: این آثار با هدف سیاست‌زده دریافت جوایز جایزه‌های خارجی تولید نشده است بلکه در سال‌های گذشته شاهد رشد خیلی خوب فیلمسازان و مستندسازان ایرانی در سطح جهان هستیم.
محسن اسلامزاده فیلمساز متولد ۱۳۵۹، اهل مشهد است و به سفر و مستندسازی به ویژه در مناطق بحرانی و جنگ‌زده علاقمند. در دهه ۸۰ با اندیشه‌های دکتر علی شریعتی آشنا شد که برای او نقطه عطفی در زندگی‌اش بود. در سال ۱۳۸۲ ویدئویی از سخنرانی‌های شریعتی با عنوان «از کدامین قبیله‌ای؟» ساخت و همراه جمعی از دوستان موسسه فرهنگی «آرمان» را در مشهد تاسیس کرد. در آرمان بود که کم‌کم به ساخت و تهیه‌ی مستند روی آورد. آشنایی با سیدمحسن اصغرزاده برادر مستندساز شهید سیدابراهیم اصغرزاده؛ سبب علاقمندی او به آثار ابراهیم و تولید مستند شد. نخستین مستند او «دژبان شرق» نام دارد و در سیستان و بلوچستان کار شده.
همکاری با موسسه فرهنگی میثاق و پس از آن روایت فتح به گسترش کار مستندسازی انجامید. بیشتر مستندهایی که کار کرده در مناطق جنگی و بحرانی کشورهای افغانستان، پاکستان، لیبی، سوریه، عراق، لبنان، چین، روسیه، ترکیه و ونزوئلا بوده. پس از کودتا در لیبی و سرنگونی حکومت معمر قذافی به لیبی رفت و «اسرار زندان ابوسلیم» را در سال ۱۳۹۱ کار کرد.
مستند «تنها میان طالبان»، ۱۳۹۴ جایزه‌ی بهترین فیلم بلند مستند را از چهل‌وچهارمین جشنواره فیلم و ویدئو آتن در سال ۱۳۹۶ گرفت. در این کار، او این فرصت استثنایی را یافت که با رهبران طالبان دیدار و گفت‌وگو کند.
در سال ۱۳۹۴، هنگام کار درباره‌ی گروه‌های تروریستی در شهر «تکریت» عراق، توسط داعش مجروح شد.
محسن اسلامزاده در سال ۱۳۹۹ به انجمن مستندسازان سینمای ایران پیوست.
انتهای پیام/ 121
