به گزارش دفاع‌پرس از اهواز، شهید مدافع حرم «علیرضا حاجیوند قیاسی» روز یکم مهرماه سال 1364 در دزفول چشم به جهان گشود. وی پس از گرفتن دیپلم به دانشگاه رفت و مدرک کارشناسی کشاورزی را دریافت کرد.
علیرضا از نیروهای فعال بسیجی گردان امام حسین(ع) و مسجد صاحب‌الزمان(عج) شمالی دزفول بود، همچنین به عنوان عضو شورای بسیج ادارات دزفول فعالیت داشت و داوطلبانه از سوی بسیج به سوریه اعزام شد. وی همراه دیگر رزمندگان جبهه مقاومت در عملیات آزادسازی شهرهای نبل و الزهرا سوریه شرکت کرد و روز 13 بهمن سال 1394 شهد شیرین شهادت را نوشید و سومین شهید مدافع حرم دزفول لقب گرفت.
در این زمان که این حقیر برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) با عنایت حضرت ثارالله انتخاب شده‌ام و به من اجازه دفاع داده است از خدای رحمان و رحیم خود شاکرم که بعد از چندین بار آماده رفتن آخر به آرزوی قلبی خود رسیدم و این لیاقت را پیدا کردم تا از حرم اهل‌البیت و اهداف انقلاب اسلامی که از انقلاب سرخ حسین (علیه الاسلام) منشأ گرفته است دفاع کنم.
آری یادمان نرفته است پیام امام راحل (ره) را که فرمود: راه قدس از کربلا می‌گذرد و حال که راه کربلا باز شده است باید راه قدس را نیز باز کرد که این راه از حرم ارباب حسین (ع) تا حرم حضرت زینب کبری (س) و به فرموده ولی امر مسلمین حضرت آیت الله امام خامنه‌ای تا ۲۵ سال آینده، باید اسرائیل نابود گردد.
با نام و یاد خداوند رحمان و رحیم که در حق این بنده گناهکار و حقیر از هیچ چیز کم نگذاشت و سلام خالصانه خود را به محضر صاحب العصر و الزمان (عج) و روح پاک اربابم حضرت ثارالله و تمام فداییان راهش و سلام و درود خدا بر امام خمینی (ره) کبیر و بسیجیانش که اسلام حقیقی را به ما انتقال دادند و سلامی از عمق جان به محضر ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت الله امام سید علی خامنه‌ای (مدظله‌العالی) نثار می‌کنم.
پدر و مادر عزیزم سلام؛ از شما کمال قدردانی را دارم که از کودکی مرا با اهل‌البیت (علیه‌السلام) آشنا کردید و از شما عذرخواهی می‌کنم و سرافکنده‌ام که فرزند خوبی برای شما نبودم و از شما طلب حلالیت می‌کنم.
مادرم یادت باشد که اگر در این راه کشته شدم و برنگشتم من خود را وقف اربابم حضرت ثارالله کردم و چیزی که هدیه داده می‌شود را کسی پس نمی‌گیرد و فقط پیش خودت بگو به فدای سر حضرت ثارالله. مادر یادت هست که گفتم دوست دارم بدنم پاره‌پاره شود. یادت هست که گفتم دوست دارم از بدنم فقط قطعه‌ای کوچک برگردد که مردم زیر جنازه من خسته نشوند، پس به من قول بده که جان حضرت زهرا (س) بی‌قراری نکنی چون اینجا جای ما خیلی خوب است. اینجا بوی ارباب می‌دهد.
برادران و خواهرانم، از شما می‌خواهم که این برادر کوچک خود را حلال کنید و فرزندان خود را با امام حسین (علیه‌السلام) بزرگ کنید و پیرو راه شهدا و امام راحل (ره) باشید و پشتیبان ولایت فقیه و امام سید علی خامنه‌ای باشید.
دوستان هیئتی، سلام بر شما که شاید بیشتر اوقات زندگیم را در کنار شما بوده‌ام و خدا را شاکرم که در رفاقت هم به من لطف عطا کرد که دوستان و هم‌نشینانی به خوبی شما داشته باشم که تکمیل کننده و یاری دهنده من باشید و شما که در مجالس عزای ارباب و به بهانه‌های مختلف دور هم هیئت می‌گرفتیم و اشک می‌ریختیم و به سر و سینه می‌زدیم. از تمامی شما عذر می‌خواهم که رفاقت را در حق شما تمام نکرده و ملتمسانه خواهانم که مرا عفو کنید و حلالم کنید.
انتهای پیام/
