گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس- شهاب شعبانی‌نیا؛ همین چند روز قبل سالگرد شهادتش بود. او که از همان دوران نوجوانی مداحی می‌کرد در هیأت، حنجره‌اش را بیمه‌ی حسین (ع) کرده بود.
پدرش در کسوت راننده تاکسی با نان حلال، او را پرورش داده بود و در مکتب اهل بیت (ع) درس آموخته بود؛ به‌خاطر همین به معنای واقعی کلمه «آقازاده» بود؛ مثل «جهاد مغنیه» که او هم یک آقازاده‌ی واقعی بود و خوب توانست پا جای پای پدرش بگذارد.
«محسن» را کسی غیر از اقوام و اطرافیانش نمی‌شناخت تا اینکه در میدانی شبیه صحنه‌ی عصر عاشورا در کنار خیمه‌ای آتش‌گرفته، با تنی زخمی و خسته به اسارت نوادگان عمر سعد درآمد.
در تصاویر لحظه‌ی اسارتش، بیش از هر چیزی چشمانش جلب توجه می‌کرد و نگاهی که مرگ را حقیر می‌شمرد. دُرّ نجف و نقش «یا زهرا» بر نگین انگشترش هم به تنهایی کافی بود که دیگ خشم اهریمنان را به جوش آورَد و قلب سیاه آن‌ها را بیش از پیش از بغض و کینه‌ی آسمانیان لبریز کند.
محسن حنجره‌اش را بیمه‌ی حسین (ع) کرده بود تا همان‌گونه که آرزو داشت به دیدار ارباب برود؛ بی‌سر، با گلویی بریده و غرق در خون... .
حالا چند سالی هست که حنجره‌اش نوای «یا حسین» را نه در فضایی به مساحت هیأت، بلکه در عرصه‌ای به وسعت تمامی کائنات زمزمه می‌کند.
آقازادگی آداب و رسومی دارد که از «جهاد اکبر» و مبارزه با هوای نفس آغاز می‌شود و پس از «جهاد اصغر»، رهرو طریق عشق از سرزمین خونبار کربلا به عرش الهی گام می‌نهد.
آری؛ «آقازاده» واقعی محسن حججی‌ها هستند که حلال‌وار زیستند و برای حفظ دین، اعتلای اسلام و تأمین امنیت مردم، مقابل اهریمنان ایستادند و از جان شیرین خویش گذشتند. آقازاده‌ی واقعی این‌ها هستند؛ نه آن اشخاصی که ادعای برخورداری از «ژن خوب» را دارند و حرام‌خوارانی که خیانت به انقلاب اسلامی و ملت ایران را هرگز مایه‌ی شرمساری خویش نمی‌دانند.
آن کسی که با کمال وقاحت و بی‌شرمی با بدعت‌گذاران در دین و دشمنان قسم‌خورده‌ی این ملت، هم‌پیاله و همراه می‌شود، آقازاده نیست، بلکه جفاپیشه و خیانتکاری است که روزی با خفت و خواری پاسخگوی اعمال ننگین خود خواهد بود.
باید مراقب باشیم که آقازادگی به غلط معنا نشود. آقازاده، علی‌اکبر (ع)، ابالفضل العباس (ع) و قاسم (ع) هستند که طریقت عاشقی را به نیکوترین وجه پیمودند و الگویی شدند برای تمامی نسل‌ها؛ حال هر کس که به این خاندان تأسی کند، می‌تواند همچون محسن شهیدمان در مسیر خیر و صلاح قرار گیرد و جاودانه شود. کاش ما هم بتوانیم مثل محسن از هدایت‌شدگان باشیم.
انتهای پیام/ 200
