«حسن خوش‌بیانی آرانی» مسئول موکب حضرت محمد هلال بنعلی (ع) به عنوان اولین موکب ایرانی در مسیر نجف به کربلا که در سال ۱۳۹۲ فعالیت خود را در عمود ۱۱۲۴ آغاز کرده است، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، اظهار داشت: سال ۱۳۹۴ زمینی به متراژ ۱۲۰۰ متر در کشور عراق به ما هبه شد که در این چند سال موفق شدیم بنایی به متراژ ۱۷۰۰ متر در دو طبقه آنجا ایجاد کنیم. تاکنون دو حسینیه برای اسکان ساخته شده که شامل آشپزخانه، سرویس بهداشتی و حمام است و همچنین یک درمانگاه احداث شده که خدمات درمانی ارائه می‌دهد. پخت نان صلواتی نیز در این موکب انجام می‌شود علاوه بر این مراسم فرهنگی، مذهبی و مدیحه سرایی نیز در این موکب برگزار می‌شود که از جمله آن‌ها طرح میلیونی صلوات برای فرج امام زمان (عج) است.
وی اظهار کرد: بهترین اتفاق در ایام اربعین، مشاهده حضور پرشور مردم در این مراسم است و خدا را شاکریم در زمانه‌ای قرار داریم که بعد از ۱۴۰۰ سال خدمتگزار زائران اباعبدالله الحسین (ع) هستیم در شرایطی که مستکبران حاکم بر کشور عراق از کشورشان رفته اند و کشور دست محور مقاومت افتاده و ما در این سال‌ها خدمتگزاری می‌کنیم.
خوش بیانی آرانی به ذکر خاطره‌ای از راه اندازی موکب در کشور عراق پرداخت و گفت: در سال ۱۳۹۲ بدون هیچ هماهنگی برای راه اندازی موکب اقدام کردیم و به سمت کشور عراق براه افتادیم، در آن زمان، نه ستاد بازسازی عتبات آنجا راه افتاده بود و نه سازمان اوقاف و امور خیریه به این شکل به صورت جدی آنجا فعالیت می‌کرد. خیلی خودجوش کار خود را شروع کردیم بدون هیچ هماهنگی بار‌ها را از طریق گمرک وارد کشور عراق کردیم، تقریبا نزدیک عمود ۱۱۲۰ بودیم که متوجه شدیم باید برگردیم و اجازه ورود به عراق را نداریم. ناامیدانه در حال برگشت بودیم، هنگام نماز صبح برای اقامه نماز ایستاده بودیم که یک شخص عراقی ما را دید که ناراحت هستیم با لحن عراقی پرسید مشکل چیست؟ بعد از اینکه موضوع را تعریف کردیم آن شخص عراقی با ما همراه شد و با کارت شناسایی خود مجوز ورود ما را گرفت و ما را به عمود ۱۱۲۰ رساند. ما مشغول تخلیه بار‌ها بودیم که ایشان رفتند و ما دیگر هیچ وقت ایشان را ندیدیم.
وی در خصوص تعامل با عراقی‌ها افزود: در سال ۱۳۹۴ در عمود ۱۱۲۰ اقدام به خریداری زمین کردیم به همین منظور با چند نفر از رفقای عراقی رایزنی کردیم. یکی از رفقای اهل بصره که موکب دارند، شخصی به نام حاج صالح را نزد ما آوردند، ایشان زمینی را به ما نشان داد و گفت من این زمین را که سالیان سال پدران ما اینجا موکب داشتند می‌خواهم وقف محمد هلال بن علی (ع) کنم در این زمینه با برادرانم نیز به توافق رسیدیم که ما نباید به ایرانی‌ها زمین را بفروشیم باید هبه کنیم، زیرا ایرانی‌ها خیلی در این ۳۰ سال به ما محبت کردند. به این ترتیب وقف نامه نوشته شد و لطف امام حسین (ع) شامل حال ما شد و این زمین را به ما هدیه کردند.
انتهای پیام/ 121
